ลูกบิดประตูเปิดออกก่อนที่จะเหวี่ยงหน้าหงุดหงิดใส่ให้เป็นการต้อนรับ และทันทีที่ผมเห็นไอ้คนต้นปัญหา มันยืนยิ้มแฉ่งโขว์ฟันเรียงสวยก่อนจะแทรกตัวเข้ามาในห้องผมโดยไม่รอให้ผมอนุญาตด้วยซ้ำ
ความสูงใหญ่ของมันทำให้แรงที่ผมมีผลักมันไม่ออก ทั้งตัวของมันทิ้งลงบนเตียงผมแล้วเปิดโน็ตบุ๊คที่มันหอบหิ้วมาตั้งแต่ที่ไหนไม่รู้
"เห้ยมึง กูเอางานมาส่ง ...แต่งานยังไม่เสร็จนะ" มันว่าหน้าตายพร้อมหันโน็ตบุ๊คมาให้ผมเห็น
ผมรีบปิดประตูและท้าวเอวด้วยสีหน้าโมโหนิดๆ กระทืบเท้าเดินเข้าหามันและมองงานบนหน้าจอ
"ไอ้ห่า กูส่งไฟล์งานทั้งหมดให้มึงเป็นอาทิตย์แล้ว นี่มึงย่อแล้วทำสไลด์ได้เกินครึ่งไปนิดเดียวเองหรอ" ผมด่ามันก่อนจะตรวจงานซะอีก
"กูขอโทษมึง ติดเกมไปหน่อย" มันว่าแล้วหัวเราะแหะๆ
"นี่หรอเหตุผลมึง ให้กูฆ่ามึงเลยดีไหมเนี่ย"
"เห้ย! อย่าฆ่ากู นี่ไงกูจะตั้งใจทำแล้ว มาให้มึงคุมกูเนี่ย กูจะได้ตั้งใจทำงาน ไม่ต้องเข้าเกม"
มันอ้างเหตุผลของมันแล้วหันหน้าจอเข้าหน้าตัวเองเหมือนเดิม ผมส่ายหัวแล้วเดินหันหลังเพื่อไปนั่งหน้าจอคอมตัวเอง
"งั้นกูจะปิดไวไฟจนกว่ามึงจะทำงานเสร็จ" ผมลั่นด้วยน้ำเสียงจริงจังและปิดอย่างเหมือนที่พูด
ปิดไวไฟปิดคอมตัวเอง และเปิดสามจีโทรศัพท์แทน ไอ้เพื่อนตัวสูงของผมมองหน้าแบบไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ แต่อยากให้สำนึกไว้ว่านี่ถิ่นใคร
มันพยักหน้าอย่างยอมแพ้แล้วทำงานต่อ ส่วนผมหอบตัวเองไปเข้าห้องน้ำแล้วจัดการตัวเองให้สะอาดซักหน่อย หลังจากหมกตัวเองอยู่กับเสื้อผ้าเน่าๆมาทั้งวัน
"แบคฮยอน~ มึงจะทำให้กูทำสไลค์ทั้งหมดกี่หน้าวะ" เสียงเข้มตะโกนแข่งกับเสียงน้ำจากฝักบัวเข้ามา
บทที่ 1 ขอจูบ
Depuis le début
