Aklimda binbir soru ile dalip gitmistim.Tyler benden ayrildiginda kendime geldim.
"Ufak bir isim var babe sonra gelirim." dedi ve göz kirpti.Ardindan da hic zorluk cekmeden kendi balkonuna atlayip odasina girdi ve kayboldu.Hala arkasindan öylece bakiyordum.
Sanirim karanligima bir isik gelmisti. Karaligimi aydinlatmak icin Tanri bana 3 aptal göndermisti. Tamam sacma oldu bu.Ama mutlu oldugumu hissediyordum. Bristolda da mutlu gibiydim ama böyle degil. Burdaki hisslerim farkliydi. Hala balkonda dikilip Tylerin balkon kapisina baktigimi fark ettmemle birlikte üsüdügümü de fark ettim.
Odama girip bir battaniye aldim battaniyeme sarinip tekrar balkona ciktigimda kulakliklarimi da takip son ses müzk dinlemeye basladim. Ardindan elime sigaram alip yaktim ve oturdum.Yine düsüncelere daldim. Gercekten bazen kendimi filozof gibi hissediyorum. Ne icin yasiyoruz ki?Gercekten neden variz? Hepimiz sadece umut icin yasamiyor muyuz? Hayatimizi umutlar ederek harcamiyor muyuz? Ufak yada büyükumutlar. Kimileri iyilesmek ister, hastaliktan kurtulmak, bazende sadece arkadas isterler yanlizliklarini bitirmek isterler.Kimisi zengin olmak ister, yani bir ev, yeni bir araba.Kimisi özgürlüklerini umut ederler. Yada iyi bir Üniversite kazanmak isterler. Aski beklerler, sevgiyi.Yada sevdigi ünlüyü görmeyi umut ederler.Tek nedenimiz umut etmek, hepimiz birseyler umut ederek yasariz. Ve umut ettigimize sahip olunca yenisini isteriz daha zorunu umut ederiz. Kendimiz kasiniyoruz arkadas.Peki ben neyi umut ediyordum? Ne istiyordum?Karanligimdan kurtulmak. Evet tamda bu.Sigaram bittiginde düsüncelerimden kurtularak ayaga kalktim. Battaniyemi üstümden atip deri ceketimi aldim telefonumla sigara paketimi de alip assagi indim. Saat daha erkendi ve hava kararmamisti.Yagmur yagcak gibiydi ama aldirmadim.
Annem "Nereye gidiyorsun?" diye sodu.
"Biraz dolascam." dedigimde beni basiyla onayladi. Ayakkabilarimi da giyinip disari ciktim.Soguk rüzgar yüzüme hafifce carpiyordu. Daha sabah günesli olan hava simdi bu haldeydi.Evet millet Londraya hos geldiniz! Kulakliklarimi da takarak yolda ilerlemeye basladim. Hepimizin müzik dinlerken yaptigi seyi yaptim bilirsiniz, evet müzik klibindeymis gibi hissetmeye basladim. Dalmis ilerlerken bos sokaklarda oldugumu farkettim.Kulakliklarimin birtanesini kulagimdan cekip yürümeyedevam ettim.Birden kösede 2 gölge gördüm.Biraz daha yaklastigimda 2 tane erkek oldugunu farkettim ve sonra kanimi donduran seyi fark ettim. Arkasi dönük adamin/ cocugun diger adama silah dogdrultugunu.Normal bir kiz korkardi sanirim ama ilerlemeye devam ettim. Ve kanimi daha cok donduran olay. Elinde silah olan adam, Tylerdi. Öylece kaldim. Adam beni fark edince bagirmaya basladi. "Yardim et Lara!" birden Tyler arkasini döndü ve yüzüme bakti.Öylece bana bakiyordu. Yakasini tuttugu adam kacmaya calisinda onu tutup sertce duvara bastirdi. Gözünü kirpmadan silahi adamin kalbine dayayip "Hoscakal it"dedi ve tetige basti.Donmus onu izliyordum. Adam kanlar icinde yere yigildi.Tyler cebinden telefonu cikarip biriyle konustu ve telefonu kapatip bana dogru ilerledi.
"Sakin!Sakin yaklasma bana!" diye bagirdim. Geri geri yürürken sirtimi duvara yasladigimi farkettim.Yolun sonu Lara.
"Bak beni dinle Lara." dedi yaklasmaya devam ederken.
"Neyi dinleyim az önce birini öldürdün! Ilk öldürdügün kisiye de benzemiyordu. Tanrim! Neyi anlatacaksin yaklasma bana polisi ararim!" dedigimde güldü.
"Hicbirsey bilmiyorsun Lara." piskopatca gülümsed. Bilirsiniz su aci dolu ama bir o kadar da kücümser bakis. Tamam bakisini anlatacak durumda degilim,
"Bunun özürü yok Tyler!Benide vurup vurmayacagini nerden bilebilirim!" ellerimi saclarima daldirdim ve sac köklerimi tutarak yere cöktüm. Deliriyor muyum?"Tanrim gözümün önünde birini öldürdün!" yanima gelip beni kucagina aldi ve agzimi kapatti.
