Bu hikayeyi neden yazıyorum bilmiyorum, bazen kafama esiyor yazıyorum ama ne bir kurgum var ne de yazma isteğim.
Öğle yemeğini bahçedeki masalardan birinde oturmuş yiyorduk. Gözlerimi Malia'dan ve dün gecenin verdiği suçluluk yüzünden Theo'dan kaçırıyordum. Malia da öyle yapıyordu belli ki.
Sabah uyandığımda şanslıydım ki, Malia hâlâ yatağında mışıl mışıl uyuyordu. Ilk önce panikleyip ne yapacağıma karar veremesem de sonra hızlıca giyinip evden çıkmıştım.
Şanslıydım ki, Malia ile ortak dersim falan yoktu. Bu yüzden okulda ondan kaçmak kolay oluyordu ama şimdi öğle yemeğinde karşılıklı oturuyorduk ve Theo da onun yanındaydı.
Masaya doğru gelen bir kız hepimizin dikkatini kendisine topladı. Kız hemen Malia'nın yanında oturan Theo'nun arkasında dikildi ve ona selam verdi. Malia'nın surat ifadesi anında sinirli bir ifade aldığında bir şeyler olduğu belliydi.
Kız, Kira ve Lydia ile ileri derecede eğitim gördüğünden aynı sınıftalardı ve bu yüzden onları bahane ederek Theo'nun yanına oturdu.
Malia yarım kalmış yemeğini bırakıp ayağa kalktı. "Ben doydum. Ayrıca işim var, gitmem gerek."diyip sinirle ilerlediğinde Theo dışında kimse fark etmemişti sinirli olduğunu.
Theo da aldırış etmeden, Malia kalktığı için yer açıldığından gelen kızın daha rahat oturması için kaydı.
Ben ise Malia'nın gidişini izledim. Dün gece olanları kafamdan atmaya çalışarak masadan kalktım ve Malia'ya yetişmeye çalıştım.
Kızlar tuvaletine girmeden onu yakaladığımda sendeledi.
"Konuşmak istemiyorum."diyip elimden kurtulmaya çalışsa da izin vermedim. "İhtiyacın varmış gibi görünüyor."
Sertçe çektiğinde kolunu kurtarmayı başardı. Tenha olan koridorda ağlamaklı, yüksek sesi yankılandı. "Hayır, yok. Sırf dün seninle yattım diye neye ihtiyacım olup olmadığını anlayacak kadar beni tanımıyorsun. " diyerek kızlar tuvaletine girdiğinde üstelemedim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Haklıydı, kimdim ki?
*
Eve geleli daha yeni gelmişken kapı çaldı. Scott veya Theo olmasını umarak kapıyı açtım ama karşımda bulduğum ikisi de değildi.
"Hey, "dedi Malia biraz çekingen bir tavırla ve devam etti. "Ben bugün söylediklerim için özür dilemeye gelmiştim. Sen sadece yardım etmeye çalışıyordun. "
"Önemli değil, "diyerek kapıyı biraz araladım. "İçeri gelmek ister misin?"
Ilk önce biraz tereddüt etti, dün olanlardan sonra bu normaldi. Ben de etmiştim.
Yavaşça içeri girdiğinde etrafı süzdü. "Senin için biraz fazla bir büyük bir yere benziyor. " diyerek koltuklardan birine oturdu.
"Fransa'ya taşınmadan önce ailemle birlikte kalıyorduk, o yüzden bu kadar büyük."diyerek ben de karşısındaki koltuğa oturdum.
