The wild trip

Hoofdstuk 33

'Maar het is allemaal opgelost. Dylan heeft redelijk snel kunnen vinden wie het was en er was een groep naar gestuurd om een aanval op te doen.'

Ik knik, maar ik heb wel een vreemd gevoel alsof hij me niet alles verteld.

'En?'

'En wat? Ze zijn uitgeschakeld.'

'En wat is er nog?'

'Ik haat het als je me altijd kunt doorzien.' gromt hij geïrriteerd.
Daar moet ik om lachen.

'Je maakt het me ook zo gemakkelijk,' zeg ik met een glimlach, 'maar wat is er nu nog gebeurd?'

'De Matranga family hebben een overval gedaan. Ze hebben een heel depot leeggeroofd. Met dat te doen hebben zo vier van onze mannen vermoord.'

Ik kijk Jasper indringend aan en geef hem een knuffel.

'Jij kon er niets aan doen, je was er zelfs niet. Je zou het nooit hebben zien aankomen.' overtuig ik hem.

'Dat is het probleem juist, ik was er niet. Ik stond niet aan hun zijde in die strijd. Een echte underboss zou dat wel doen, maar ik was er niet. Als ik er was geweest had ik hen dingen kunnen bevelen en dan waren ze misschien nog in leven geweest.'

'Dat is niet waar, het is niet jouw schuld. Het is niet jouw schuld dat je hier zit of dat je mannen dood zijn. Dit was een verrassingsaanval en als je er was geweest kon je dood zijn.'

'Lena, ik zou er moeten zijn. Er gingen mensen dood en ze waren mijn verantwoordelijkheid. En dat terwijl ik met jouw aan het picknicken was. Die gedachte maakt het nog erger.'

'Vind je het erg dat je bent gaan picknicken? Vind je het erg dat je ons voor de maffia zette? Voor één keer?' vraag ik voorzichtig.

'Natuurlijk niet. Ik vond het geweldig, ik voelde me normaal en dat ben ik niet. Ik moet het gewoon onder ogen komen dat ik geen normale relatie kan hebben met het meisje van wie ik hou. Ik begreep nooit waarom mijn ouders zo afstandelijk deden tegenover elkaar, maar sinds ik met jouw ben zie ik dat ze proberen gelukkig te zijn hoe hun situatie ook is. En Lena, mijn engel, je weet dat mijn familie alles betekend voor me en dat ik er hard aan moet werken voor mijn plek te verdienen, maar ik ga het nooit erg vinden om jouw voor mijn familie te zetten. Ik ga altijd meer om jouw geven dan dat ik doe om wat dan ook.'

Mijn hart smolt weg bij zijn woorden. Ik weet dat Jasper lief kan zijn en hij heeft zijn momenten dat hij zijn hart lucht bij me, maar godverdomme hij kan me toch altijd steeds verder in dat gat laten vallen. Steeds dichter bij zijn stekelig hart.

'Oh Jasper, ik hou zo fucking veel van je.' fluister ik met een flauwe glimlach en kus hem kort, maar oprecht.

'Liefje daar moet je niet om beginnen te huilen.' zegt hij grijnzend en ik geef hem een stomp op zijn borst.

'Verpest het moment niet.' mompel ik lachend en veeg snel de tranen weg. Die verdomde hormonen ook hé.

Het is de volgende morgen en Jasper zit onrustig met zijn vinger op de tafel aan het tikken terwijl ik mijn kommetje met cornflakes leeg eet.

'Stop Jasper.' zucht ik.

'Je hebt heel de planning door elkaar gehaald omdat je pas rond half twaalf uit het bed wou.' zegt hij geïrriteerd.

'Sinds wanneer hebben we een planning?' vraag ik terwijl ik mijn mond afveeg met de achterkant van mijn hand.

'Sinds je opa het aan me voorstelde.'

Als mijn opa iets voorspeld loopt het meestal niet goed uit.

'Ga je aankleden. Ik ruim dit wel op.' zegt hij en neemt mijn kommetje uit mijn handen.

'Oké, ik ben al weg. Stop met me op te jagen.' Ik ga sloom naar boven en strek een geel fleurig jurkje aan en witte slippers. Ik maak nog twee vlechtjes met het bovenste gedeelte van mijn haar en maak er op de achterkant van mijn hoofd een klein staartje van. Zo hangt het al zeker niet in mijn gezicht. Snel doe ik een beetje mascara op. Dat zal wel goed zijn voor wat Jasper me wilt laten doen.

Als ik in de kamer ben doet Jasper zijn rugzak dicht en geeft me de mijne.

'Kom anders missen we onze trein nog.' zegt hij met een glimlach.

'Wacht de trein? Dat kan jouw idee niet zijn geweest.' grijns ik.

'Jawel, ik heb er goede herinneringen aan.' antwoordt hij met een knipoog en neemt mijn hand en begeleid me naar de auto waar opa vooraan in zit. Hij gaat ons blijkbaar afzetten.

Als we er aankomen geef ik hem een knuffel.

'Dank je opa, voor alles.' zeg ik met een glimlach.

'Geen probleem lieverd. Nu hup uit mijn auto. Straks mis je je trien nog.' zegt opa tevreden.

'Bedankt voor de rit Mark. Ik zal goed op haar letten.' zegt Jasper beschermend.

'Geen probleem. En je weet het, je doet het veilig of je doet het niet begrepen? Ik wil niet dat mijn dochter in die vreemde programma's gaat meedoen omdat ze rond haar zeventien zwanger is geraakt.'

'Opa, alsjeblieft.' reageer ik beschaamt en trek Jasper snel uit de auto.

'Hij moet zich geen zorgen maken. Ik heb condooms bij.' zegt Jasper grijnzend tegen mij.

'Wat denk jij vandaag te gaan doen?' vraag ik verontwaardigd.

'Je hebt geen idee liefje.' antwoordt hij mysterieus en slaagt zacht op mijn kont waardoor er een kort kreetje ontsnapt.