Με δυο βλέμματα

38. Το τελευταίο κομμάτι του παζλ.

"Ορέστη! Σταμάτα!  "ακούστηκε η δυνατή αλλά σχεδόν τρεμάμενη της Σοφίας.

Ορέστη; Ορέστη τον φώναζε μόνο ένα συγκεκριμένο άτομο. Όλοι οι υπόλοιποι τον φώναζαν «κύριε Μπράουν». Μόνο ένας άνθρωπος είχε την δυνατότητα να τον φωνάξει με το μικρό του όνομα. Η γυναίκα του. Αυτή που τον κεράτωσε. Αυτή που καταπάτησε τους όρκους της και κατέστρεψε ότι πιο πολυτιμότερο για αυτόν.

"Ορέστη! Άκουσε με σε παρακαλώ " αυτή τη φορά η Σοφία εκληπαρούσε απελπισμένα για λίγη προσοχή του άντρα της.

Το χέρι της ακούμπησε στο μπράτσο του κυρίου Μπράουν στην προσπάθεια της να τον σταματήσει. 'Ισως ήταν και το μεγαλύτερο λάθος της. Ίσως έπρεπε να τον αφήσει να φύγει. Αν δεν τον σταματούσε τίποτα από αυτά που ακολούθησαν δεν θα είχε συμβεί.

"Μην με ακουμπάς παλιοσίχαμα. Δεν θέλω τα λερωμένα χέρια σου πάνω μου" η φωνή του κυρίου Μπράουν έσταζε μίσος, ενώ τα μάτια του γυάλιζαν σαν να ήταν έτοιμος να ορμήξει πάνω στην γυναίκα που τον πλήγωσε τόσο.

Η Σοφία κοίταξε τρομοκρατημένη τον άντρα της. Πρώτη φορά τον έβλεπε έτσι. Αυτή έφταιγε για όλα. Αυτή και τα καπρίτσια της. Πως ήταν δυνατόν να έγινε τόσο απερίσκεπτη; Πως ήταν δυνατον να μην υπολόγιζε τίποτα άλλο πέρα από τον έρωτα της για τον Σεμπάστιαν; Γιατί την θόλωσε τόσο αυτός ο έρωτας;

"Ορέστη σε παρακαλώ. Άφησε με τουλάχιστον να σου εξηγήσω " τα μάτια της Σοφίας ήταν υγρά. Αν έκλεινε τα μάτια της τα πρώτα δακρυα θα ελευθερώνονταν πάνω στα μάγουλα της.

Το βλέμμα του πατέρα της Μέγκαν άλλαξε μέσα σε δευτερόλεπτα. Από μίσος πήρε αυτό της λύπησης. Κοιτούσε την Σοφία σαν κάτι λιγότερο από άνθρωπο. Σαν αντικείμενο που δεν του προκαλούσε τίποτα παραπάνω παρά μόνο λύπηση. Δεν της άξιζε ο πόνος του, δεν της άξιζε ο θυμός του. Το μόνο που της άξιζε είναι να την λυπούνται για το πως κατάντησε.

"Ξέρεις ποιο είναι το αστείο; Ότι όλος ο κόσμος θα περίμενε εγώ να είμαι αυτός που θα σε κερατώσει " το βλέμμα του είχε γίνει κοφτερό και τα λόγια του πετάγονταν σαν καρφιά πάνω στο σώμα της Σοφίας. "Αξίζεις πολλά συγχαρητήρια. Ποιος θα πίστευε ότι η τέλεια σύζυγος, η τέλεια μητέρα θα έβαζε άλλον στο κρεβάτι της εκτός από τον αντρα της! Πραγματικά πολλά μπράβο! Πως τα κατάφερες να είσαι τόσο ήρεμη όταν γυρνούσες πίσω σε εμένα;" η φωνή του άρχιζε να γίνεται πιο έντονη . "Με τι μούτρα γύριζες και φιλούσες εμένα ενώ πιο πριν φιλούσες άλλο; " τα λόγια του έβγαιναν με ένταση μέσα από τα δόντια του ενώ έκανε ένα βήμα πιο κοντά στην Σοφία που τον κοιτούσε τρομοκρατημένη. Η απόσταση τους ήταν μικρή. Μπορούσε να ακούσει πεντακάθαρα την λαχανιασμένη ανάσα της. "Πόσο θράσος μπορεί να έχεις για να με ακουμπάς με τα αυτά τα βρωμόχερα ενώ ακουμπούσες άλλον" είπε πιάνοντας με δύναμη τα χέρια της ενώ η φωνή του έσπασε από την ένταση.