who's next..?

Εγώ..η Άλισον.

Σκεφτόμουν όλη μέρα.Δεν μου άρεσε καθόλου αυτή η κατάσταση αλλά δεν μπορούσα διαφορετικά.Λες και το μυαλό μου το έκανε επίτηδες,νομίζω προσπαθούσε να με τρελάνει και δυστυχώς μου φαίνεται πως τα πήγαινε αρκετά καλά..Φτάνει όμως με όλα αυτά!Πρέπει να σας συστηθώ.Χμμ..για να δούμε..Με λένε Άλισον.Δεν μου αρέσει και πολύ το όνομά μου αλλά δεν τα διαλέγουμε εμείς αυτά..οπότε συμβιβάζομαι.Λοιπόν σε λίγο καιρό θα κλείσω τα 19 και η αλήθεια είναι πως δεν θέλω καθόλου να μεγαλώσω..ναι οκκ η μαμά μου μου λέει ότι είμαι αρκετά μικρή να αγχώνομαι για την ηλικία και τις ρυτίδες , σορρυ τις ηλίθιες ρυτίδες που αν είχαν ανθρώπινη μορφή θα γινόμουν δολοφόνος και θα σάπιζα στη φυλακή με 10 κούτες τσιγάρα.. Τέλος πάντων ξέφυγα αρκετά από το θέμα.Πάω τρίτη λυκείου.Το σχολείο μου είναι αρκετά μακρυά απ το σπίτι μου.ΑΑ και έμεινα μια χρονιά..δεν ήθελα να βγαίνω καθόλου απ το σπίτι τότε.Έχω και  ένα αγόρι , τον Άλεξ, και ήδη είμαστε μαζί δύο ολόκληρα χρόνια!Εντάξει είχαμε χωρίσει αρκετές φορές άλλα δεν κρατούσε πάνω από δύο μέρες.Τον αγαπάω.. Ή τουλάχιστον έτσι έλεγα..Νομίζω ότι απλά είχα συνηθίσει..
Ας κάνω και μια περιγραφή της εξωτερικής μου εικόνας.Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι..Είμαι 1,67 ,52 κιλά,έχω μπλε έντονα μάτια,που τα λατρεύω τόσο πολύ,είμαι κάτασπρη σαν γάλα ,που δεν ξέρω κατα πόσο είναι ωραίο αυτό για μια κοπέλα,και τα μαλλιά μου φτάνουν μέχρι το τελευταίο κοκαλάκι της σπονδυλικής μου, οπότε θεωρούνται αρκετά μακρυά.Δεν με λες ούτε άσχημη ούτε όμορφη.
...............................ΣΗΜΕΡΑ..............................

Έτρεχα,έτρεχα όλο και πιο γρήγορα!Δεν έβλεπα σχεδόν τίποτα.Σκοτάδι.Δεν μπορούσα να ανασάνω αλλά τον αισθανόμουν ακόμα πίσω μου να προσπαθεί να με πιάσει!Δεν αντέχουν άλλο τα πόδια μου!Άρχισα να κλαίω και τότε ήταν η πρώτη φορά που άκουσα την φωνή του!*Μαζί μου*ξανά και ξανά *Δικιά μου* έλεγε τόσο ψύχραιμα , σχεδόν τραγουδιστά , με βραχνή φωνή.Δεν αντέχω άλλο!Θα γυρίσω να κοιτάξω!Και τότε ένιωσα το χέρι του να με γραπώνει απ τον ώμο!Έκλαιγα,ούρλιαζα μέχρι που ένας δυνατός ήχος με έκανε να πεταχτώ μέχρι το ταβάνι!Το ξυπνητήρι!Θεέ μου σε ευχαριστώ σκέφτηκα!Ήμουν ακόμα λαχανιασμένη και ιδρωμένη,οπότε έκανα ένα μπάνιο ,ντύθηκα,χτένισα τα μακρυά μαλλιά μου , πήρα και την τσάντα μου και ξεκίνησα για το σχολείο.Μόλις άνοιξα την πόρτα είδα μπροστά μου τον Άλεξ.

ΑΛΕΞ -Καλημέρα χιωνίτσα μου!*είπε και με αγκάλιασε σφιχτά*
ΑΛΙΣΟΝ -Καλημέρα..*είπα κοιτώντας κάτω*
ΑΛΕΞ -Είσαι καλά; τι έγινε πάλι; *είπε με έναν λίγο νευριασμένο τόνο στην φωνή*
ΑΛΙΣΟΝ -Πωω μωρέ για καλό ήρθες; Άσε με! Δεν σε αντέχω άλλο!*είπα με τόσο δυνατή φωνή που ούτε εγώ δεν πίστευα*
ΑΛΕΞ -Εντάξει.Όπως θες..

Όχι..δεν ήμουν εγώ αυτή.Ποτέ δεν θα του μιλούσα έτσι..Αλλά μου βγήκε τόσο αυθόρμητα αυτή η συμπεριφορά.Νοιώθω τόσο περίεργα απ την ώρα που ξύπνησα..Έχω δει αυτό το όνειρο πάνω από δέκα φορές αλλά ποτέ άλλοτε δεν με είχε επηρεάσει τόσο.Ίσως να ήταν αυτό το άγγιγμα που δεν είχα ξανανιώσει γιατί ξυπνούσα πάντα νωρίτερα..

ΑΛΙΣΟΝ -Αλεξ! Περίμενε! Δεν το ενοούσα!*είπε ενώ έτρεχα προς το μέρος του*

ΑΛΕΞ -Μπορείς απλά να μου πεις τι στο καλό συμβαίνει; Από εκείνη την ημέρα έχεις αλλάξει πολύ και δεν μου λες και τίποτα για να μπορέσω να σε βοηθήσω!

Είχα καταφέρει να ξεχάσω τελείως εκείνη την ημέρα.Έκανα μεγάλη προσπάθεια.Δεν ήθελα να θυμάμαι και του είχα ζητήσει να μην το ξανα συζητήσουμε ποτέ!

ΑΛΙΣΟΝ -Δεν έχω χρόνο.Έχω μάθημα και δεν έχω περιθώρια για απουσίες πλέον..

ΑΛΕΞ -Δεν γλυτώνεις!Θα μου τα πεις όλα..Σταμάτα να μου κρύβεις την αλήθεια!Για να ξεπεράσεις έναν φόβο πρέπει πρώτα να τον κοιτάξεις κατάματα!Θα περάσω το απόγευμα όταν σχολάσω να μιλήσουμε και δεν ακούω κουβέντα.Ναι;

Δεν απάντησα.Έγνεψα καταφατικά το κεφάλι μου και προχώρησα προς το σχολείο..

-