Let's play again

36

{Nikita}

Kayne slaat zijn ogen neer en knikt voor hij opstaat. Ik sta ook op en open de kast met spelletjes.

'Heb jij nog een voorkeur?' vraag ik aan Kayne. Hij schudt zijn hoofd. Ik pak een aantal spellen uit de kast waaronder, scrabble, monopoly en mens erger je niet. Daarna lopen we naar beneden. Meteen zijn de blikken van mijn ouders op mij en Kayne gericht.

'We hebben niks gedaan' maak ik ze meteen duidelijk.

'Oke' lacht mijn moeder. Ik zet de spellen op de salontafel en ga ervoor zitten.

'Met welk spel beginnen we?' vraag ik.
'Scrabble?' stelt mijn vader voor. Kayne en ik knikken instemmend.

'Oke, Kayne en ik zijn een team en jullie' zeg ik terwijl ik de doos open. Mijn ouders nemen ook plaats op de grond en Kayne komt naast mij zitten. Ik zet alles neer en overhandig het zakje met letters aan mijn ouders. Kayne zit er stilletjes bij. Ik snap het ook wel. Het was net niet het goede moment om te vertellen dat ik teleurgesteld ben.

'Kayne en ik gaan even wat te drinken halen' zeg ik terwijl ik opsta. 'Wat willen jullie?'

'Doe maar bosvruchten sap' antwoordt mijn moeder.

'Ik wil een biertje' mompelt mijn vader terwijl hij de letters op zijn plankje zet. Kayne loopt achter me aan naar de keuken.

'Het spijt me' verontschuldig ik me terwijl ik de koelkast open. 'Ik had niet moeten zeggen dat ik teleurgesteld in je ben.'

'Nee, je hebt gelijk' mompelt Kayne. 'Ik ben gewoon een eikel. Je hoeft je niet te verontschuldigen. Je hebt niks fout gedaan.' Ik pak een flesje bier en een pak sap uit de koelkast en zet ze op het aanrecht.

'Wat wil jij?' vraag ik.

'Doe maar cola.' Ik pak ook de fles cola en pak drie glazen.

'Wil jij het bierflesje openmaken?' vraag ik terwijl ik in de lade naar een flesopener zoek. Kayne legt zijn hand op de mijne en pakt hem dan vast. Hij draait me om en drukt me tegen het aanrecht naast de lade. Zijn handen staan aan weerskanten van mij en zijn ademhaling is onregelmatig. Vragend kijk ik hem aan. Hij brengt zijn lippen naar mijn huid dat nu in brand lijkt te staan door zijn warme adem. Ik begin te trillen op mijn benen. Kayne tilt me op en zet me gemakkelijk op het aanrecht. Heel zacht raken zijn lippen de huid op mijn kaak. Ik huiver. Zijn mond raakt nu mijn nek. Kippenvel verspreidt zich over mijn lichaam.

'Waar blijven jullie?' hoor ik mijn moeder roepen vanuit de woonkamer. Meteen laat Kayne me los.

'We komen eraan!' roept hij terug. Hij pakt de flessenopener en opent het flesje bier. Vervolgens schenkt hij de andere glazen vol met cola en vruchtensap. Verbijsterd zit ik op het aanrecht.

'Hé.' Kayne legt zijn hand op mijn been. 'Kom je?' Ik knik en spring van het aanrecht waardoor ik bijna door mijn benen zak. Ik vloek binnensmonds en ga rechtop staan. Een beetje wankel loop ik de woonkamer in met twee glazen in mijn handen. Ik zet ze snel neer en ga zitten. Als Kayne ook zit pak ik letters uit het zakje en zet ik ze op het plankje neer. Terwijl Kayne met de letters speelt neem ik een slok van mijn drinken.

'Is dit goed?' vraagt Kayne aan mij. Ik bekijk het woord en zie dat hij alle zeven letters heeft gebruikt. Ik knik.

'Beginnen jullie maar' zegt mijn moeder. 'Wij hebben toch slechte letters.' Kayne legt de letters op het bord en mijn moeder telt de punten bij elkaar op. Kayne legt zijn hand achter me neer als ik nieuwe letters uit het zakje pak. Waarom kan ik nou niets zeggen? Kan ik me niet gewoon normaal gedragen? Kayne heeft me wel vaker daar gezoend en toen kon ik ook nog prima praten. Mijn ouders leggen het woord "ezel" neer waarop wij "eland" neerleggen. En zo gaat het wel een tijdje door.