Truth Or Dare?

11

Ik loop strak vooruit langs Kyle, en ik gun hem geen blik. En ondanks ik zijn ogen op mij voel branden, kijk ik hem niet aan. En het is moeilijk. Echt waar. Maar hij is het niet waard.

Ik loop naar de twee legen plekken achterin toe. En laat me op de stoel zakken. 'Ga naast hem zitten.' Ik kijk verwarrend naar mijn vriendin. 'Wat?' Vraag ik fronsend. 'De jongen waarvan ik zijn naam niet mag uitspreken,' zegt ze rollend met haar ogen.

Ik schenk haar een glimlach, 'grappig.'

Ze kijkt me serieus aan. 'Ik meen het, je weet wat je opdracht is toch?' Grijnzend kijkt ze me aan.
Ik pak mijn tas en spullen bij elkaar en sta op. 'Bedankt hè, -vriendin-' En met die woorden loop ik naar mijn plek toe. Ik gooi mijn tas op tafel en plof naast Kyle neer.

Ik voel hoe hij naar me kijkt en het is behoorlijk irritant. 'Is er iets?' Snauw ik. Een beetje té hard.

'Mevrouw Collins!' roept Verremans streng. 'Ik deed niks,' piep ik. Ik hoor Kyle grinniken. Kleuter.

'Ga maar naar de directeur!' Schreeuwt hij nu boos.

'Wacht, wat? U stuurt me naar de directeur omdat?' Begin ook ik nu boos te roepen. Wat ik totaal niet van mezelf had verwacht.

'Omdat je snauwde door de klas. En de bel is al gegaan, dús mijn les is al vijf hele minuten begonnen.'

Ik draai mijn hoofd naar Kyle, en kijk hem, dat monster met een dodelijke blik aan.
'Meneer, het was mijn schuld dat ze zo snauwde, maar het-'

'Oké dan kan ook jij je nu gaan melden bij de directeur.' Kyle's mond valt open.

'Goed gedaan, een redder in nood is dus totaal niks voor jou.' Oogrollend pak ik mijn spullen en wandel de klas uit.
En loop naar de directeur zijn kantoor. Mét Kyle achter mij aan.

'Ga je je nu serieus melden?' Kyle kijkt me verbaasd aan.
'Nee joh, ik loop voor de lol naar het kantoor van de directeur.'

Kyle mompelt nog iets onverstaanbaar en loopt langs mij heen naar het kantoor. Ik klop drie keer aan. 'Binnen.' Hoor ik een zware stem zeggen.

'Dames eerst,' Kyle houd de deur voor me open. 'Als de mannen zijn geweest,' en ik duw hem naar binnen. Waarom zei ik dat nou?

Kyle kijkt me boos aan waardoor ik moet lachen.

'Aha, Jackson. Het zal wel eens niet hé?' Kyle krapt ongemakkelijk in zijn nek. 'Dit keer was ik het niet meneer.' Begint hij onschuldig.

'Nee jongen, jij bent het nooit.' Lacht de directeur.

De directeur kijkt nu pas mijn kant op. 'Ben jij er ook uitgestuurd?' De man kijkt me raar aan. Wat er ook echt eng uitziet. Ik knik daarom ook maar.

'Door Jackson?' En hij wijst naar Kyle. Ik knik weer. Kyle kijkt me arrogant aan, en ik steek me tong uit. Nu voel ik me pas een kleuter.

Toen ik alles had uitgelegd aan de directeur, mochten we weer terug de les in. En het verliep wel oké. Ondanks de irritante blikken van Kyle en zijn domme opmerkingen.

In de pauze, is het mijn beurt.
Mijn beurt hém te irriteren, en te verleiden.

En ik ben er helemaal klaar voor.

---

Er komt misschien vanavond nog een hoofdstuk. :)

Máár ik heb ....

VAKANTIE 🎉.

Lots of Love.