"Ve yine hastanedeyim , hala alışamadım her ne kadar vakit geçirsem de bu ortama... Yani tuhaf değil mi? Birileri ölürken birileri doğuyor.. Kiminin kahkaha sesi, kiminin acı çığlığı yankılanıyor bu koridorlarda...
Ve belki de bir aşk doğar bu ç...
O bakıcının ağzına sıçar, gözlerini yerlerinden çıkartırım! Sen kimsin de benim kocamı yoldan çıkartıyorsun pis yelloz!
Yok anam yok.. Ben kayınvalidemden çok memnunum! Harika bakıyor çocuğuma.. Tü tü tü maşallah.
🌼🌼🌼
3 SENE SONRA
Hazırladığım kreplerin bulunduğu tabağı kahvaltı masasına yerleştirdiğim sırada yukarıdan gelen bağırış sesleriyle yukarıya fırlıyorum..
Z-Kızım? diyorum bir telaş Alya'nın odasına girerken.
Beklediğimin tam aksine Alya sakin sakin yatağında bağdaş kurmuş şekilde yüzüme bakıyor.
A-Annem ?
Z-Kızım?
A-Annecim?
Z-Kızım neden bağırdın? Bir şey oldu sandım korkuttun beni..
A-Anneciim.. diyor 'i'leri uzatarak. ;-Ben bir rüya göydüm.. Hayır hayır kabus göydüm! Bir.. Bir kardeşim oluyoydu.. Hemen uyandım. Kaydeş yok değil mi anneciim? Olmaşın.
Söylediği şey ile birlikte şaşırırken bir yandan da gülmemek için kendimi tutuyorum.
Z-Alya'cım nereden çıktı bu kardeş meselesi?
Alya 4 buçuk yaşına gelmişti ve bu zamana kadar ciddi anlamda hiç 'kardeş' düşüncesi hakkında bir şey söylememişti.. Bu bir ilkti ve anladığım kadarıyla bu durumdan pek memnun değildi.
A-Ben abya olmak iştemiyorum ki.. Leylekley bir sabah kayktığımız da kapımıza bebek bıyakmaz değil mi?
Yüzüme o kadar istemez şekilde bakıyor ki dayanamayarak önce sarılıyorum sonrasında da dalgalı turuncuya bakan saçlarından öpüyorum.
Z-Annecim ortada ne bir kardeş.. Ne de leylek var tamam mı? Hem sen neden kardeş istemiyorsun bakayım? diyorum bende yatağa tam çıkıp karşısında bağdaş kurarken.
A-İştemiyorum işte.. Kaydeş çirkin bir şey çünkü. Ben güjelim, kaydeş çirkin!
Şuan için bu durumu halledebilirim evet ama.. Gelecekte gerçekten bir kardeşi olacağı zaman işin içinden nasıl çıkarız hiç bilmiyorum.
Z-Aa aa hiç olur mu öyle şey kızım? Hem bu kardeş olayı nereden takıldı senin aklına?
A-Can amcam şöyledi.. Leylekley kapınıza bebek bıyakacak senin de papucun dama atıyacak dedi.. Papuç ne diye soydum amcama.. Ayakkabı dedi. Benim ayakkabılayım çok güjeller onları atayşanız size de küseyim babaanneme taşınıyım, yüjümü göyemezsiniz!
İstemsizce gülmeye başlarken Alya'nın ciddi bakışlarıyla beraber gülmeyi kesiyorum. Tam bu sırada içeriye Kerem'in girmesiyle onu da yanı başımızda bulmamız bir oluyor.
K-Siz anne-kız neler konuşuyorsunuz bakalım? Babadan gizi gizli hemde..
A-Şana da şöylüyoyum baba.. Eğer ayakkabılayımı atayşanız evden kaçayım.. Ayya diye biy kızınız olmaz bundan sonya.. Döyt yaş sendyomuna giyeyim..
Kerem şaşırmış ve anlamamış şekilde bakışlarını bana çevirirken tekrar gülmeye başlayıp omuz silkiyorum.
Z-Ayakkabılar önemli sonuçta!
