Αλλο Προσωπο

Στην αρχη ολα φαινοταν ωραια.

Καλοκαιρι 2013..
Μετα το τελευταιο μαθημα, θα πηγαιναμε για καφε με τις φιλες μου.. εκει ειδα τον Αλέξανδρο και δε σας κρυβω πως αυτο που σκεφτηκα ηταν "αυτος θα με καταστρεψει " μεχρι να ξεκινησουμε να μιλαμε και να γινεται κατι μεταξυ μας δεν ηξερα τι σημαινει ερωτας, δεν ειχα ποτε σχεση! Ξεκινησαμε να βγαινουμε κρυφα στην αρχη και στη πορεια ανοιχτηκαμε! Ημασταν δυο εντελως διαφορετικα ατομα με εντελως διαφορετικη ζωη. Με περνουσε και 5χρονια ,παρ ολα αυτα εκανα την δικη μου ζωη να ταιριαζει με την δικη του.. μονο για να ειμαι μαζι του ομως αυτο το "μαζι"ποτε δεν ερχοταν και ολο και μεγαλωναν οι αμφιβολιες μου! "Μ αγαπας? "Τον ρωταγα... "τι ρωτας? "Να μου λεει! "Πες το μου,θελω να το ακουσω " του ελεγα "ασε τις χαζομαρες"μου απαντουσε και γυρνουσα σπιτι κλαιγοντας.... φωνες και το δωματιο γεματο καπνο καθε βραδυ..
Καθε μερα η ιδια συζητηση, καθε μερα η ιδια απαντηση ... ομως μαζι του περνουσα στιγμες που ακομα και τωρα πιστευω οτι δεν θα ξανα ζησω, γιαυτο εκανα υπομονη και ελεγα στον εαυτο μου "θα στο πει.. κανε υπομονη,σ αγαπαει,απλα δεν ειναι καλος στα λογια" εβρισκα ελαφρυντικά..
Τελος 1ου Κεφαλαιου!