Uyanacak Var

Evimiz

Hastaneden çıkmak için hazırlanıyordum. Mertte dışarıda beni bekliyordu. Üzerimi hızlı bir şekilde giyim çıkacakken Karnıma ağrı girdi. Olduğum yerde oturup kaldım. Sesimi çıkartamıyordum yoksa canım yanıyordu. Tekrar gücümü bulunca telefonumu elime aldım ve merte mesaj attım.
Mert Korkmaz'dan
Abartisiz bir saattir bekliyorum nerde bu kız ya. Ben bunları düşünürken telefonuma mesaj geldi.
Gönderen: Koca Gözlüm*~*
Çok kötüyüm hemen içeri gel.

Telaşla kalkıp kapıyı açtım ve içeri girdim. Gözünde korkmuş
bir ifade ile bana bakıyordu. Hemen doktoru çağırdım. Muayene edince sadece karnını fazla zorladigini söyledi. Ağrı kesici igne yapıldı ve hastaneden çıktık. Onu arabaya bindirip bende kendi yerime geçtim. Ona dönüp noldugunu soracakken uyduğunu görüp hafif tebessüm ettim. Nasıl beni değiştirdi bilmiyorum ama fazla ani olmuştu ben hiçbir kızın kapısını açmazken ona kırmızı halılar serecektim ama haberi yoktu. Aklıma gelen fikirle sirittim. Acaba onu bizim eve çağırsam ne yapardı. Evinin önüne gelince durduk. Onu uyandırmak yerine kucağıma alıp eve doğru taşımaya başladım. Arabadaki eşyaları alması için korumayı çağırdım ve diğeri kapıyı açtı. Içeriye girince önce şaşırdım heryer fazla düzgündü oysa hizmetçisi yoktu bir tek yemek yapan kadın vardı oda başka birşeye karışmazdi. Düzgünüz galiba zehra hanım. Onu yatağına bırakıp gidecekken elimi tutup durdurdu.
-Gitme korkuyorum o yine gelicek.
Dedi. Yan tarafına geçip onu izlemeye başladım oda koluma Kuala gibi yapisip uyumaya devam etti. :)
O şekilde uyumusuz. Telefonuma gelen sesle gözümü açtım ve beni izlerken buldum. Seni hain .:)
Gidip telefonumu elime aldım ve mesaj atana baktım.
Gönderen: Aykut***
Kardeşim gel artık adamları öldürmeyince kendilerine kıyamadigimizi düşündüler :D

Gonderilen: Aykut***
Zevkle :)

Aykut benim en yakın dostum hatta kardeşim. Kalkıp gidiyorum diyecekken oda kalktı
-bende seninle geliyorum.
-Hayır otur burda gelemezsin.
Sesimin yüksek çıktığını fark edince daha çok sinir oldum ve kapıyı çarpıp çıktım demekki benim mesajıma bakmıştı. Ne cürretle?!!!
Depoya gelip o adamın bulunduğu odaya geçince ona baktım ve yüzüne bütün gücümle yumruk attım. Ilk önce yere düştü sonra ağzından kan geldiği halde gülerek bana baktı
-Tüm yapabildigin bu mu KORKMAZ? Karanlıkların adamı sadece bir yumrukla mı bu kadar büyük ünvan kazandı hadi ama ben bile zehraya daha sert vurmuştum.

Onun adı geçince sinirle suratına tekme attım. Demek daha sert vurdun ha. Sandalyeyi düzeltmeleri için kenara çekilip elime bir kaç tane çivi aldim.
-BAŞLIYORUZ ılgaz.
O benim soyadımı sesli bir şekilde bağırdı ben ise tükürür gibi adını söyledim. Elime aldigim çivilerle ona yaklaşıp sandalyeye bağlı olan ellerinden birine sapladim.
- Bu elinle mi vurdun lan ona.
Digerine saplayıp
-Bununla mı?
Ben çivileri eline sapladigim anda arkadan bir çığlık sesi geldi. Beni takip etmiş olamaz degil mi? Hadi ama çok klişe.
Koşarak gittim ve kim olduğuna baktım. Zehraydı. Bayilmis kafasını vurmuş kan vardı ama ufak bir yara olduğu için onemsemedim. Arabaya doğru yürürken korumaya
- İsmaili bana bırakın dedim.
Ve arabaya binip hızlıca sürmeye başladım. Evine gelince durduk. İçeri taşıdım ve koltuğa bırakıp uyanmasını bekledim. Beş dakika sonra elini kafasına koyup inleyerek doğruldu.
-Noldu bana
-Sen ne kadar salak bir kız çıktın ya. Nasıl beni takip edersin ya başına birşey gelseydi. Ya korumalar seni tanimayip öldürseydi.
-Sen ...sen orda onu öldürcektin.
-Evet ben bir mafyayim hanımefendi. Şimdi git acil olan eşyalarını al.
-Ne..neden?
-Evimize gidiyoruz.
-Gelmiyorum. Katillerle aynı evde kalmam ben.
-Senin babanda mafyaydı zehra.
-H.h.hayir değil benm babam mafya değil.
-Tamam güzelim Özür dilerim ağlama.
-Defol evimden.
Ulan bi tutamadn demi kendini.
-Bir saatin var. Hazır olmazsan bu şekilde gidersin.
Zaten benim evimde bir odası vardı. Herşey hazırdı. Neyse sessizce çıktım ve arabada beklemeye başladım.

Bir saat sonra

Içeriye girdim ancak kimse yoktu. Kaçtı zannettim önce ama kaçmazdı. Onu aramaya ve korumalara bağırmaya başladım. Yoktu hiçbir yerde yoktu Allah kahretsin. Korkuyordum sevdigim kızı kaybetmekten deli gibi korkuyordum.
-Nerede lan bulun şu kızı gebertirim hepinizi bulun.
Zehra beni bırakıp gitme nolur bırakıp gitme. Duvarın dibine çöktüm. Ağlıyordum...