K-Ama çok ayıp kızım.. Onlar ne biçim cümleler? Kim öğretiyor sana bunları?
A-Can amcam..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌼🌼🌼
Alya'yı uyuttuktan sonra kendi odamıza girdiğim de Kerem'i kitap okurken buluyorum. İçeriye girdiğim de bakışlarını okuduğu satırlardan kaldırıp bana yönelterek gülümsüyor.
K-Uyudu mu güzelim?
Z-Uyudu sevgilim.. diyorum yatağa uzanırken. ;-Bu sıralar bize daha düşkün fark ediyor musun? Hastanedeyken daha çok özlüyor bizi..
K-Büyüdü çünkü artık.. Neyin ne olduğunun farkında ve doğal olarak bizimle daha fazla zaman geçirmek istiyor. Çevrede ki diğer çocuklardan kıskanıyor..
Z-Sadece çevrede ki çocuklardan değil.. Daha doğmamış, orta da hiç olmayan kardeşinden bile kıskanıyor..
K-Nasıl yani? diyor şaşırmış şekilde.
Z-Bu sabah yanımıza geldin ya.. Bu konuyu konuşuyorduk. Rüyasında kardeşi olduğunu görmüş, tutturdu ben kardeş istemiyorum diye..
K-Hoppala! Annesini kardeş için ikna edemiyoruz bir de ablası çıktı şimdi iyi mi? diyor şakaya vurup gülmeye başlayarak.
Z-Yaa Kerem.. Deme öyle bak bu büyük bir sorun farkındasın değil mi? Bir çok aile sıkıntı yaşıyor bu konu hakkında.
K-Yani öyle tabi güzelim de şuan ortada hamilelik gibi bir şey yok.. Değil mi? diyor değişiklik var mı bilmediğim dercesine bakarak.
Z-Aynen.. Yok!
K-E tamam o zaman.. Şuanlık kafamıza takmamız gereken bir durum değil demek ki bu.. Ha ama dersen ki ileride ne yapacağız? Ki o ileride dediğimiz zaman dilimi o kadar da ileride değil. Bir şekilde kızımıza bu durumu anlatır ve olayı kabullenmesini sağlarız.
Z-Tamam madem, diyorum yanağından öpüp tekrar geri yatarken.
Tam uyumak için gözlerimi kapattığım da aklıma gelen salaklığım ile birlikte hızla Kerem'e dönüyorum.
Z-Kerem.. Ben çok büyük bir halt yedim ama.. Nasıl söylesem bilemiyorum.
K-N'oldu güzelim ?
Yattığım yerden kalkıp oturur pozisyona geldikten sonra ellerimi başıma vurup gözlerimin dolmasına engel olamıyorum.
K-Zeynep.. Güzelim iyi misin n'oldu ? diyor bir telaş yüzümü elleri arasına alıp gözlerimin içine bakarken.
Z-Kerem ben önce ki gece.. Doğum kontrol hapını almayı unuttum!
Kerem tıpkı sabah benim Alya'ya güldüğüm gibi, dayanamayıp bana gülerken dudaklarımı büzüp yüzüne bakmaya devam ediyorum.
K-Ya güzelim taktığın şey bu muydu? Ne güzel işte.. Hem bir kere almayı unuttun diye hamile kalacak değilsin ki.. Hem kalırsan oh çok da güzel olur !
Z-Kerem ben Alya istemiyor diyorum sen çok güzel olur diyorsun.. Nanayı yedik biz..
K-Zeynep saçmalıyorsun canım.. 4 yaşında minik bir kızdan bahsediyoruz. Üstelik bizim kızımızdan! Eğer hamile kalırsan bunun üstesinden de geliriz. Birlikte..
Başımla onaylarken kapımızın bir anda açılmasıyla ağlayan kızımızı karşımız da buluyoruz.
A-Kaydeş olmaşııın !
Oturduğum yerden yatağa kendimi geri atarken gözlerimi büyük bir umutsuzlukla kapatarak yediğimiz haltı nasıl toparlayacağımızı düşünmeye başlıyorum!
