Jarred' pov;
"what did you do to my baby?" nagulat ako sa biglaang pagsuntok sa akin ni sir winstons.nagsumbong ba si genric sa kanya?but knowing genric di siya magsusumbong kahit nasasaktan na siya.
"what do you mean sir?"tanong ko.at inalalayan ako ng ibang mga kasamahan namin.
"I saw you with him....he didn't tell me the real story,but I know that something is happen with the both of you,....and for your own good,back off or else youll regret it ashole!"tarantado rin tong hilaw na to eh.
"what if I...."agad niyang pinutol ang sasabihin ko.
"oh by the way,you dont need to get away anymore with glam."anong ibig sabihin nito?agad nagbago isip niya,eh baliw na ata talaga to eh."coz I will take him away from you...for good."para naman akong tinakasan ng dugo si tinuran niya.balak ba niya ilayo na talaga sa amin ang mahal ko.?no it will never happen,gagawa ako ng paraan.
Pagtalikod niya sa akin ay agad kong tinawagan ang taong alam kong makakapigil kay genric sa tuluyan nitong paglisan at pagsama sa lalaking yun.
Back to genric;
Kasalukuyan na naming binabagtas ang Daan pauwi.nagkita kami kanina ni jarred but just what he said ay hindi nga niya ako pinansin.but I can see in his eyes the pain he feel while looking at me.
Pagbukas ni win ng pinto ng kwarto namin dito sa hotel ay agad siyang pumasok upang ayusin ang mga damit at mga kakailanganin namin sa pag-alis.
Tahimik lang akong nakatingin sa kanya ng bigla na lang may nagdoorbell kaya ako na ang nagbukas.
Halos natuod ako sa kinatatayuan ko ng makita ko ang tao sa likod ng pinto.paanu niya alam na dito kami nakapondo?alam na ba niya ang tungkol sa akin?
"anung kailangan nila?"medyo may nginig sa boses na tanong ko.
"kumusta ka na?"parang walang nangyaring tanong nito.
"anong ibig niyong sabihin sa tanong na yan?"nagtitimping tanong ko.hahakbang na sana siya palapit sa akin ng bahagya akong umatras.
"baby,who's your talkin to?"tanong ni win mula sa loob.
"nothing baby!....just an stray old man asking for help."sigaw ko pabalik.
"paanu mo nagagawang magsalita ng ganyan sa sarili nating ama?"singit ni kuya gem mula sa likod ni papa.
"wait,wait...wait.did you just said our papa?sino siya?,at ikaw ba kuya ko?when was that happen?"pang iinsulto ko sa tiniran ni kuya.
"come on genric,wag na tayong maglaro pa dito"sagot ni kuya sa akin.
"at sino sa tingin mo ang nakikipag laro?...may kapal pa kayo ng mukha para magpunta dito,simula ng itinakwil niyo ako,ay pinutol ko ang anumang naguugnay sa atin.kaya kung maari ay umalis na kayo."
Pinipigilan ko na naman ang mga luha ko.
"anak...."agad bumaling ang tingin ko sa aking ama,puno ng pagkamuhi ko siyang tinitigan.
"wag mo akong tawaging anak!"bulyaw ko sa kanya.
"whats happening here?"naramdaman ko ang kamay ni win sa balikat ko mula sa aking likuran.
"makakaalis na kayo."turan ko at isasara ko na sana ang pinto ng iharang ni kuya ang mga kamay niya."anu bang problema niyo!?"doon ay tuluyan ko ng inilabas ang galit ko.
"genric bunso,alam kong di mo ako kayang patawarin..."
"buti at alam mo,kaya pwrde ba umalis na kayo!"may pumatak na luha sa pisngi ko kaya agad ko iyong pinunasan.
"kapatid ko,kahit si mama na lang...hinihintay ka niya...masakit alam ko kung ganu kasakit yang dinadala mo pero kailangan ka ni mama."singit ni kuya gem.
"hindi ba kayo makaintindi?wala na akong pamilya kaya please lang umalis na kayo."nagcrack na ang boses ko kaya alam kong konti na lang ay di ko na kakayanin,kaya kailangan mapaalis ko na sila.
"konti na na lang natitirang panahon para sa kanya at ikaw ang laging hinahanap niya,lumalaban siya anak para sayo,kahit ito na lang bunso...kahit sa huling pagkakataon.kailangan ka ng mama mo."
"umalis na kayo,mas kailangan ka ngayon ng asawa mo....wala kayong mapapala sa katulad kong isang dumi sa inyong angkan."pinikit ko ang mga mata ko pero di ko parin nagawang pigilan ang pag agos ng luha sa akin pisngi.naramdaman ko na lang na hinawakan ni papa ang aking kamay at may iniipit sa mga palad ko.
Ramdam ko ang init ng mga palad ni papa...matagal ko ng namimiss ang muling makadaupang palad ang aking ama,maramdaman mula roon ang init ng pagmamahal niya...maraming taon akong nangulila sa kanya pero taong nagdaan na yun ay hindi parin nawawala ang sabik ng pagmamahal ng isang tunay na pamilya.pero di ko pa kaya sa ngayon.masayadong masakit ang nangyari sa akin noon.itinakwil ako at binura sa kanilang angkan.
"sulat yan ng iyong ina...sakaling magbago ang isip mo."dinig kong turan ni papa bago ko narinig ang mga yabag nila paalis.
"princess."mahinang bigkas na dinig kong tiran ng isang babae...amgbboses na matagal ko ng gustong marinig.ang tanging tao na naging sandalan ko noon.aiya lang ang taong di ako iniwan.minulat ko ang aking mga mata at doon ay nasilayan ko muli ang napakaganda nitong mukha.
"ate."mahinang pagtawag ko sa kanya at nanakbo siya papunta sa akin at niyakap ako."ikaw nga kapatid ko."umiiyak na turan niya.napatingin ako kila papa at kiya na nakitingin sa amin ni ate at nasilayan ko ang.mumunting ngiti sa mga labi ni papa.kaya agad akong humiwalay sa yakap ni ate.
"sige na makakaalis na kayo.kailangan pa naming magligpit dahil aalis na kami bukas."malumanay na turan ko.
"aalis ka na naman?"malungkot na tanong sa akin ni ate.
"oo ate eh,and this time its for good."sagot ko sa kanya ng nakangito.wala siyang kasalanan sa akin kaya nararapat lang na di siya idamay sa galit na nararamdaman ko.
"wag ka ng umalis...kailangan ka namin dito...kailangan ka ni mama."umiiyak na turan ni ate.
"sorry ate but...we need to go,this is not my home anymore."
"please gen....listen to us....we are your family..."tuluyan ng naglandas ang.luha sa mga mata ko.tumalikod ako at nanakbo papasok.naiwan sila sa labas.dinig ko pang di sila pinapasok ni win.
Di ko na kayang makita pa ng matagal na umiiyak si ate sa harapan ko.mas mabuti na yung nagkausap na kami bago man lang umalis...paalam na sa kanila.
