HE'S INTO HER Season 3 | COMPLETED |

CHAPTER 222 : THE VENGEANCE 4

Sinikap kong abutin upang mahawakan ang kaniyang pisngi. Iginala ko ang daliri ko sa bawat sugat, pasa at galos na naro'n sa kaniyang mukha. Makailang beses kong pinisil at hinaplos ang pisngi niya bago nagtamang muli ang paningin namin.

"Ang lahat nang iyan, Eerah," namamaos kong sabi. "Ang bawat sugat na nakikita ko sa mukha mo, ay sapat nang dahilan para maghiganti ako."

"Cargosin..." Hindi niya malaman kung paano akong tutugunin. "Hindi mo kailangang gawin iyon," paulit-ulit na umiiling niyang sabi. Saka niya hinawakan ang kamay ko at idiniin sa pisngi niya. "Hindi mo na kailangan pang maghiganti, Cargosin, dahil ang mga sugat na 'to ay maghihilom din. Mawawala rin ang mga ito. Pero kapag panibagong buhay ang nawala sa atin..." Umiling siya nang umiling habang umiiyak matapos niyang bitinin ang dapat na sasabihin.

"Hindi ko hahayaang malagasan pa tayo ng isa, Eerah, magtiwala ka. I am not going to let that happen. Not again."

"That is not going to happen if we stop now. Pero kung itutuloy mo ang paghihiganti mo ay malaki ang posibilidad na mawalan na naman tayo ng isang kasama. Hindi ko na kayang panoorin ang mga Moon na saktan tayo, Cargosin. Please, I am begging you, let's end this." Emosyonal niyang hinaplos ang mukha ko.

"Ang bawat negosyong binubuksan ko ay isinasara ko bago ko iwan, Eerah. Hindi ko pwedeng talikuran ang nasimulan na," tiim-bagang kong sinabi.

Nanlumo siya. Lalong nagpatuloy ang pag-agos ng mga luha sa kaniyang mukha. "What happened to you?" tanong niya habang umiiling na nakatingin sa akin. Nag-igting ang panga ko at nilabanan ang titig niya. "Hindi ganitong buhay ang ipinangako mo sa 'kin, Cargosin." Tumayo siya at patakbo akong iniwan matapos sabihin 'yon.

Natigilan ako at agad na pinangunutan ng noo. Nanlaki ang mga mata ko dahil sa mga huling salitang binitiwan niya. Hindi niya kailanman sinabi sa akin iyon at tila ba ako natauhan matapos niya iyong sabihin ngayon.

Eerah...

Parang isang palabas na nanumbalik sa alaala ko ang nakaraan namin ni Eerah. Kung paano ko siyang nagustuhan nang una pa lang na lumapat sa kaniya ang aking paningin. Kung paanong nahulog sa kaniya ang loob ko sa araw-araw na magkasama kami. At kung gaano naging mahirap para sa akin na aminin sa kaniya ang nararamdaman ko dahil magkapatid kami sa papel.

Paanong hindi ko siya magugustuhan? Nasa kaniya ang lahat ng katangian na hinahanap ko sa isang babae. Si Aitana...siya ang kauna-unahang babae na nagustuhan at minahal ko. Hanggang ngayon ay walang nagbabago sa nararamdaman ko.

Pero hindi ko naiwasang maalala maging ang relasyon nila Lovemir. Kung gaano kadali para sa akin na mahulog kay Eerah ay gano'n din kadali siyang nahulog kay Lovemir. At iyon ang pinakamasakit na sandali ng aking buhay. Nang mahalin ko ang maling tao ngunit umibig din siya sa isa pang pagkakamali. Gano'n kalupit ang tadhana sa akin.

Pakiramdam ko tuloy ay kinurot ang puso ko. Ako ang kasama niya pero iba ang laman ng isip at puso niya. Naramdaman ko ang kaibahan sa trato niya sa akin at ni Lovemir. Totoong wala siyang ipinakitang mali sa akin. Pero hindi ko kailanman nahigitan o natapatan man lang kung ano si Lovemir sa kaniya. Kung kay Lovemir ay buong puso niyang ginagawa ang lahat, sa akin ay araw-araw kong naramdaman kung paanong siyang napipilitan.

Gayunman ay nagpapasalamat ako dahil walang oras na ipinaramdam niya sa akin na sinisisi niya ako. Nagsisisi siyang sa akin humantong ang buhay-may-asawa niya, pero hindi ko naramdamang ako ang sinisisi niya doon. Kung meron man siyang sinisisi, iyon ay ang kaniyang sarili. Dahil hindi siya gumawa ng paraan para ipaglaban si Lovemir gayong hindi rin ito lumaban. Pareho silang naduwag sa aming ama.