Toen Drinissa merkte dat haar tas opeens weg was, schrok ze. Ze durfde het niet te vertellen aan haar vriendin, omdat ze zich schaamde. Het kan niet, dacht ze, we hebben er zo hard aan gewerkt, dit kan echt niet. Uiteindelijk kwam er achter en hun verdriet was groot, maar ze konden het aan niemand vertellen. Een vrouw mocht niet kunnen lezen en al helemaal niet schrijven. Dus besloten ze het stil te houden en verder te gaan met wat ze hoorden te doen: werken.
Drinissa is daarna aan nog meer verhalen begonnen, maar ze durfde het nooit af te maken: uit angst dat het weer zou verdwijnen.
JE LEEST
De Geweldige Kunsten van Drinissa
Short StoryVroeger bestonden er duizenden Goden, misschien wel meer. Dus om alle verhalen van hen te kennen, zou je minstens vijfhonderd jaar moeten leven. Of oneindig, zoals een God, of Godin. Maar het belangrijkste zou zijn als men de mooiste en interessants...
