Alkia Kingdom: Beyond the Ranking Quest

Epilogue

"Paalis na rin ako. I need to go and visit Prius," saad ko at bahagya pa akong pumiyok. She nodded with understanding. Malungkot siyang ngumiti sa 'kin. Marahan at mabibigat ang mga yabag na naglakad ako palayo. Tumigil lang ako sa paglalakad nang marinig ko ang boses ni Faye.

"Denise... I'm happy that you can find a time to visit my brother's grave. But don't you think that you are already punishing yourself? I don't want to see you like this. Please move on and be happy. Kapag nakikita kitang ganito, nalulungkot ako. Sana sa susunod na pagbisita mo rito, mga masayang pangyayari na sa buhay mo ang sasabihin mo kay Frey. Mas magiging masaya siya kung 'yan ang maririnig niya mula sa 'yo. He doesn't need your regrets and apologies. He wanted you to live your life happily. Sa tingin mo ba magiging masaya rin si Prius kung ganyan ka? Please Denise. Alam kong wala akong karapatan na sabihin ito sa 'yo but please, move on. I want you to be happy too. Gusto kong makita na nakangiti ka kapag nagkikita tayo," malumanay na saad niya. Malalim akong humugot ng hininga.

"Have you moved on?" mahinang tanong ko.

"Yes... well... better than you," mahinang sagot niya.

"You're lying. You never moved on," saad ko at kinagat ko ang labi ko.

"No, you're wrong. I'm trying Denise but you're not. Gusto kong maging masaya tayong pareho. Don't live with your past. Makikita rin natin sila pero hindi pa ngayon. Hindi pa natin panahon Denise kaya nanatili tayong buhay. Marami pa tayong gagawin sa mundong ito. Tanggapin na natin. That's already their fates and the end of their journeys. Ayoko ng manisi ng iba pang tao dahil wala namang patutunguhan. Nawala na sila. Wala na! Hindi na natin sila maibabalik kahit ano'ng gawin natin. Alam mo 'yan. So please, Denise, listen. You have a great life ahead of you," she said as if she wanted me to understand. Kusang lumandas ang luha sa mga mata ko. I tiredly nodded. Pagod na talaga akong masaktan. Pagod na akong umiyak. I wanted to move on to but it still hurts. I could still feel the pain like hell.

"Tiyak nasa paligid lang ang taong magpapasaya sa 'yo, Denise. Don't run away. Don't hide. Don't be afraid. Accept everything because it's the only way to move on. It's the only way to be happy. Nothing is permanent. People come and go. Focus on those who stay," she added. Naramdaman ko na lang ang paglapit niya at pagyakap niya sa 'kin. She was crying too.

"Let's be happy. Huwag nating sayangin ang mga sakripisyo nila," she whispered. Tumango na lang ako dahil wala na akong lakas upang magsalita. Patuloy sa paglandas ang luha ko sa mga mata. I'm glad, I have her as my friend. She never left my side. She's right. I must focus on those who stay. Muli siyang nagsalita.