Şimdi çok uzaklardayım senin olmadığın benim ise kendimden vazgeçmiş olduğum bir yerdeyim. Bazen düşünüyorum kendi kendime zaten sana yakınkende senle olamıyodum ne farketti diye ama sonra anlıyorumki seninle aynı yerde olmak bile bana huzur veriyordu. Tarifi yok anlatılmaz birşey bu.Seni tam unuttum derken birden aklıma geliyorsun senden tam umudunu keserken bir umut veriyorsun ama olmuyor olamıyor...bazen kendime neden diye soruyorum ama sonra anlıyorumki bu soruyu yanlış kişiye soruyorum ve yeniden vazgeçiyorum evet böyle devam ediyor bu elden ne gelir...
