Felsefe-i Aşk

Yokluğun, Yoksulluğum

Yine sensizlik var gecemde

Sigara dumanımdan, hayallerim

Yine gidişin var sebebimde
Son dediğim, bir kaç kadehim

Yine yokluğunla yoksulluğa sürükleyen kederim
Tek çekimlik kokun ile,dinmek bilmeyen hasretim
Gidişinle bıraktığın çok şey var aslında bedenim de
Gelişin ile katamadığın izlerin

Yine ve yine gidişine içerim
En çok ta ben içerim yine
Zira,yokluğunu bir tek ben bilirim
Birde seni anlattığım bitmek bilmez sensizliğim

Yine elimde kalemim
Saatlerce, adına bir şeyler yazmayı beklerim
Şimdi saat sabahın beşi
Mutlu olan herkesin uykuyla sürüklendiği

Eee gitme vakti mi şimdi
Sensizliğin olmadığı dertlere
Sensizlik yerleşmişken gönlüme
Sensiz mi geçecek sanırsın, dilimden dökülen tek bir hece

Yokluğun yoksulluğa hapsetmişken yüreğimi
Yokluğun da dindiremem sessizliğimi
Sen yokken sevemem kimseleri
Sevesim de yok zaten sessizliğimi

Sevemem de senden başka, elleri
Bakamaz gözlerim şiir gibi
Cennetimsi gülemez tebessümlerim
Doğru dürüst gidemem bile cennetimden

Eskiyen kalma bir damla tebessümüm de
Hiç oldu gidişinle
Yerini geçmeyecek kaderime savururken
Bitmeyen, bitmek bilmeyen hüznüme

Bu gece yine kalemim ile dertleşirim
Adını ağzıma almam
Lakin kalbimle zikrederim
Varlığına küfretmem de, yokluğuna pek bir söverim

Gidişinle darmadağın ettiğin hayallerim
Düşlerimde gerçekleşir, vakti gelince
Onunda vakti ne zaman gelir Bilmem
Aslında ben seni bile severdim Sensizliğimde, umrunda olmasa bile

Artık ben susayım da
Sen dinle bakışlarımla
Ne kadar anlarsın bilemem
Ne kadar anlatabildiysem..