She stole it...

Part 19

Rebby

Daan en ik liggen op de bank, hij zegt niks maar ik weet wat er door zijn hoofd gaat.
Morgen terug naar Alkmaar...
Vanaf morgen weer weken wachten tot hij Adri, Mitch en de rest van zijn familie weer ziet.
Ik snap wel hoe zwaar het voor hem is
Het is voor al mijn vrienden in Alkmaar zwaar, hun familie en vrienden missen.
Ik voel dat niet zo, op en buiten school had ik niemand, mijn moeder moest me niet, Louise is al bijna 3 jaar dood en mijn vader... Die is vertrokken nadat Lou is overleden.
Ik heb niemand, alleen Daan en die heb ik altijd bij me.
Ik draai mijn hoofd naar boven waardoor ik naar Daan kijk.
Ik zie een traan over zijn wang rollen.
Ik druk een kus op zijn wang en hij kijkt me aan.
'Je hebt er moeite mee he?' Zeg ik zacht.
Hij knikt en trekt me dichter tegen zich aan.
'Ik hou van je en als je wat dwars zit kan je het tegen me zeggen schat' Zeg ik tegen hem en draai me om.
'Dankje lieverd, ik hou ook van jou.' Zegt Daan tegen me.
Ik druk mijn lippen tegen de zijne en hij legt zijn hand op mijn rug.
Iemand komt de woonkamer binnen.
'Kan het nog meer?' Hoor ik Daans moeder lachend zeggen.
Ik trek terug van de kus en kijk Daans moeder lachend aan.
Ook Daan kijkt haar aan.
'Ik ben zo blij met jullie!' Zegt ze glimlachend. 'Ligt het aan mij of lijkt ze een beetje op...' Zegt ze verder en kijkt Daan aan.
Daan kijkt op zijn beurt naar mij.
Dan kijkt hij weer naar zijn moeder en zegt lachend : 'Ja, ja je hebt gelijk!'
Ik kijk ze allebei vreemd aan.
'Op wie?' Zeg ik.
'Niemand Reb... Niemand...' Zegt Daan.
Ik kijk vragend om me heen.
Ik laat me weer zakken op de bank.
Op wie lijk ik...?
'Ik ga slapen' Zeg ik terwijl ik op sta.
Ze zullen Lou toch niet gekend hebben? Ik bedoel, we wonen hier zo dichtbij maar dat.. Kan toch niet?
'Is er wat Reb?' Vraagt Daan bezorgt.
Ik schud mijn hoofd en loop de woonkamer uit.
Ik loop de trap op naar boven en ga zachtjes Adrianne haar kamer in waarna ik de deur sluit.
Ik haal de stoel achter het bureau vandaan en ga naast haar bed zitten.
Lou was niet zomaar mijn zus, ze was mijn tweeling zus... Mijn steun en toeverlaat.
We waren precies hetzelfde.
Adri doet me denken aan Lou, en mezelf natuurlijk, en het is moelijk om dan niet te huilen.
Ik pak mijn telefoon en blader door mijn galerij.

