Personal Assistant (Pete Wentz/Fall Out Boy Fanfic) [TAGALOG VERSION]

3: Blessing In Disguise

Tumayo ako at inayos ko ang sarili ko. Pinunasan ko ang luha ko. Kinuha ko ang bagahe ko. Pupunta ako ng Philippine Embassy. Hindi ko alam ng paano o kung saan iyon. Bahala na. Basta ang mahalaga ay makapunta ako doon. Naglakad na ako. Pero habang naglalakad ako ay para akong lutang? Paano na ang pangarap ko? Paano na ang pamilya ko sa Pilipinas. Ang akala nila ay magiging maayos ako dito, hindi pala. Paano ako babalik ng Pilipinas neto? Wala akong pera, meron man, alam kong hindi iyon tatagal. Maraming naglalaro sa isip ko habang naglalakad ako. Para akong papel na lumilipad sa ere, hindi alam kung saan patutungo, kung saan lalapag. Walang kasiguraduhan. Muli na namang tumulo ang luha ko. Tama na ang iyak Ayesha. Wala kang mapapala sa pag-iyak mo. Manghihina ka lang. Habang naglalakad ako ay may napansin akong bata na tumatakbo sa gilid ng daan at pilit iyong hinahabol ng nanay nya.

"Run mommy! Try to get me!"
Sabi ng batang lalaki na nakataas pa ang isang kamay na parang superman. Napakacute ng bata.

"Matthew! Don't run! You might get hurt!"
Sabi ng mommy nito. Bahagya akong ngumiti nang ngitian ako ng babae. Mukhang nasa mid 40's na ito pero maganda pa din ito. Bahagyang tumigil ang babae sa paghabol sa anak nito dahil mukhang may tumatawag sa cellphone nito. Sinagot naman iyon ng babae. Patuloy pa din sa pagtakbo ang bata, nakita kong papatawid iyon, biglang naalarma ang buong sistema ko nang makita kong may paparating na truck at papatawid ang bata. Walang anu-ano'y tumakbo na ako para habulin ang bata.

"Bata!"
Naabutan ko sya. Bigla ko syang niyakap at nagpagulong gulong kami sa sa gilid ng kalsada dahil napahiga ako ako at nawalan ng balanse. Umiiyak na nakayakap sa akin ang bata.

"MATTHEW!"
sigaw ng nanay nito. Ang mga tao sa paligid namin ay gulat na gulat din sa nangyari. Tumatakbong lumapit sa amin ang nanay ng bata maging ang ibang taong nandoon.

"Matthew son! Are you okay? Are you hurt?"
Hindi nagkandaugagang sabi ng nanay nito. Kinuha nya sa akin ang bata at kinarga. Bumaling sa akin ang nanay ng bata.

"Miss? Are you okay? Oh my gosh! You saved my son!"
Sabi nito. Tumayo na ako.

"It's okay. Next time you should not take off your eyes on him."
Sabi ko. Napayakap sa akin ang babae.

"Thank you so much! Thank you! I don't know how will I repay you."
Sabi nya sa akin. Ngumiti ako.

"No, It's okay. You don't have to."
Sabi ko naman. Naglakad na ako. Pero hinabol ako ng babae.

"Miss wait!"
Lumingon ako. Lumapit sya sa akin.

"I really want to repay your for saving my son. I just don't know how."
Sabi nya sa akin.

"No, I said it's okay. I gotta go."
Sabi ko. Pero hinabol na ulit ako.

"No miss, I insist. Just tell me how will I repay you?"
Sabi nya. Okay sige mapilit ka eh.

"Okay. Just give me a lift and take me to Philippine Embassy."
Sabi ko.

"That's it?"

"Yes."
Sabi ko. Niyaya nya ako na sumama sa kanya papunta sa kotse nya. Karga pa din nya si baby boy. Kinuha ko na ang bagahe ko at inilagay iyon sa compartment ng kotse nya. Habang nagdadrive sya ay bigla syang nagsalita.

"You have a lot of things with you? Are you tourist here?"
Tanong nya.

"Uhm, kinda."
Sabi ko.

"Are you going back to your country?"
Tanong nya.

"Uhm, I hope so."

"I hope so? What do you mean with that? And why are we heading to Philippine Embassy and not in the airport?"
Tanong nya ulit.

"It's a long story."
Sabi ko.

"Well, Im sure I can keep up."
Sabi nya. Huminga ako ng malalim bago ako magkwento. Wala naman sigurong masama kung may pagkukwentuhan ako ng kamalasan ko di ba? Habang nagkukwento ako ay hindi ko na namamalayan na umiiyak na pala ko.

"Oh, Im sorry for hearing that. You can make it through. I know you're a strong person. You risk your own life just to saved my son. And I am very thankful with that."
Sabi ng babae.

"Thank you."
Sabi ko.

"You said earlier that you're looking for a job right?"
Tanong ng babae sa akin.

"Uh yes. Why?"

"I have a job for you. Actually Im really looking for one, and I think you suits for it. Just think that this is my way for repaying you."
Sabi sa akin ng babae. Parang nagkaroon ako ng pag-asa.

"Really?"

"Yes. Actually, Im looking for a personal assisstant for my boys."
Sabi nya sa akin. Wait? As in magkakatrabaho na ako agad? Thank you Lord! Salamat po!

"And I want you to be their PA. If that's okay with you. Of course you will have your monthly salary and other benefits. So what ya think?"
Sabi nya sa akin.

"Well, I am too desperate to find a job here. I guess Im gonna get it."
Sabi ko. Natuwa naman sya.

"Really? Thank you so much! This really means a lot to me. Thank you!"
Sabi nya. Ngumiti ako. Akala ko pagsasakluban na ako ng kamalasan dito pero hindi pala. May naghihintay pala sa akin na swerte.

"By the way, I still don't know your name."
Sabi nya sa akin.

"Im Ayesha."

"Ayesha? That is cute. Im Tori."
Sabi nya sa akin.

"Nice to meet you Tori."

"Nice to meet ya too Ayesha. You know what? I really like your name."
Pagpupuri nya. Tumawa na lang ako.

"Thanks. And oh, who are the boys are you talking about earlier? Are they're your sons too?"
Tanong ko. Umiling sya at ngumiti.

"Nope. You'll find it soon."
Sabi nya at kumindat.
Okay? Sino kaya ang babantayan ko? Sana naman wag makulit.