Chapter 11

2.6K 31 1
                                    

(setting : JM's room where he is confined)

(rest from all the training. Mika spend her weekend being with JM while he is asleep)

(Mika is just looking to JM quietly)

(then after awhile, napansin ni Mika gumalaw yung kamay ni JM, hanggang sa nagkamalay na sya)

Mika : JM?

(finally nagkamalay na si JM)

JM : Hi Mika.

(and seeing JM alive, Mika smiled and is so thankful)

Mika : JM! (and Mika hugged JM so tight)

JM : Hi Mika. (smiling too and hugged Mika back)

Mika : Ok ka na ba?

JM : I feel much better now.

____________________________________________________________________

(Mika waited until JM can finally stand up. Natapos na ang confinement ni JM sa hospital, at ang unang ginawa ni Mika ay dinala nya si Mika sa Harbor Square kung saan makikita mo ang Manila bay)

JM : Bakit tayo nandito?

(Mika is just quiet looking in the sunset of Manila Bay)

Mika : Ang ganda ng dagat noh?

JM : (looked in the sunset) Yes. It's beautiful.

(at sabay nilang pinagmasdan ang magandang sunset ng Manila Bay hanggang sa nawala na yung sun)

(as JM looked to Mika, he saw a tear fall from Mika's eyes)

JM : Bakit ka umiiyak?

Mika : Kinalimutan mo na nga ko JM.

(nagflashback lahat kay JM ang lahat, yung ginawa nya before sya mahospitalize, kung paano nya kinalimutan si Mika intently)

JM : (sad) I'm sorry Mika.

Mika : (started crying) I hate you! I hate you!

(JM hugged Mika, pero as JM hug MIka, pinapalo-palo sya ni Mika sa galit)

Mika : Nangako ka JM, you'll kiss my hand like a princess whenever there's a sunset in Manila Bay!

(sorry lang ng sorry si JM)

Mika : You wasted it all. Nawala lahat. I don't deserve this. I don't deserve me being forgotten.

(they are friends parin up to the end. )

First Right ZERO ( COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon