My Stalker is a Gangster

MSG 48 It's Over?

"Justice? You're kidding! Kailangan ko pa ba ng hustisya? Patay na ang pumatay kay Harry. At ang bait ko naman talaga kung magcacare pa ako sa gagong kapatid ko na 'yun."

"Stop acting like you don't care! Kahit marami kayong hindi pagkakasundo, alam kong alam mong iniisip mo pa rin ang mga nangyayari. You're not an angel nor a devil. You're just a human who's feel a lot of emotions." bakas sa tono ng boses ni Cynthia ang pagkainis.

Pinilit niyang tumayo. Dahan dahan. Gusto ko siyang tulungan pero hindi ako makahanap ng tiyempo.

"Stop those words, Cynthia! ---" Cynthia cut Harry off.

"Then stop doing this!"

Biglang hinigit ni Joaquin ang suot na tshirt ni Cynthia. Dahil doon, bahagyang napunit ang damit niya. Nakikita ko na ang suot niyang bra.

Rinig kong napamura si Hunter at bigla niyang sinuntok si Joaquin. Napaupo sa sahig si Joaquin dahil sa pwersa, bakas sa mukha niya ang gulat. Wala na akong sinayang na oras, kaagad kong hinubad ang suot kong jacket at dali dali ko itong pinulupot sa balikat ni Cynthia.

Nakita ko pa ang pagtayo ni Joaquin at ang pagganti ng suntok nito. I pulled Cynthia. I help her to stand but she can't. Nahagip ng mata ko ang sugat niya sa kaliwang paa. Dumudugo ito.

Someone came. Kinarga niya si Cynthia na walang pasabi. Napahawak kaagad siya sa leeg ni Darryle. She was shock. Napahinga ako ng maluwag. Nagkatinginan kami ni Darryle. I can't read his eyes, hindi ko alam kung anong iniisip niya.

Bago pa ang lahat, I already turned my back and I face Hunter. Sinuntok suntok pa niya ang wala ng malay na si Joaquin. Puno ng dugo ang mukha niya.

"Tama na, Hunter!" sigaw ni Cynthia.

Napatigil si Hunter at saka niya tiningnan si Cynthia.

"Kulang pa 'to sa ginawa niya sa'yo. Look at yourself, Cyn! Ayokong isipin na ginawa niya iyon sa iyo. He's not a man for doing that!"

"It's okay. Please. Wala siya sa sarili niya. Please. Leave him. Gusto ko ng umuwi't magpahinga." malumanay na saad ni Cynthia.

Hindi na kumbensi si Hunter. Parang gusto niyang pagbayaran ni Joaquin ang mga nangyari.

"Let's go home. It's over." pagsang ayon ko sa sinabi ni Cynthia. Hinawakan ko ang kamay ni Hunter.

Tinitigan niya ako ng ilang sandali at saka siya tumayo. He gasped, tiningnan niya saglit si Joaquin at saka siya tumango. Tiningnan ko sila Darryle. Nakapikit na si Cynthia at nakasandal ang ulo niya sa dibdib ni Darryle. She's like an angel who's living in the arms of . . .

Inilipat ko ang tingin ko kay Darryle, he's looking in . . . sinundan ko ang tingin niya kung saan siya nakatingin. Nakatingin siya sa kamay kong nakapatong sa kamay ni Hunter.

Inalis ko ang kamay ko doon. Gumalaw ang tingin ni Rryle at napatalon ako ng napatingin siya sa akin. Umiwas ako ng tingin at tumalikod na. I started to walk. Sinabayan ako ni Hunter at sigurado akong nakasunod si Darryle sa amin.

"Why so kind, Cyn? He's not a man. Ginawa na niya ang hindi dapat gawin pero ito ka! It's irritating. And who is he?" tanong ko.

"Wala naman akong magagawa kung magagalit ako sa kanya eh. Wala siya sa sarili niya. He's depress, he's taking drugs. Maybe, hindi niya alam ang ginagawa niya. He's my childhood friend." aniya.

"The hell! How ironic answer, Cynthia?! Ganun nalang 'yun? After he takes your Vcard? Damn. That was a rape case! We all know na takot na takot ka. Look at yourself, tinorture ka!" singit ni Hunter. He's face are turning red.

Umiling si Cynthia, "You didn't get my point ---" Hunter cut her off.

"Because you love him. Simple answer. Kahit natatakot ka. Kahit sa loob mo eh iba pilit mo iyong iniwawala dahil mahal mo siya."

A total silence surround us. Tanging ang pag apak lang ng mga paa namin ang maririnig.

Umiling ako. Kailangan naming hanapin sina Roshelene. Tapos na. Kailangan naming umalis. Napatitig ako sa kawalan habang naglalakad. Tapos na! It's over! Hindi ko alam kung masaya ba ako o malulungkot. Maraming namatay, ang ilan ay mga kakilala ko.

"This way, Lourraine." kumunot ang noo kong tiningnan si Hunter.

Itinuro niya ang isang pasilyo, napatingin ako sa harapan ko. Pader na pala ang nakaharang. Napangiti ako at nag umpisa ng maglakad papunta doon sa pasilyong itinuro niya. Nauna ng maglakad si Darryle sa amin.

Niyakap ko ang kamay ko dahil sa nararamdaman na lamig. Wala na akong suot na jacket. Tanging isang grey vneck shirt nalang ang suot ko.

"Ang bigat ko siguro. Pwede mo naman akong ibaba. Kaya ko na. Mukhang nanibago lang siguro ang paa ko kanina." masayang sabi ni Cynthia.

"No. Okay lang naman. Hindi ka naman gaanong mabigat." sagot ni Darryle at nagtawanan sila.

Hindi ko maiwasang itaas ang kaliwa kong kilay. Whatever.

Saan kaya sina Catherine? Nilibot ko ang paningin ko sa buong paligid. Silence.

Naaninag ko na ang labasan ng bigla kaming napatigil dahil sa lakas ng sigaw. Sigaw ni Alexandria! What happen?!

Nagkatinginan kaming apat. We talked in our eyes at sabay kaming tumakbo papunta sa CR ng first floor. Doon nanggagaling ang sigaw.

Nalintikan na!

-----

Short update. I know, sorry. Babawi ako sa next LONG UD, I promise. Haha. Pero may tanong ako, Can you recognize the killers in their CN? May surprise ako sa makakatama ng sagot. If you can answer that question then you really read the story. -Ann Kim