Raped By The Mafia's Son

Chapter Four

Beep..

Beep..

Beep..

Iminulat ko ang aking mga mata sa munting tunog na aking narinig ngunit agad akong napapikit sa sobrang liwanag.

Nasaan ako?

Lumingon ako sa gilid at muling iminulat ang aking mga mata. Nagulat ako nang makita ko ang umiiyak na si Farrah at Stanley na hawak-hawak pa ang kamay ko.

"Nasaan ako? "-bigla kong tanong.

Napatingin sila sa akin sa gulat at agad akong niyakap ng mahigpit.

"Dahlia!!"

"Tawagin mo ang doctor Farrah dali! "-utos ni Stanley at agad namang lumabas ng kwarto si Farrah.

"Dahlia.. Kamusta ka na? "-nag-aalalang tanong ni Stanley

Akmang sasagot ako nang biglang pumasok si Farrah na may kasamang babae. Lumapit siya sa akin at hinawakan ang aking kamay.

"Kamusta ka na iha? Okay na ba ang pakiramdam mo? Ichecheck lang kita sandali ah? "-sabi niya sa akin

"Ako nga pala si doktora Luna."-pagpapakilala niya.

I just nodded as a response.

"Your vitals are fine, iha. Kailangan mo lang ng kaunting pahinga."- sabi ng doktor.

"Ano pong nangyari? "-tanong ko at hindi sila agad nakasagot. Kitang-kita ko ang lungkot sa mga mukha nila nang biglang magsalita ang doktor.

"I have to go, iha. Marami pa akong pasyenteng aasikasuhin."-sabi niya at lumabas ng kwarto.

Tinitigan ko ang dalawa nang biglang umiyak si Farrah. at sa di -inaasahan biglang bumalik  sa akin ang masamang ala-ala na nangyari sa akin nung gabi.

Hindi ko na nagawa pang magsalita pa ngunit ramdam ko ang patuloy na pagpatak ng aking luha.

Stanley's POV

Para siyang biglang nawalan ng buhay nang maalala niya ang kanyang pinagdaanan at sa aking galit, i clenched my fists.

"Sino Dahlia?! Sabihin mo.. Sino!? "-galit kong tanong pero kahit ni isang sagot ay wala akong narinig mula sa kanya.

"Ang bobo mo Stan. Hindi niya kilala eh.. Kakalipat lang ni Dahlia dito diba? "-bulong na paalala ni Farrah sa akin.

"I have to go."- paalam ko kay Farrah at tumalikod pero agad na huminto.

Nilingon ko si Dahlia na walang imik na nakatingin sa dingding. I sighed at lumapit sa kanya.
Hinawakan ko ang kanyang kamay at binigyan siya ng halik sa pisngi bago ako umalis.

~~~~~~~~~~

It's been a month pero hanggang ngayon ay hindi parin nagsasalita si Dahlia. Naghahanap ng pagkakaabalahan pero hindi kami kinakausap. Minsan nga naiisip ko na baka kami ang sinisisi niya sa nangyari sa kanya.

I swear.. Kung alam ko lang kung sino ang barumbadong may gawa nito sa kanya..

Bigla akong hinila ni Farrah mula sa kusina ma ipinagtaka ko.

"Oh bakit?"- tanong ko

"Si.. Si.. Dahlia.."-farrah stuttered

Sa taranta ko, agad akong tumakbo papunta sa kwarto ni Dahlia at nakaramdam ako ng takot nang makita ko siyang sumusuka sa banyo. Tumakbo ako papunta sa kanya at inalalayan siya.

"Dahlia.."-i whispered

"Lumabas ka sa dito Stan, please lang.."-hirap na hirap niyang sabi.

"Pero----"

"Please Stan."-pagmamakaawa niya sa akin at pumayag na lamang ako sa kanyang gusto. Lumabas ako sa banyo at umupo sa upuan na katabi ng study table habang nakatitig kay Farrah na naghihintay rin na malaman kung ano na ang nangyayari kay Dahlia.

Pagkalipas ng ilang minuto, lumabas si Dahlia na namumugto ang mga mata. Halatang palagi itong umiiyak at hindi halos makatulog. Binabangungot siguro tuwing gabi.

I came back to my senses when i heard her sob at dahan-dahang nalakad palapit sa kanya si farrah at mahigpit siyang niyakap.

"Dahlia.. Okay ka lang? "-nag-aalalang tanong ni Farrah at walang pagdadalawang-isip na sumagot si Dahlia making me wish i never heard what she said. It broke my heart completely seeing her like this.

"I'm .."-she paused

"...pregnant."

~~~~~~~~~~~~

Nooo!! It can't be.. Dahlia is pregnant.

Will she keep the baby? Find out on the next chapter.

Vote

Comment

Follow

-Dj<3