[XMFC Fic][ErikCharles] The Architecture of Metanoia & Concinnity

Chapter 1

เพียงแต่หนนี้...ชาร์ลส์ไม่คิดเลยว่าการขอความช่วยเหลือจากตนจะเป็นอะไรที่ส่งผลดีให้เอ็มม่า

"ฉันไม่มีคนอื่นที่จะขอร้องได้แล้วล่ะ" หญิงสาวพูดเรียบๆ มาตามสาย "แล้วอีกอย่าง...นายก็รู้รสนิยมฉันดีนี่นา ตัดสินใจแทนฉันไปก็ไม่น่าจะใช่เรื่องยากหรอก"

"ที่มันยากก็เพราะฉันรู้รสนิยมเธอดีนั่นแหละเอ็มม่า...ฉันรู้ดีว่ารสนิยมเธอกับฉันมันคนละเรื่องกันเลย" ชาร์ลส์เน้นเสียง ถอนหายใจเบาๆ "เธอน่ะต้องอะไรโมเดิร์นๆ...ขาวๆ...โล่งๆ..." เขาพยายามหาคำจำกัดความ "แต่ฉันมันออกแนวศตวรรษที่สิบแปดสิบเก้า...พวกห้องสมุดที่เธอบอกว่าน่าง่วงนอน...แล้วฉันจะไปตัดสินใจแทนเธอได้ยังไงกัน??"

แว่วเสียงเอ็มม่าถอนหายใจมา...มันแสดงถึงความหนักใจและเหนื่อยล้าของเจ้าตัวได้อย่างชัดเจนจนชาร์ลส์รู้สึกอยากเก็บทุกคำพูดบ่ายเบี่ยงของตนกลับคืนมา เขายินดีจะนั่งปวดหัวกับสิ่งที่เธอไหว้วานมากกว่าจะเห็นพี่สาวผู้ที่เสียสละไปรับบทบาทที่ยากเย็นและไม่ได้ตรงกับสิ่งที่ใจต้องการต้องรู้สึกเสียใจอยู่แล้ว

นั่นจึงทำให้ชายหนุ่มรีบพูดต่อทันที เก็บไว้คิดทีหลังว่าจะทำอย่างไรดีกับรสนิยมที่แตกต่างของพวกเขา "แต่ไม่เป็นไรหรอก...ฉันช่วยเอง แล้วถ้ามีอะไรใหญ่ๆ จริงๆ ฉันก็จะโทรถามเธอ ดีมั้ย?"

เสียงตอบรับของเอ็มม่าทำให้ชาร์ลส์จินตนาการได้ไม่ยากว่าตอนนี้เธอคงกำลังยิ้มบางๆ อยู่...และด้วยรู้ดีว่าพี่สาวเป็นคนยิ้มยากแค่ไหน ความโล่งใจก็เบ่งบานในหัวใจของชายหนุ่ม...หากมันก็เป็นดอกไม้ที่เบ่งบานได้ไม่นาน เพราะทันทีที่วางสาย...ชาร์ลส์ก็ไม่อาจทำอะไรอื่นใดได้นอกจากแปะหน้าลงไปกับโต๊ะที่มีหนังสือเรียนและกระดาษเรียงความด้านจิตวิทยาของตน ถอนหายใจยาวๆ หนักๆ ออกมา...สิ่งที่เอ็มม่าไหว้วานเขาก็คือการช่วยไปดูแลการออกแบบสตูดิโอของแบรนด์จิวเวอรี่ที่เธอตัดสินใจเปิดขึ้นเอง หญิงสาวแจกแจงคร่าวๆ ว่าการก่อสร้างหลักๆ ตอนนี้ดำเนินไปจนแทบเรียบร้อยแล้ว...เหลือแค่เก็บรายละเอียดสถาปัตยกรรมกับตกแต่งภายในเท่านั้น ซึ่งสถาปนิกที่จะจัดการทุกอย่างตรงนี้นั้นก็เป็นคนที่เคยประสานงานมาด้วยอยู่แล้วตั้งแต่ต้น...เพียงแต่ในเรื่องการตกแต่งนั้น เอ็มม่าที่มีงานรัดตัวไม่สามารถมาตามดูหรือตัดสินใจด้วยได้อย่างละเอียด สิ่งที่เธอต้องการจึงเป็นการขอเวลานักศึกษาปีสุดท้ายของภาควิชาจิตวิทยาที่ตอนนี้มีแค่ธีสิสให้สะสางอย่างชาร์ลส์ในการไปช่วยทำหน้าที่นั้นแทนตน