De geheime liefde

De overstap

Toen ik het boek helemaal had uitgelezen was ik helemaal in de war. Thomas was dus de grote man die ze zochten in de elfenwereld. Ik was verwonderd... Hoe kan zo'n lieve jongen in het slechtste boek ter wereld staan? Ik dacht. Ik riep de spreuk die ik moest zeggen als ik Albion nodig had. Albion kwam niet direct maar 20 minuten later verscheen hij uit het niks in mijn kamer. Femke, waarom heb je mij geropen? Ik antwoordde; 'waarom, waarom? Waarom heb jij het me niet eerder vertelt?', 'Wat vertelt' kibbelde Albion terug. 'Ewel, dat Thomas de meest gezochte persoon is in jou domme wereld!' Ah ja dat, sorry maar ik kon en mocht niet. Van wie snokte Femke! Van mijn baas. 'Wie is die baas?', Dat kan ik niet vertellen! Ik mag en spreek die naam niet uit!, ik keek naar hem. Hij keek naar boven, hij loog. Vertel nu maar de waarheid Albion, ik weet dat je liegt. Ik zie een zwart kruis op je voorhoofd. Ha ha ha... Grappig hoor, lachte Albion sarcastisch. Oké, als je echt de waarheid wil weten... Je moet mee! 'Naar waar?' Naar mijn wereld, de elfenwereld. Waarom zou ik jou moeten vertrouwen en geloven? Omdat je mee moet! Wil je Thomas redden of niet? Ja tuurlijk wil ik dat!! Ik mis hem zo! Ik zakte door men benen. Ik zat bij de donkere eikenboom, te wenen van verdriet om Thomas. Albion was weg en zei dat ik in een donkere, grote eikenboom moet kruipen en een spreuk moet zeggen. Deze keer was het een nieuwe spreuk. 'Geloof en vertrouw op je dromen en je komt waar je wilt zijn'. Er zat een gat in de boom. Ik kruipte erin en veegde een traan weg, ik sprak de spreuk uit en ZOEF!