Juliet'in Gittiği Gece

on beş

  Uzun zamandır bildiğin bir şeyin aslında ne olduğunu fark ettiğin anlardan birinin daha içindeyim. Etrafımdaki herkes artık yaşama geri dönmemi söylüyor. Haklılar mı bilemiyorum. Sadece bugün bir şey fark ettim uğruna yaşanacak şeyler her zaman var, tıpkı uğruna ölünecek şeylerin hep olması gibi. Benim için ikisi de sensin gerçi bunu biliyorsun, biliyorum.

  Bugün Mason beni evden çıkardı ve dışarıya götürdü. Beraber dolaştık ve bir an seni gördüğümü sandım ama orada değildin. Mason acı bir şekilde güldü ve beni kolumdan tutup çekti. Çünkü orada değildin. Olmadığını biliyordum ama belki de mucizelere inanmam gerekliydi. Hala gerekli mi bilmiyorum.

  Ellerim titremeye başladı, sanırım gitmem gerek. Nereye? Bilmiyorum. Gidecek bir yerinin olmaması ne kötü.

Merhabaa, döndüm ve jane rosenthal ve diğer renkler adında yeni bir hikaye yayınladım, belki göz atmak istersiniz?