Hope

Hoofdstuk 7:

p.o.v Caleb

Ik pak mijn koffer en kijk voor de allerlaatste keer of mijn handbagage goed is. Geen telefoon. Een hele week geen telefoon.Gelukkig maar dat ik wel mijn Ipod mee mocht nemen voor muziek. Anders was ik echt doodgegaan. Mijn gedachtes schieten over naar Evie. Ik ben echt benieuwd of we dadelijk samen op kamp gaan. Ik kijk op de klok en schrik me een hoedje. Het is al veel te laat. Ik moet al lang onderweg zijn. Dus schouw ik mijn koffer mee naar mijn auto en stap ik in. Ik steek de sleutels in het contact en rijd de oprit af. Na een tijdje rijden zie ik een gestalte op de stoep lopen met een koffer achter haar aan rollend.

Evie.

Ik laat mijn auto zachter rijden en niet veel later sta ik naast haar op de stoep en laat ik het raampje open rollen. 

'Lift nodig naar het treinstation?' vraag ik.

Evie glimlacht.

'Graag.' zegt ze dan. Ik stap uit en leg haar koffer achterin mijn auto. Evie stapt zelf voor in. Ik ga zelf weer voor het stuur zitten en rijd snel naar het treinstation.

~~~

'Dus hoeveel disneyfilms heb je bij?' Vraag ik lachend aan Evie terwijl we het treinstation oplopen, waar onze docenten staan te wachten.

'Maar tien. Dat is niet zo heel veel hoor. Waaronder mijn favoriet. De kleine zeemeermin,' lacht Evie.

'Maar tien. Dat is helemaal niet zoveel hoor Evie.' Ik lach met haar mee. We worden gestoord in ons gesprek door een stem van een wat oudere vrouw. Ik kijk op en zie, hoogstwaarschijnlijk, de begeleider van Evies klas staan.

'Jij-jij praat?! Met een jongen nog wel! Evie! Dat is een geweldige vooruitgang!' Roept ze vrolijk waarna ze een vinkje zet bij de naam van Evie.

Evie Rose Willows.

Ik zag haar naam heus wel hoor.

'Caleb! We staan hier!' Hoor ik ineens mijn vrienden roepen. Ik kijk even naar Evie. Maar zij knikt en loopt dan zelf naar de trein om vervolgens in te stappen. Ik loop naar mijn vrienden toe.

'Wie was dat man?' Vraagt Harry aan me.

'Evie. Ze is van de andere school.' zeg ik. Harry kijkt me met een veelbetekenende blik aan. Ik kijk achterom. Dan zie ik dat het perron al leeg is en met de rest stap ik snel in, waarna de trein begint te rijden. En natuurlijk is er nergens meer plek. Op een coupé na. Daar zit maar één iemand.

(A/N

Wie zou er toch in die coupé zitten?

Mwuhahahahhaa.

"Maar tien. Dat is heus niet zoveel hoor Evie." Kuch Caleb. Kuch.

Hoe vinden jullie het?

Xxxx Yara en Maura.)