One Day

Chapter 9

Chapter 9

Our Minds

Grabe talaga. Ang laki talaga ng pinag bago! Sobrang laki talaga. Nakaka gulat, kailangan ko na bang mag celebrate?

Wala na lang naman nang bubully sakin. Hoho.

Napaka saya kayang malaya na akong nag lalakad sa campus na walang ikaka pahamak ko.

Pero hindi lang yun ang nag bago...

Pumasok na ulit kinabukasan si Carl,

Pero hindi na niya ako hinabol ulit. Ano nga bang inaasahan ko? I was the one who pushed him away! Bumalik na siya sa pagiging playboy niya. At parang hindi na niya ako nakikita, I never met his eyes all day at all.

At may isa pa,

Itong si Steven, ilang beses ko nang nahuhuling naka tingin sakin. Wtf? Does he got interested of me already? Like the hell he would. Psh.

Gulong gulo na ang utak ko. Hindi ko na alam kung pano ako mag rereact sa mga bagay. Ugh!!

*•°•*

Steven's POV

What da fak. What da fak am I doing? What is happening to me? Why am I staring at her all day?

Am I starting to like her?

Oh faq myself,

I really do like her.

Since the beginning..

Her words woke me up, I was so fake.

Why do I keep pushing her away by bullying her? Just because I liked her so much?

You can't blame me. She makes me scared. She's beautiful, smart, kind and strong willed girl. She has it all. And I'm scared..

I'm scared of being addicted to her.

*°•°*

Mina's POV

"Aw." Bumanga ako sa isang tao, tae dahil to sa kakaisip ko e. "I'm sor-.." Pag katingala ko napatahimik na lang ako. Naiwan ko nang naka buka bibig ko pero hindi na naituloy ang sasabihin ko.

I'm sorry? Sapat sa pag ka bangga ko sakanya yung sorry na yun, pero yung pagbangga ko sa buhay niya. Sapat ba?

I can't pay anything I've done to him and everything he done for me.

Bago pa siya nakapag salita. Tumakbo na ako papalayo sa kanya.

*•°•*

Carl's POV

She hurt me, bigtime. Alam kong pinaparamdam ko sa kanya na gusto ko talaga siya, pero hindi niya dapat sinabi yon.

Maayos na akong minamahal siya sa malayo, its worth it. Kahit parang magkaibigan na lang kami, ayos lang.

But to slap me the fact na hindi niya ako gusto, masakit. I was okay just by being her accompany. I didn't ask for any.

Its like she rejected me before I could ask her.

I want to blind myself of hope na baka may happy ending din kami, na pwedeng may kami din. But she just crushed it all..

The next day, iniwasan ko na siya. I treated her like air. Tried flirting with girls again. Pero minsan pag di siya naka tingin, nag nanakaw ako ng tingin sa kanya.

"Aw." Bigla naman siyang nasa harap ko. Parang gusto ko tuloy siyang yakapin ngayong malapit na naman siya. Hayst. "I'm sor-.." Napatigil siya nung bigla siyang napatingin sa mukha ko.

Naging malungkot yung mata niya, ganon na ba katindi apekto ko sa kanya? Na malulungkot siya agad makita lang ako?

Bago ko pa mabuka ang bibig ko. Naka alis na siya.