De laatste foto van Adri en mij, op onze 12 verjaardag, nadat we op de middelbare school zaten kwamen er veel verschillen tussen ons op, we gingen een beetje uit elkaar maar ik kon nogsteeds op haar rekenen.
En toen gebeurde het ergste, na een weekendje weg met een vriendin van haar werden ze geschept door een auto, 13 december 2013, Myrthe, haar beste vriendin is ook overleden.
Ik kan me het politie bezoek nog helemaal herinneren.
Ik herinner dat mijn moeder huilend op de grond viel en mijn vader haar probeerde te troosten.
Ik zag alles gebeuren maar ik snapte niet wat er aan de hand was.
Een agente nam me mee naar de gang en heeft mij apart alles uitgelegd, op dat moment verdween de grond onder me, mijn zus, was er niet meer.
Degene met wie ik mijn eerste woorden had gedeelt, mijn eerste stapjes, degene die mij was en ik haar, was er niet meer.
Het is iets wat ik het liefste wou vergeten, maar toen ging mijn vader weg en mijn moeder aan de drank.
Binnen een maand was alles verandert.
Ik pak Adri's hand en blijf naar haar kijken.
Ze heeft ondeugende oogjes die ik ook had maar ook de onschuld van Louise.
Ik laat Adri's hand los, zet de stoel terug en druk een kus op haar voorhoofd.
Ik loop de kamer uit en sluit de deur.
Ik sta op de gang en leun tegen de muur aan.
Een eenzame traan rolt over mijn wang
'Prinses? Wat is er aan de hand?' Zegt Daan die snel naar me toe komt.
Ik schakel mijn scherm aan en laat het aan Daan zien.
'Is dat Adri?' Zegt Daan verbaast.
Ik schud mijn hoofd terwijl ik naar de slaapkamer loop.
Daan volgt me op de voet en ik trek hem mee om op het bed te gaan liggen.
'Die foto is van Louise en mij... Lou is niet zomaar mijn zus maar mijn tweeling zus...' Zeg ik langzaam.
'Wacht... Wat?!' Zegt Daan.
'Louisianne, beter bekend als Louise, was mijn tweeling zus' Zeg ik.
Daan kijkt me geschokt aan.
'Wow.... Nouja... Mijn moeder en ik hadden het inderdaad net ook over Louise... Mijn moeder weet niet dat het je zus was en mijn moeder gaf haar les in de eerste klas, ook was ze haar mentor, ze heeft het van heel dichtbij meegemaakt... Ze weet het niet, daarom vond ze dat dus...' Zegt Daan.
Even raak ik mijn gedachten kwijt.
'J... Je moeder k... kende Lou?' Stotter ik
Daan knikt.
Ik sta op en ren naar beneden
'MIRJAM!!!' Roep ik als ik de woonkamer in kom.
'Ja Reb, wat is er?' Zegt Mirjam bezorgt.
'Jij kende Louise Feliciá Laviér?!' Zeg ik gehaast.
Langzaam knikt ze naar me.
'Geef me de mogelijkheid mezelf opnieuw voor te stellen, Rebby Daniëlle Laviér, Lou's tweelingzus' Zeg ik tegen haar.
Tranen schieten in haar ogen en ze verlaat de woonkamer.
Ik sta perplex dat ze zomaar wegloopt maar dan komt ze terug.
'Dan is deze envelop voor jou, ik heb haar laatste schoolfoto's erbij zitten, maar er zit een brief in, naar R, en nu weet ik dat jij dat moet zijn.' Zegt Mirjam met een glimlach.
'Dankjewel, dit betekent veel voor me!' Zeg ik snel. 'Wil je me wat vertellen over Lou in haar laatste paar maanden op school?'
Mirjam knikt naar me en we gaan op de bank zitten
'Lou was mijn lievelings leerling, ze had een hart van goud en was een engel, ze heeft mij van een burn-out gered, toen ik hoorde dat Lou was overleden, Myrthe ook natuurlijk, brak er iets in mij, ik heb per direct mijn ontslag ingedient omdat ik het niet aan kon.' Zegt Mirjam.
Ik laat haar woorden op me inwerken.
'Dankje Mir, als je ooit iets wilt weten over Lou, vraag het gerust!' Zeg ik
Ze glimlacht dankbaar naar me en ik sta op.
Ik loop de trap op terug naar de kamer van Daan.
Hij staat zich op het moment dat ik binnen kom om te kleden en doet net zijn shirt uit.
Ik ga heel stil achter hem staan en sla mijn armen om zijn ontblote bovenlijf.
'Sukkel' Zegt Daan lachend.
Ik haal mijn schouders op en rust mijn hoofd tegen zijn rug.
Een paar minuten lang staan we zo tot Daan zich omdraait in mijn greep.
Ik kijk omhoog terwijl mijn hoofd op zijn borst ligt.
Daan kust me teder en vol passie.
Als hij terug trekt glimlach ik naar hem.
'Dankje voor alles lieverd.' Zeg ik zachtjes tegen hem.
Hij drukt een kus op mijn hoofd.
Ik loop naar het bed en trek mijn shirt over mijn hoofd waarna ik Daan's shirt aantrek.
'Gaan we slapen?' Vraagt Daan.
Ik knik en kruip het bed in.
Het licht bij het bed zet ik aan waarna Daan het licht van de grote lamp uitzet.
Ik voel een gewicht naast me en twee sterke armen om me heen.
'Goodnight my princess, Iloveyou!' Zegt Daan terwijl hij me dichter tegen zich aan trekt.
'Goodnight my fairytale prince, Iloveyoumore!' Zeg ik en druk een kus op zijn lippen.
Als ik mijn ogen sluit val ik al snel in slaap.