Flirt of the Century

Flirt 5

Hindi magkakaroon ng POV si Kaide. Kahit anong mangyari, hindi talaga siya magkakaroon. Hintayin niyo na lang ang story ko kung saan siya ang male protagonist. Sa ngayon, cameo role lang ang meron siya dito sa FOTC. O pwede ding hindi.

--Kyl--

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Flirt 5

*Respect*

Herrine's POV

[Look, baby, I'm sorry.]

"Stop it Mom."

[I'm really, really sorry Herrine. Hindi ko naman alam kung bakit ayaw mong pumunta doon and I know, you won't tell me.]

"Alam mo naman pala Mom kaya please, huwag kang makulit."

[Just please forgive me Herrine. You don't know how much it hurts me na hindi ako pinapatawad ng sarili kong anak.]

"Drop it Mom. I forgive you, bye."

Naiinis ako. Naiinis talaga ako.

Damn hell! It's been 4 years! 4 fucking freaking years pero wala man lang alam ang nanay ko sa nangyari sa akin. Hindi man lang niya alam ang nagyari sa akin. Hindi man lang niya tinanong kung bakit nagbago ako. Hindi man lang niya tinanong kung bakit naging ganito ako. Hindi man lang siya nagtanong.

Hindi man lang niya nalaman na sinaktan ang anak niya. Hindi man lang niya nalaman na sinaktan ang puso ng anak niya. Hindi man lang niya nalaman na nasasaktan ang anak niya.

Nakakainis!

Kasalanan ko naman eh. Ako ang nag-insist na huwag sabihin kay Mom. I insist na huwag nang sabihin noong apat kay Mom yung nangyari pero ano ako ngayon? Naiinis sa sarili kasi wala man lang alam ang nanay ko noong mga panahong halos lunurin ko na yung sarili ko kakaiyak. Wala man lang siya alam kahit konti kaya heto ako ngayon, naiinis dahil gusto akong papuntahin ng nanay ko sa lugar na yon.

KeiRine Restaurant & Bar

Funny, funny how my mother wanted me to enter that place. He owns that place at simula ng sinaktan niya ako, hindi na ako pumunta doon. He added my name to his kaya nabuo ang KeiRine. We dream to have our own restaurant and bar 'cause we both love cooking and mixing beverages kaya noong pinayagan siyang magtayo ng Dad niya ng sarili niyang business kahit 4th year highschool palang kami, 'yan na agad ang naging desisyon niya and his Dad supported him. I help him. Habang tinatayo ang business niya, he always asks me what I want. Kung anong mas gusto ko, yon ang sinusunod niya. We were happy back then pero lahat ng 'yon naglaho na parang bula.

Years past but hell! Why I am still affected? Funny, how he didn't change the name of his business. Funny, how I stiffened whenever I hear his name. Funny, how my heart beats fast whenever I see him. Funny, how I stay away whenever I saw him. Funny, how I still cannot move on. Funny, how I cry every time I remember him and our past. Funny, how I miss him. Funny, how I still love him.

Funny, how I act. Funny, how I look stupid. Funny, really funny. Funny, how am I hurt right now and I can't do anything.

Napatingin ako sa sarili ko sa salamin. Namumugto yung eyes ko. Kagabi pa ako iyak ng iyak. I'm really naiinis and I really want to curse kaso nakakasira talaga ng poise so I didn't. Since I got home last night, naligo agad ako and since then, I cried. Ahh! This is so frustrating. Kagabi pa ako kinukulit noong dalawa na magkita sa mall mamaya, cutting classes, but not actually because If I know, pwedeng hindi pumasok ang mga kasali at tutulong sa pageant so we are excuse.