"Oh. You mean that rifle?" sabi niya at tinuro ang isang briefcase na nakalagay lang sa itaas ng drawer. Nanlaki ang mata ko at binuksan ito upang i-check. Yep, it's my one and only baby.

"Oh my god, thank you!" masayang sabi ko at otomatikong niyakap ang briefcase.

Nakalabas na rin ng banyo si Ramon at nakita kong nakabihis na siya. "Bilisan mo at may test tayo ngayon, Ven," sabi niya na parang normal lang ang lahat.

"Ay teka lang!"

"Saan mo ko dadalhin?" seryoso ang boses ko. Mabilis lamang akong naligo at kumain. We headed straight out the door, pero alam kong hindi kami pupunta ng school ngayon. Andriel doesn't know that, though.

"Uh, my house? Do you want to come or nah? I just want to introduce you to my dad," sabi niya. He's acting different. He's like a freaking professional actor. No trace of that sweet Ramon that I knew. Isang arogante at sarkastikong lalaki lang ang nakikita ko.

"Why?"

"Stupid. My dad's a drug dealer. Don't you want to capture him?" sabi niya na para bang napaka-bobo ko para di malaman ang dahilang yon.

"You're going to give up your dad?" hindi-makapaniwalang tanong ko.

"Yes. Afterall, isa siyang malaking hadlang para makapasok ako sa kompanya. Get him out of my way and I would give you no trouble at all. Although, I owe you. Just give me a call if you need anything," nakangising sabi niya.

Gusto ko siyang murahin ngayon. Sino tong taong nasa harapan ko ngayon? He's like a completely different person!

"It's actually my luck that I was able to know you personally, you know. Hindi ko naman alam na masasangkot ka sa gulong ito. At mas lalong di ko alam na magiging FBI agent ka. But I'm not complaining or anything. It made my escape much easier," sabi niya. Pumasok kami ng elevator at sumarado ang pinto. "I'm still courting you though."

"You're still going on about that?" I groaned. "Dude, I already like someone else, ok?"

"I know you do. Still not giving up. Your presence is already affecting me greatly. I think you're the one for me," nakangising sabi niya at kinindatan ako. Ok, please, please give my sweet Ramon back. Ayoko ng isa pang kauri ni Andriel na demonyo.

"Yuck, kilabutan ka nga," sabi ko.

"Call your team now, we're heading straight home."

"Ok, don't boss me around, Ramon."

Paglabas namin ng apartment building, nagulat na lang ako nang may pumaradang puting kotse sa harapan namin.

"Get in," sabi ni Ramon at binuksan niya yung pintuan sa likuran ng kotse.

"Nice one. Still a gentleman, I see?" pabirong sabi ko at pumasok na sa kotse.

"Nah, I'm just trying to win you over. Is it working?" Sumunod siya sa akin at tinabihan niya ako. "To my dad's place, Lando," sabi niya sa driver. Nagsimulang umandar yung kotse.

"A big nope," sagot ko at nginitian siya ng matamis.

After that, hindi na kami nakapag-usap. I realized Ramon is a very busy guy. Puro pagsagot lang sa kanyang mga phonecalls ang ginawa niya the whole ride. But it was very quick though. 30 minutes lang at nandito na kami sa mala-engrandeng bahay.

Nauna ng bumaba si Ramon at sumunod naman ako. "Wow, why didn't you invite over to your place?" sabi ko habang manghang-mangha na pinagmamasdan ang paligid. Typical rich kid place. Isang magandang mansion. Napakagandang garden. Napakalaking gate. Damn.

Mismatched [2nd book of Match Made in Hell]Where stories live. Discover now