Vertrouwen

7. Het verleden

"Eef?", onderbreekt Wolfs haar gedachten. Eva zucht een keer, maar kijkt Wolfs dan toch aan. "Ja, ik ken Joost." "Waarvan?". "Van vroeger" Eva aarzelt even, maar verteld dan toch verder. "Joost was een vriend van mijn ....., van mijn vader." Eva kan Wolfs niet langer aankijken. De herinneringen aan haar vader en Joost doen pijn. Wolfs ziet aan Eva dat ze het moeilijk vindt om hier over te praten. Hij zet een stap dichterbij en legt een arm om haar schouders. Hij weet ongeveer wat er vroeger thuis bij Eva is gebeurd. Hij weet dat haar vader geen vader voor haar was. Hij weet dat haar vader haar heeft verkracht. Hij streelt met zijn vingers over Eva haar schouder, voor troost en voor kracht. Eva kijkt hem even dankbaar aan, maar richt haar blik daarna weer naar de grond. Nu ze eenmaal begonnen is met vertellen, weet ze dat ze Wolfs alles moet vertellen. "Joost was een goede vriend van mijn vader. Hij kwam vaak bij ons thuis. Mijn vader en Joost pokerden vaak samen en dronken dan veel." Eva valt even stil. Wolfs merkt aan haar dat er meer is, maar dat ze het moeilijk vindt om dat te vertellen. Hij drukt haar nog wat dichter tegen zich aan en geeft een bemoedigend kneepje in haar schouder. "Joost heeft mij ........." Eva neemt een hap lucht. "Joost heeft mij ook verkracht." Een traan glijdt over haar wang. Ze wil het niet, maar het gebeurt toch. Wolfs neemt haar in zijn armen. Eva drukt haar gezicht tegen zijn borst. Zijn sterke, warme armen om haar heen doen haar goed. Zo blijven ze even staan. Wolfs aait over Eva haar hoofd en fluistert: "Meisje toch. Sshjst, het is goed.". Na even zo gestaan te hebben, is Eva weer wat rustiger geworden. Wolfs neemt een beetje afstand van haar. Hij tilt met zijn vinger haar kin een stukje op, zodat ze elkaar in de ogen kijken. Wolfs veegt de tranen van haar gezicht. Eva sluit even haar ogen, maar kijkt daarna Wolfs weer aan. "Dankjewel" fluistert ze. "Waarvoor", kijkt Wolfs haar vragend aan. "Nou, dat je er voor me bent en dat je naar mij wilt luisteren", legt eva uit. "Tuurlijk, gekkie", glimlacht Wolfs. Hij drukt haar nog even tegen zich aan. "Gaat het weer?" "Ja, het gaat wel weer." "Wil je deze zaak nog wel doen?", vraagt Wolfs. Eigenlijk mag het niet, want Eva is er te veel bij betrokken, maar Wolfs weet dat Eva waarschijnlijk vastbesloten is deze zaak wel op te willen lossen. "Ja, tuurlijk", antwoord Eva dan ook, wat een glimlach bij Wolfs veroorzaakt. "Als jij je even opfrist, ga ik alvast meer informatie opzoeken. Anders zal iedereen zich afvragen waar we blijven.", zegt Wolfs. Eva knikt. Wolfs loopt naar de deur. "Dankjewel", vindt Eva het nodig hem nogmaals te bedanken. Wolfs draait zich om en glimlacht naar haar. "Het is goed. Ik ben blij dat je mij in vertrouwen hebt genomen en het mij hebt verteld. Ik ben er voor je, dat weet je". En met die woorden draait hij zich om en loopt de deur uit.