Chapter 3

523 13 5
                                    

The dialogue between client and architect is about as intimate as any conversation you can have, because when you're talking about building a house, you're talking about dreams.

– Robert A. M. Stern

*****

Chapter 3

วันนี้เป็นวันที่สดใสอีกวัน...นิวยอร์กถูกโอบกอดไว้ด้วยแสงแดดอ่อนๆ กับสายลมเย็นๆ ที่โบกพัด มหานครแห่งนี้อาจได้ชื่อว่าเป็นเมืองที่ไม่เคยหลับใหล แต่ในยามสายของวันอันน่าสบายแบบนี้...ทุกสิ่งทุกอย่างดูจะเคลื่อนตัวไปในจังหวะอันเชื่องช้ากว่าทุกที

หากความไม่รีบเร่งนั้นไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นกับชาร์ลส์ เซเวียร์เลยในนาทีนี้...ชายหนุ่มสายกว่าเวลานัดไปราวๆ ยี่สิบนาทีแล้ว เลยทำให้เขาตัดสินใจเดินทางด้วยเท้ามาเลยจากสถานีรถไฟใต้ดินแทนเรียกแท็กซี่เพราะไม่อยากติดแหง็กบนถนน...การตัดสินใจที่ชาร์ลส์พบว่าตัวเองเสียใจภายหลังที่เลือกมัน เพราะการวิ่งมาก็ไม่ได้ทำให้เขามาถึงตึกไฮเซนเบิร์กเร็วขึ้นไปกว่ากันเลย...แถมตอนนี้ชายหนุ่มก็ผมยุ่ง เสื้อยับ และเหนื่อยหอบไปหมดแล้วด้วย

มือควานหาเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาจากกระเป๋าของพีโค้ทสีน้ำเงินนาวีตัวสั้นของตน...แปลกใจที่ยังไม่มีใครโทรมาตามแม้ว่าตนจะสายขนาดนี้แล้ว ปลายนิ้วไล่หาหมายเลข...ก่อนจะพบว่าเขาไม่รู้ว่าเป็นใครดีที่ตนควรจะโทรหา

ชาร์ลส์เคลื่อนที่อย่างเชื่องช้าขึ้นบันไดด้านหน้าจนไปยืนอยู่ตรงประตูบานหมุนของตึกไฮเซนเบิร์ก...การขบคิดที่จะตัดสินใจทำให้เดินมองแต่จอโทรศัพท์ มืออีกข้างจับๆ ปกเสื้อเชิ้ตสีเข้มกับสเวตเตอร์สีเทาที่สวมอยู่ให้เรียบร้อยไปด้วย...แอบถอนหายใจกับสภาพอันยุ่งเหยิงไปหมดของตัวเองตอนนี้

และถ้าจะมีอะไร – หรือใคร – ที่จะทำให้ชาร์ลส์ยิ่งรู้สึกงุ่นง่านกับสภาพปัจจุบันของตัวเองล่ะก็...คำตอบก็คงไม่พ้นอีริค เลนเชอร์ที่ก้าวออกมาจากกล่องประตูหมุนด้วยสภาพเรียบร้อยทุกองศาในเสื้อคอเต่ากับสูทแจ็คเก็ตแบบเดิมกับที่เจอกันวันแรกนี่แหละ

[XMFC Fic][ErikCharles] The Architecture of Metanoia & ConcinnityWhere stories live. Discover now