Birkan~Okuldaydım. İstemsizce koşan bir kız gördüm. Gerçekten istemiyordu ama koşuyordu sadece. Ağlıyordu. Yüzüme baktı birden. Gözlerini sildi. Çok mükemmel bir yüzü vardı. Gözlüğümü düzelttiğim anda o yürümeye başladı. Arkasından koşan bir çocuk. Çocuk da ağlıyordu. Yetistiği anda kız hiç bir şey demeden otoparka yürüdü. Şaşkınlık içinde izlerken telefonum çalıyordu. Arayan İzemdi. Açmamıştım. Ben galiba İrem'e âşıktım. En yakın arkadaşım Oğuz'un kardeşi olsa bile âşıktım işte. Duygularına hakim olamaz insan. Duvara çöktüm ve gözlerimi kapattım. Gözlerimden akan yaşlarla birlikte bana yaklaşan birkaç adım hissettim. İzem mi?!
Birkan: Git buradan İzem.
İzem:Neden!
Birkan:O lanet olası beynini patlatırım İzem git çabuk.
Ağlamam şiddetlendikçe bağırıyordum. İzem yavaş adımlarla uzaklaşırken arkasından bile bakmadan yeniden telefonumu açtım. Kalkıp popomdaki o toz tanecikterini silktim ve yürümeye başladım. Çantamdan patenlerimi çıkarmalıydım. Daha hızlı gidecektim. Siyah patenlerimi giydikten sonra yola koyuldum,saçlarım savruluyordu ve bu sinir bozucuydu.
