Üzerinden çok zaman geçmedi, geçen yazın..
Beni güldürebildiğini unutmadım asla
Senden sonra gözlerimden taşan nehirlerle
Yeni bir köprü inşa ettim barajlarımın üzerine
Sessizce dokunmuştun bana o akşam, beni tanıyormuşçasına
Derin bir sessizliğe bürünmüştü melekler..
Tanrı bize gülümsüyordu ve yıldızlardan bakarken
Kaydığını fark ediyorduk altımızdaki zeminin..
Bir yazıyla bütün bir yazı anlatıyorum
ya da kendimi bunu yaparken buluyorum
Nasıl değişmemi bekleyebiliyorsun ki?
Gerçekliğe bu denli uyamamışken..
Mevsim son bahara yaklaşıyordu henüz
Bir başkasının gözlerinden baktın bana
Sessizliğe alışmıştım, sükunete..
Yıldızlar donmuştu bu sefer gök yüzünde..
Bir adım daha atmamalısın.
Çünkü bizi yok ediyorsun
Sorgulamak istemiyorum sadece
Gitmemelisin..
YOU ARE READING
Sakla Beni Güneşinde
PoetryHayat adaletini kaybetti ölüm yokmuş gibi güneşi benliğimde sakladım kararmasın diye.. Gözlerimi kör eden ışıklar saçtı beklentiler benliğimden.. Yolumu seçtim, gözümü kararttım, sözümü söyledim ben istedim ve ben yaptım.. Şimdide sen sakla be...
