From The Past

Κεφάλαιο 1

"Ελεαννα...Ελεαννουλα ξυπνά 8:30 πήγε",με σκούντηξε ελαφρώς η Νεφέλη.

"Ναι ναι τώρα,2 λεπτά ακόμα",είπα με αγουροξυπνημένη φωνή.

"Το ίδιο είπες πριν 5 λεπτά.Εχω και γω 9:15 μάθημα μην το ξεχνάς..ξύπνα μην μου γυρνάς την πλάτη άντε..Θα αργήσουμε."

"Καλά καλά μην φωνάζεις πρωί πρωί"

"Πάω να κάνω ντουζ σε 10 λεπτά είμαι έτοιμη"

Σηκώθηκα με τα χίλια ζόρια από το κρεβάτι και ναι όπως καταλαβαίνετε δεν είμαι και πολύ πρωινή σε αντίθεση με την Νεφέλη. Α ναι ξέχασα να σας εξηγήσω, η Νεφέλη είναι η κολλητή μου από την πρώτη Γυμνασίου. Από τότε θέλαμε να σπουδάζουμε και να συγκατοικησουμε μαζί στο εξωτερικό..Δεν είμαστε μόνο οι δύο μας ,στην παρέα ήμασταν 5.Ο Θωμάς, που ειναι 21 χρονών μαζί με την Λασκαρίνα,ο Λάζαρος που είναι 20, μαζί με την Νεφέλη και τέλος ο σπόρος της παρέας εγω,που είμαι 19.Δυστυχως οι άλλοι έρχονται μόνο για διακοπές στο διαμέρισμα μας.Παντα εγώ και η Νεφέλη ήμασταν αυτές που θέλαμε να φύγουμε από την Ελλάδα για κάτι καλύτερο και πιστεύω η επιθυμία μας πραγματοποιηθηκε.Σπουδαζουμε και οι δυο αυτό που παντα θέλαμε εγώ εγκληματολογία στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου με υποτροφία χάρη στο άθλημα το οποίο αγαπώ το taekwondo και χάρη στις διακρίσεις που έχω κατακτήσει και είμαι στο 2ο ετος.Η Νεφέλη σπουδάζει ψυχολογία είναι στο 3ο έτος και μόλις τελειώσει θα παει σε μια δραματική σχολή.Οι γονείς μας μας στέλνουν κάποιο χρηματικό ποσό για να μας βοηθούν στην συντήρηση του διαμερίσματος, αλλά και εμείς παράλληλα ανάλογα με το τι ώρα έχουμε μάθημα στη σχολή δουλεύουμε εγώ σε ένα γυμναστήριο της περιοχής μαθαίνοντας την πολεμική τέχνη μου στα παιδιά και η φίλη μου σε μια καφετέρια ως ταμίας και κάποιες φορές ως σερβιτόρα.

"Έτοιμη;",ακούστηκε η φωνή της Νεφέλης.
"Ναι.Θα οδηγήσω εγώ.."
"Μικρή σαν πολύ αέρα δε πήρες; Μόλις πήρες το δίπλωμα,αλλη φορά "
"Καλά μαμά ότι πεις ",πάντα με πρόσεχε και με προστάτευε παντα.Αν πάθαινα κάτι δεν ξέρει ούτε η ίδια τι θα έκανε.

Φόρεσα ένα τζιν και ενα κοντομάνικο μπλουζάκι με την φούτερ, πήρα τη τσάντα με τα βιβλία και φύγαμε.Φτασαμε ακριβώς 9:15.Ευτυχως που είμαστε στο ίδιο πανεπιστήμιο.

"Τι ώρα τελειώνεις; "με ρώτησε λίγο πριν ανοίξω την πόρτα του αυτοκινήτου.
"13:00 εσύ;"
"13:10 να με περιμένεις"
"Οκ καλό μάθημα "