Pijngrens

Hoofdstuk 11 ❤️

Bilal perspectief:

ik had de DNA gevonden in het huis van mijn ouders.  Ik ging door met zoeken ik dacht misschien nog wat te kunnen vinden. Mijn ouders vertrouwde me dus ik had de kluiscode. Ik keek in de kluis voor de papieren van ons. Tot mijn grootste verbazing vond ik een hele map met allemaal gegevens van alleen Sarah. Ik vond niks van ons. Ik nam de map mee misschien dat ik daar nog wat mee kan. Ik bracht de haren van mijn vader en moeder bij het DNA bureau. Normaal gezien mag dat niet zomaar maar omdat een goede vriend van me daar werkte lukte het. Hij zou het zelf uitzoeken. Dus dat was wel te vertrouwen.

Eerlijk gezegd vond ik het echt apart dat dit allemaal is gebeurt.
Zijn mijn  ouders nou zo dom ik zou toch wel ooit wat vermoeden.
Lina woont niet zo ver van mijn ouders af.
Heel vreemd allemaal. maar alles komt uit als ik eindelijk weet wie haar echte ouders zijn.

Sarah perspectief:

Ik ben aan de ene kant heel erg geschrokken dat me broer nu alles weet.
maar aan de andere kant vind ik dat wel beter
Ik hoop dat hij me echt gaat helpen en dat hij toch in mijn leven blijft. Ook al is hij niet mijn echte broer. Ik Hou van hem hij blijft mijn broer.
Hij komt vanavond met Samia eten en met de DNA test.
Hij heeft kunnen regelen dat het snel werd uitgezocht. Hij kent die jongen die daar werkt Ofso zei die.
Inshallah weet ik dan ook wel wie mijn echte ouders zijn.
Ik zit na deze test met zoveel vragen.
Hoe ik daar terecht ben gekomen?
Waarom mijn ouders me hebben weggedaan?
Uit eigen wil of niet?
Kortom allesssssssssssssss
Het is mijn leven ze hebben met mijn leven gespeeld. Ik ben geen snoepje die voor heel even is. Ze hebben gespeeld met een leven van iemand. Ik had zo gelukkig kunnen zijn bij mijn echte ouders.
Maar ja alles is elmakteb.