9 o'clock in the morning USA tkaniya at Nakatayo ako sa gilid ng bintana at nakatanaw sa labas unti unti ng bumabagsak ang maliliit na nyebe mula sa langit ng biglang tumunog ang cellphone ko.
Ringgggggggggingggg...
"Hello!" May bahid ng lungkot ang boses ko lalo na nung narinig ko kung sino ang tumawag ng magsalita ito mula sa kabilang linya.
"Princess!"
"Ku-Kuya!" Sa pagkakarinig ko ng boses niya pakiramdam ko tila naguunahan sa paglandas ng luha sa pisngi ko.
"Na saan na kayo? Matutuloy ba kayo?" Batid ko sa boses niya ang pagaalangan.
"Oo kuya nageempake na kami ng mga damit naming mag ina almost done na din."
Sagot ko.
"Mabuti kung ganun hinihintay kana kasi ng Papa" ramdam ko ang lungkot sa boses niya.
"I-is he okay kuya?" Diko maiwasang di mahalata sa boses ko ang lungkot at pag iyak.
" Yes Princess! He's okay and hinihintay ka na niya " sabi din nito.
"Okay kuya maya maya papunta na kaming airport tatawagan na lang kita pag nandiyan na kami, okay?" Pinilit Kong maging cheerful ang boses ko.
"Okay Princess! Susunduin ka namin" sabi pa niya .
"Thanks kuya, I miss you!"
"We miss you too princess pati na rin si Matthew " pahabol pa nito.
"Miss na din daw niya kayo kuya, sige bye!"
"Bye Princess, take care"
"Yes kuya!"
End call.
"Ma, tapos na ako mag empake ng things ko" biglang sulpot ng cute at nagiisang prinsipe ng buhay ko.
"Me too baby, halika nga dito" saka ko inispread kamay ko sa harapan niya lumapit naman Siya sakin at niyakap ako ganun din ako sa kaniya.
"Uuwi na ba tayo mommy?" Sabi nito na nakatingala sakin umupo ako yung halos pantay lang kami.
"Oo anak! Magbebehave ka dun ha!" Sabi ko sabay inayos ang kwelyo ng damit niya.
"Yes mommy i will!" Sagot naman nito.
"Ang gwapo talaga ng binata ko ah!" Sabi ko sa kaniya na amaze na amaze habang pinagmamasdan ang anak ko sa murang edad kitang kita na maraming mahuhumaling sa kaniya oras na magbinata Siya.
*gaya ng kaniyang ama* sabi ng utak ko.
"Isingit talaga yan ha, bwisit kang utak ka-_-"
*totoo naman eh! Nahumaling ka nga diba?* panguuyam pa ng utak ko.
"Aba't ipapaalala mo pa talaga ha"
*diko pinapaalala*
"Eh ano sa tingin mo ginagawa mo? Pilit na ngang kinakalimutan pinapaalala mo pa?"
*bakit nakalimutan mo na ba ha?*
"Oo nakalimutan ko na Siya"
*oh talaga lang ha!*
"Oo nga sabi eh"
*paano pag nakita mo Siya ulit? Hahahahahaha kahit magpustahan pa tayo hahahaha*
"Langyang utak to! Papalitan talaga kita eh"
*dimo kaya*
"Hmmmmm!m!"
"Mommy!" Bahagya pa ako nagulat nung tinawag ako ng Anak ko saka ko narealize na yakap yakap ko na pala Siya.
"Oh! Sorry baby! Na carried away si mommy! Asan na mga things mo baby" sabi ko sa kaniya at nagmamadali pa ako lumabas ng kwarto para kunin sa mga gamit niya ng marinig Kong tumawa anak ko.
"Hahahahahahaha!" Tawa ng anak ko.
"What?" Bulalas ko sa kaniya.
"Youre a wirdo ma!" Sabi nito.
"Huh! Ako wirdo? San mo nakuha yang salitang yan? At ako wirdo paano mo nasabi aber?" Namewang pa ako sa harap niya.
"Eto na po kaya mga gamit ko mommy! Eto po oh!" Tinuro niya mga bagahe niya sabay ngiti.
"Na ah!" Tinap ko pa noo ko.
"See, wirdo ka nga mommy hahahahaha!" Tawa pa nito
"Aba't loko kang bata ah! Mommy mo ako kaya pag wirdo ako wirdo ka din okay" maktol ko.
Imagine he's only 5years old and naiisip na niya mga ganung salita arghhhhhhhhhhhhhh what happen sa quotationg "ANG KABATAAN ANG PAG ASA NG BAYAN" wheeeeeewww di yata uubra yun sa anak ko eh.
"Ganun ba yun ma?" Nakalagay pa sa tapat ng sintido niya daliri niya at tila nagiisip.
"Ganun yun baby! Kaya wirdo ka din hehehehehehe" pagbibiro ko sa kaniya.
"Ayaw ko maging wirdo ma" sabi pa nito na Pailing iling pa.
"Hahahahahahahaha yes you are hahahahahaha wirdo ako sabi mo diba?" Biro ko sa kaniya.
"Okay! Di kana wirdo mommy! You're Beautiful" sabay yakap sakin.
Gumanti naman ako ng yakap.
"Yan matagal nang maganda mommy mo diba?"
"Wirdo!!!!!" Bulong nito. Sabay takbo papunta sa labas.
"Matthewwwwww.....! Wirdo pala ha?" Hinabol ko Siya palabas.
Nakita ko siya nakasakay na sa kotse.
"Ano ginagawa mo diyan?"
"Mommy malalate na po tayo oh!" Saka ko lang naalala na may pupuntahan nga pala kami.
"Oo nga pala hmmmm kasi naman eh!" Papadyak akong papalapit sa kaniya
Tumatawa naman ang maliit pero mapagbirong anak ko.
"Mananggggggggggggggg!!!" Sigaw ko!
"Ano po yun madam?" Patakbo nmang sagot nito.
"Nailagay niyo na po ba lahat ng gamot namin sa sasakyan?"
"Ah opo madam! Andiyan na po lahat" sagot naman nito.
"Okay ingat po kayo dito okay! Kayo na bahala dito ha!" Bilin ko pa bago ako sumakay sa kotse.
"Opo madam wag po kayo magalala"
"Okay, Tara na manong" sabi ko sa driver.
"Yes madam!" Sagot naman nito.
Walang ibang nangyari sa biyahe namin papuntang airport kundi pakikipagkulitan sa anak ko.
Hanggang sa makarating kami sa airport at makasakay sa eroplano.
YOU ARE READING
^_^ Loving A Person , Who Can't Love Me Back ^_^
FanfictionPara kay Sameera si Ash na yung lalaking perfect para sa kaniya Fourteen pa lang siya nun nung una niyang nakita si Ash Isa sa mga Kaibigan ng kaniyang kuya Eron. Nung una akala niya simpleng paghanga lang ang nararamdaman niya hanggang sa mag sixt...
