WAITING FOR YOU

The pain and the truth

Monik's POV

"Baby!! saan ka ba galing?"

"sa labas lang po. matutulog na po ako."

"kumain ka muna."

"Im not hungry."

Nakayuko pa rin ako at hindi ko pa rin sila tinitignan ni papa. Kung umasta sila para bang walang nangyari kanina, pero hell! Ang sakit na DAHIL sa akin ay may nalayo at nawalay na tao---kapatid ko yun eh, ang sakit. Nangarap ako na magkaroon ng kapatid, oo nga totoo na meron pero nasan siya? nasa malayo siyang lugar ng dahil sa PAGKAKAMALING nagawa ko.

Hindi na tuloy ako makapag concentrate eh malapit na yung next naming competition pero teka lilipat na ako, sinong papalit sa akin?

"..dahil ikaw ang siyang kailangan ko magpakailan pa man.."

Moniks:Hello?

pati boses ko nawawalan na ako ng gana na mag salita, pagod na ako.

Lilybeth: BESTIEEEEE!!

Moniks: oh bakit?

Lilybeth: teka..ang lungkot naman ng boses mo..bakit? may problema ka ba?

Moniks: wala, pagod lang siguro ako. may sasabihin ka ba?

Lilybeth: ayy oo, pinapasabi ni Danny na susunduin ka niya bukas may sasabihin daw siya.

Moniks: ano naman yun?

Lilybeth: hindi ko rin alam eh pero baka aayain ka niyang mag date eeehh haha kaya ano ba girl! cheer up! to naman oh.

Moniks: oo na haha ikaw talaga ang lakas ng boses mo. mamimiss kita.

Lilybeth: ikaw naman para namang aalis ka haha isang linggo na pala tapos na ang first sem, sama ka sa amin..

Moniks: huh? saan?

Lilybeth: napagusapan kasi namin na pagkatapos ng competition niyo eh pumunta naman tayo sa boracay para makapag relax..alam mo na bonding bonding bago tayo pumunta sa next kabanata haha

Moniks: haha pero hindi ko alam bestie eh, alam mo naman ang sasabihin ng parents ko diba?

Lilybeth: hay naku sina tita talaga, napaka strict kaya ka nagmumukhang matanda eh haha girl mag twe-twenty ka na ngayong April ah.. saan tayo ? haha

Moniks: Ikaw talaga, ewan ko rin kila mama't papa eh bahala na haha parang ayoko na nga eh tatanda na naman ako nito..

Lilybeth: ikaw talaga, YOLO baby kaya habang kaya pa let's travel have fun and kick some ass..haha

At ayun, halos 10 pm na kami natapos nag usap ang daldal talaga nitong babae na to..

Mamimiss ko siya..sobra..

ano kayang pag uusapan namin ni Danny bukas? ewan. matulog na nga lang.

MORNING

Maaga akong nagising kaya wala pang tao sa baba, uminom lang ako ng gatas at saka umalis na text ko na lang si Bestie na sabihin kay Danny na sa school na lang kami magkita..paano ko ba sasabihin na aalis ako.. isang sem na lang at graduate na kami ng college..

Kahit papaano ay may ipon ako sa pagiging working student ko..para to sa kapatid ko kaya titiisin ko muna ang mawalay sa mga kaibigan ko dito pero BABALIK DIN AKO.

Umupo muna ako sa bench na malapit sa registrar namin.

'..dahil ikaw ang siyang kailangan ko, magpakailan pa man..'

sino naman kaya to?

Moniks: hello?

Danny: where are you?

Moniks: Danny? uhmm nandito na kasi ako sa school sorry huh hindi ko nasabi agad sayo siguro tulog pa si Bestie kaya di ka niya nasabihan.

Danny: It's okay. hintayin mo na lang ako dyan.

Moniks: O sige nasa may registrar ako.

Danny: okay. bye.

Tatanungin ko ba siya? handa ba akong malaman ang katotohanan ngayon? pero natatakot ako na baka may alam nga siya. baka hindi ko.. yumuko ako at nag isip nga mabuti ng may nakita ako na papel na parang ibinibigay sa akin. tumingala ako at nakita ko si Danny na seryoso ang mukha na parang galit?

Moniks: Ano yan?

Danny: basahin mo.

Inabot ko yung sulat at saka binuksan, nanlaki yung mata ko ng makita na isa itong confirmation letter sa paglilipat ko na school, bakit nasa kanya ito?

Moniks: bakit nasayo to?

Danny: dumaan ako sa inyo pero wala ka pala doon aalis na sana ako ng makita ako ng mama mo, iniabot niya sa akin yan para ibigay sa head dito , dahil sa nacurious ako ay binuksan ko. so you are leaving huh?

Moniks: decisyon ito ng magulang ko, wala na akong magagawa roon.

Danny: how about the competition?

Moniks: Hindi ko rin alam Danny, ang daming tanong sa isip ko pero hindi ko man lang masagot.

Danny: how about......... us?

Moniks: huh? anong ibibg mong sabihin?

napatingin ako sa kanya na nagtataka.

Danny: im your suitor right?

Moniks: please Danny, itigil mo na yan, huwag mo ng dagdagan ang problema sa buhay ko.

Danny: ganoon na ba kadali sayo? ANG IWAN AKO DITO NA ALAM MONG MASASAKTAN AKO DAHIL IIWAN AKO NG TAONG GUSTO KO? ganoon ba kadali sayo ang lahat?

Moniks: Danny, pagod na ako mag usap na lang tayo sa ibang araw.

Tumayo na ako pero hinila niya ako pabalik kaya magkaharapan kami ngayon.

Danny: ANO BANG PROBLEMA MO? sabihin mo sa akin para makatulong ako pero please lang huwag mo naman akong BALEWALAIN kasi ang sakit. kahit ang ikli ng araw na nakilala kita alam ko sa sarili ko na .... gusto kita hindi ba pwedeng maging dahilan yun para ipaglaban mo ako at manatili sa tabi ko ? Monik naman eh! please dito ka lang huwag mo akong iwan..

Moniks: (umiiyak) Im s-sorry Danny pero .... hindi kita gusto kaya tigilan mo na ito.

Danny: ganoon pala yun haha

pinunasan nya yung luha niya, umiiyak siya ng dahil sa akin..

Danny: kaya pala ang dali mong sabihin ang lahat dahil the feeling is not mutual, nagmukha pala akong tanga na umaasang mamahalin mo ako, pero kagaya ka rin pala niya iiwan niyo lang ako at ipagpapalit sa gusto niyo, Fine! umalis ka! mas mabuti na yun ng mawala na rin agad ang sakit na nandito.

Tinuro niya yung dibdib niya.

Moniks: Danny, makakakilala ka pa ng iba dyan .... na mas higit sa akin..

Natahimik kaming dalawa, malapit ng oras ng pagpasok ng estudyante kaya tatanungin ko na ito.

Moniks: pero Danny kilala mo ba si...... Monica Ellaine Gamboa? 

A/N: Sorry for the wrong grammars :)