"Polisler her an gelir gitmemiz gerekiyor." Tekrar adamin yigildigi yere baktigimda orda olmadigini gördüm. Agzim kapali oldugu icin gözlerimle arkasini isaret ettim. Panikle arkasini döndü. Salak polis var sandi herhalde.Rahatlamis bir sekilde bana bakip konusmaya devam etti. "Onu hallettik." korkmuyordum sadece saskindim. yürümeye devam etti."Sana birsey yapmayacagimi biliyorsun degil mi?" diye sordu. Aslinda emindim. Nasil, yada neden demeyin. Bunu anlatamam. Beni aptal olarak görebilirsiniz ama hissediyordum. Bakislarindan anliyordum. Beni korurdu, ama bana asla birsey yapmazdi, yapamazdi.
Evimin önüne geldigimizde beni yere indirdi. "Bunu kimseye söyleme yalvaririm" dedi.
"Vicdanin rahat mi?" diye sordugumda sasirmisti. Tabikide böyle bir soru beklemiyordu.
"O adamin kim olduguna, neler yaptigina, neler yapmak istedigine dair hic bir fikrin yok Lara."dediginde onu baktim. Hava karariyordu.
"Söyleseni Tyler, hadi anlat neler yapti, ne yapmak istedi, KIM O ADAM, dogru ya kimDI , o artik bir ölü! Kimse, ne yaparsa yasin ölümü hak etmez!" diye bagirdim. Eliyle agzimi kapatti.
"Biraz sessiz ol komsular duycak." dedi.
"Sen ciddi misin? Tek korkun bu mu?"diye sordum.
"Ben burda olmasam kim koruyacak seni? O adamin ne pesinde oldugunu bilmiyorsun! Benim tek derdim seni korumak!" bu sefer o da sesini yükseltmisti.
"O adami tanimiyordum bile! Bana ne yapabilir ki! Hem beni neden bu kadar umursuyorsun ki! Korumani söyleyen kim?! Söylesene Ty, neyin pesindeydi?!"gercekten sinirliydim, kendimi her an patlayacak bir bomba gibi hissediyordum.
Yüz ifadesi yine aci cekermiscesne bir ifadeye büründü. "Daha cok erken. Sana bunu yapamam, hayatini karartamam. Bana güven, sadece güven lütfen.Yalvaririm, ne olursa olsun ilk gördügüne aldanma. Herseyin altinda gercekci bir sebep vardir.Ama zamani degil, ileride ögreneceksin. Cok zor, hatta imkansiz biliyorum ama bugün olanlari unutmaya calis lütfen. Asla sana zarar verebilcek birsey yapmam. Aslinda seni kendimden uzak tutmam gerekiyor, ama yapamam. Uyusturucu gibisin.Hem nasil sana uzak olup ayni anda seni koruyabilirim ki? Tek istegim bana güven. Sadece güven."bu sözleri icimi titretmisti.Basimi salladim.
"Sana güveniyorum." gülümsedi.
"Tesekkür ederim." basimi öptü ve konusmaya devam etti. "Hadi iceri gir yarin sabah seni alirim okula birlikte gideriz."gülümsedim.
"Tesekkür ederim Ty." gülümsedi.
"Hadi artik babe, sabaha kadar burda dikilemem gir artik." ve hoscakal romantik Tyler, merhaba ormantik, odun Ty! Gülerek iceri girdim. Annem Laptopun basinda oturuyordu.
"Biz yedik, senin yemegin mutfakta"dedi. Insan bir yüzüme bakar. Birsey söylemeden mutfaga yöneldim. Masada duran yemegimi ali Mikrodalgaya koydum ve isinmasini bekledim. Ardindan da cikarip yemeye basladim. Yemegim bittiginde elimi yüzümü yikayarak odama ciktim. Kendime ic camasiri ve pijama alip banyoma yöneldim. Ilik bir dus aldiktan sonra yanimda getirdiklerimi üstüme gecirip dislerimi fircaladim ve saclarimi kuruttum. Ardindan kendimi yatagima attim ve hepimizin yatmadan önce yaptigimiz seyi yaptim. Ilk önce bugün yasadikalrimi düsündüm. Zor ve agir bir gündü. Neler olmustu beynim algilamiyordu. Tyler ne demeye calisti? Hayatimi karartmak m? (IVIT CINIM KITABIN ADI GIBI BLACK .S) Bütün bunlar neydi? Ben herseyin düzelmesini isterken hersey daha kötü oluyordu. Sonra hayatimin istedigim gibi oldugunu hayal ettim. Olaysiz, dertsiz sakinbir hayat. Yasitlarim gibi tek sorunlarimin ask olmasini diledim. Ama dilemekle kaldi. Zaten karanlik hayatimi bugün yasananlar daha cok karartti. Peki ne zaman aydinlanacak? Daha iyi bir soru : Hic aydinlanacak mi? O adam. Kimdi. Birden gözlerim acildi. Adam "Yardim et Lara!" demisti. ADIMI NERDEN BILIYORDU? BENDEN NE ISTIYORDU? TYLER ONU NEDEN ÖLDÜRDÜ? Daha önemlisi: O adam gibi baskalari da var mi? Evet Lara tam anlamiyla boka battin.
Yeni bölüm geldiiiiiiiii :D uzun sürdü biliyorum üzgünüm ama bilgisayarim yoktu ayrica votelar hic hosuma gitmedi :( neyse okuyan herkese tesekkür ederim sizi seviyorum iyi okumalar :* <3Multimedia da Tyler var ayrica sarki eski biliyorum bana ergen demeyin ama seviyorum sarkiyi :D her neyse iyi okumalar <3
BILGI: 8 VOTE OLMADAN YENI BÖLÜM YÜKLEMIYORUM ÖZÜR DILERIM AMA SINIR KOYMALIYIM :( sizi seviyorum <3
-Pelin
