Lumipas ang maraming rehersals... at naging comfortable na ako sa mga kasama ko.
Ang iba mga higher years but I stick to my first year batch...
May iba kaklase ko.. kami yong palaging magkakasama...
Pag may time, nag papractice kami along the corridor.. Parang katuwaan...
Hindi ko maitatago na masaya ako sa organization na napabilang ko.
Pag nakakastress yong mga subject... may outlet ako na kumanta at mag practice ng mag practice....
May mga voices ang choir may:
SOPRANO, ALTO, TENOR, AT BASS...
Depende sa range ng boses namin...
Sa Soprano yun yong mga taong matataas ang range kadalasan nito ay mga babae....
Sa Alto ito yong mga taong madaling makakuha nang tuno..may good hearing... Tinatawag ito ni Sir. Mahusay na mga "gifted" may angking talento sa pandinig..
Sa Tenor ito yong taong mataas na range para sa mge lalaki,,,
Sa Bass ito yung mga taong mamalaki yong boses....
Ang challenging sa choir ay yung piyesa nang kanta at papano ito kakantahin nanag may laman o may feeling.... At maiintindihan at madama ng mga tao na nakikinig..
Naging alto ako... Dito ko nakilala si Abigail ang best bud ko sa alto... kami yong perfect partner kasi sabi ni Sir. M... I tend to go sharp and Abigail tend to go flat... so minsan kapag hindi namin na hit yong note pag magcombine daw kami parang na hit na yong note... parang sandwich kami yong bread... ang note yung palaman .... hahahaha...
Sabi nang ibang kakilala namin... "ayos din yong bisyo ninyo noh!!!....Pakanta kanta kahit saan"....
Tumawa lang kami... nang maririnig ito....
Bigla akong napaisip.... bisyo na siguro namin to...
"SINGING IS OUR PERFECT DRUG" ganyan lang ang peg... hahahaha...
