I was on my High School days nang makilala ko ang taong ito na mariing nakatitig sa isang pulang dahon.
His name is Marky.
---6 years ago............
Nakaupo siya sa isa sa mga benches malapit sa school garden.
Hindi ko alam kung anong nangyari sakin at bigla ko na lang siyang nilapitan.
Unlike anyone,hindi talaga ako ang klase ng pala kaibigan at approachable.
Hindi pa man ako lubos na nakakalapit ay inangat niya ang ulo at nginitian ako.
"Hello!" Masayang bati niya sakin.Nagulat naman ako dahil ang luwang ng pagkakangiti niya sakin.
"H-hi." Alanganing sabi ko.
"Ako nga pala si Marky Dan Ramos.Ikaw si Red Velarde diba?"
Tumango ako.Kilala niya pala ako?
Natawa siya.
"Bakit?"
"You're wondering why I knew you right?"
"Bakit alam mo?"
May mind reading powers ba ito?
Sa isip ko....
"Nararamdaman ko lang"
Bale walang sagot niya.
Pagkatapos ay bigla na lang ulit tumingin sa pulang dahon na nasa kamay niya.May kalakihan din ang dahon na iyon.Sa tantiya ko ay kasinlaki lang iyon ng kamay ko.
"Anong ginagawa mo?"
Tanong ko kahit obvious namang pinaglalaruan niya ito.
He just shrug his shoulders.
"I just like everything that is Red...everything."
Makahulugang sambit nito tsaka sumulyap sa akin.
Does he mean that?
Tumayo siya at nilapitan ako.
Umatras ako.
I don't know what have gotten into me at bigla na lang akong umatras.
Baka isipin niyang naiilang ako sakanya.
Which is totoo naman diba? Bawi ng isip ko.
I pushed away the thought.
"Alam mo ba kung bakit gusto ko ng pula?"
Sambit niya habang mariing nakatitig sakin.
"H-hindi." Kinakabahang sagot ko.
He smiled.What a good looking guy...
I swear I saw sunshine just in front of me!
"Because it reminds me of "someone"...kaya lang baka hindi na niya ako kilala ngayon.Bata pa kasi kami noon kaya baka nga nakalimutan na niya ako."
Someone?
"S-sino naman yun?"
Bakit ba palagi na lang akong nauutal? Hay,naku!
"Secret!" Tapos ay tumawa siya.
"Ah sige mauuna na ako."
Pagkaraan ay sambit ko.
