Dispareo (PUBLISHED UNDER PSICOM)

VI : Consumed

"But why?" Puno ng panghihinayang niyang sambit, "Daddy thinks I'm lying."

"Because remembering it is painful and scary. You don't want your family to get scared at hurt right?" Pangungumbinsi ko dahilan para tumango-tango siya. I zipped my lips as a sign of our secrecy and he zipped his lips too, agreeing with me.

"Your date is so cute! Bagay na bagay ang suot niyo!" Narinig kong panunukso ni Mama at as usual, kinunan niya kami ni Pip ng litrato. She even forced me to wear this black dress, buti nalang at pinayagan niya akong magsuot ng sneakers at jacket. These days, lagi akong nilalamig kaya hindi ako pwedeng hindi magsuot ng jacket. Hindi ko maintindihan, kahit minsan tirik na tirik ang araw, labis parin akong nilalamig.

Gaya ng plano, nagpunta kami ni Pip sa park. Mabuti nalang at wala siyang bodyguard na kasama at hindi rin kami sinusundan ng personal driver at nanny ni Pip. Grabe 'tong si Pip, kulang nalang butler.

Mom said I should enjoy this day and have fun with this kid but I just can't lalo pa't natatakot akong sa isang iglap ay magpakita na naman si Cielo. I thought I was just hallucinating but what happened in the speech laboratory? It was a haunting. I keep convincing myself that it's Cielo, that she's not going to hurt me and that I shouldn't be afraid but something feels wrong...

"Ate I'm thirsty." Giit ni Pip matapos kaming maglibot-libot sa bagong tayong mini nature park.

"I think may water ako dito." Agad kong binuksan ang shoulder bag ko ngunit napangiwi na lamag ako nang mapagtanto kong kinuha ko nga pala ang water bottle ko upang may espasyo akong mapaglalagyan ng boteng may lamang asin. This is the internet's fault, it gave me the idea that salt repels haunting spirits. It's Cielo, I know I shouldn't do this but something in me tells me that this is what I should do. I miss her so bad but I just can't handle her hauntings anymore. I want her back, alive.

"Dana? Pip?"

Narinig ko ang isang pamilyar na boses kaya naman agad kaming napalingon ni Pip sa likuran namin. Si Wacky pala, nakasuot siya ng itim na polo at itim na t-shirt panloob. Gaya ng dati, kinikilabutan parin ako sa kakaiba niyang ngisi. Kapansin-pansing lalong paglalim at pangingitim ng gilid ng mga mata niya. Hindi na siya nangangayayat pero may kakaiba na talaga sa hitsura niya at sa paraan ng bawat pagkurba ng labi niya.

Bigla kong napansin ang paghigpit ng hawak ni Pip sa kamay ko at nagulat ako nang mapansing bigla siyang nagtago sa likuran ko.

"Pip, that's kuya Wacky. Remember him?" Tanong ko pero laking gulat ko nang napahawak si Pip ng mahigpit sa likuran ng jacket ko. He was tugging it habang umiiling-iling. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa kanya kaya naman hinawakan ko nalang pabalik ang kamay niya at nginitian si Wacky.

"Sige, mauna na kami." Paalam ko pero bigla na lamang humarang sa amin si Wacky.

"Teka! Sali ako sa date niyo!" Sabi niya habang ngumunguso pa. Pansin kong hindi komportable si Pip kaya pasimple akong umiling para 'wag rin namang mapahiya si Wacky.

"Nah, no room for third wheel wacky boy. See you at school." Biro ko na lamang sabay karga kay Pip patungo sa direksyong malayo kay Wacky.