Fireproof Hearts.

Part 6

''Ωραια.Αν μπορεις να μην μου μιλας κι ολας.''Κανει μια ξινη εκφραση.


''Αυτο δεν γινετε.Ελα εδω...''Της κανω νοημα.Το επομενο λεωφορειο ερχεται.Ερχεται διστακτικα.


''Τι θες;''


''Θα σε γυρισω σπιτι.Βαρεθηκα.''Λεω ψεματα.Ειμαι σιγουρος οτι ξαφνιαστηκε.


''Καλα.''Δεν ριχνει τον εγωισμο της.Οι πορτες του λεωφορειου ανοιγουν.Δεν εχω ιδεα που πηγαινει αυτο το λεωφορειο.Οσο πιο μακρυα τοσο πιο καλα.


Καθεται σε μια θεση και εγω καθομαι ακριβως διπλα της.Ξεφυσαει και κοιταζει εξω απο το παραθυρο.


''Πρεπει να παρω τηλεφωνο την Νενα.Θα ανυσηχει.''Μονολογει.


''Η Νενα αυτη την στιγμη θα ειναι πιθανοτατα στις τουαλετες καποιου μπαρ με τον Στεφαν οποτε...''Δεν συνεχιζω την προταση.


''Μην μιλας ετσι.Η Νενα δεν ειναι τετοια κοπελα.''Μου επιτιθεται.


''Ολες ετσι ειστε.''Ειμαι σιγουρος.


''Οι τσουλες σου ισως.''Γρυλιζει και κοιταζει ξανα εξω απο το παραθυρο.Δεν ξερω γιατι το παιρνει τοσο προσωπικα.


''Αυτος δεν ειναι ο δρομος για το σπιτι.''Σηκωνεται ξαφνικα αποτομα.Αργα το καταλαβες Εβελιν...


''Σοβαρα;''Προσπαθω να κανω τον ξαφνιασμενο αλλα το γελιο μου υπερισχυει.Με βαραει δυανατα με το χερι της στο μπρατσο.Προσπερναει καποιους επιβατες και φτανει ως τον οδηγο.Τον ρωταει κατι και αυτος απαντα χωρις να την κοιταζει.Καθως προχωραει προς τα εμενα καταλαβαινω οτι τα πραγματα δεν ειναι τοσο καλα.


''Τι εγινε που παμε πριγκιπισσα;''Την ειρωνευομαι.Και αυτη με σφαλιαριζει μπροστα σε ολους.Τι στον πουτσο;Ολοι μας κοιτανε με κομμενη την ανασα.


''Ελα να σου πω.''Αρπαζω το χερι της.Ο οδηγος σταματαει σε μια σταση.


''Ασε την κοπελα ρε καριολη.''Ακουω μια φωνη πριν κατεβω απο το λεωφορειο κρατωντας την Εβελιν σφιχτα.


''Τι ειπες ρε;''Γυριζω και κοιταζω εναν τυπο γυρω στα 30.


''Τι την τραβας ετσι; Ασε το χερι της.''Βλεπω τον οδηγο που μας κοιταζει απο τον καθρεφτη.


''Αντε και γαμησου.''Λεω και το ελευθερο μου χερι συγκρουεται με το σαγονι του καριολη.Κανε μερικα βηματα πισω.Τραβαω το χερι της Εβελιν και την βγαζω εξω απο το λεωφορειο.


Εχει μεινει με ανοιχτο το στομα.Την σερνω κυριολεκτικα.Νιωθω τα μαγουλα καφτα σε αντιθεση με το κρυο.


''ΠΑΣ ΚΑΛΑ;''Η ξαφνικη της φωνη 'σπαει' τα τυμπανα μου.


''Γαμησου...''Της γρυλιζω και της πεταω το χερι.


''Γαμησου εσυ παλιοναρκωμανη.''Φωναζει.Ευτυχως αυτη την φορα ειμαστε ολομοναχη.


''Για να σου πω.Δεν με ξερεις καθολου...''Δεν ξερει τιποτα για μενα.


Κανει μια στροφη και το φορεμα της στροβιλιζεται στο ανεμο.Περπαταει με ψηλα το κεφαλι προς μια αγνωστη κατευθυνση για αυτην.Τα οπισθια της δειχουν τελεια κατω απο αυτο το φορερμα...


Λογικα θα χαθει σε λιγο.Δεν με νοιαζει.Περπαταω ξανα προς την σταση .Το επομενο λεωφορειο θα αργησει.Ισως ειναι καλυτερα να περπατησω....Ακουω μια τσιριδα απο πισω μου.


''Εβελιν;''Φωναζω στο κενο.Τρεχω γρηγορα προς την φωνη. Γαμωτο δεν επρεπε να την αφησω μονη.


''Εβελιν γαμωτο που εισαι;''Στριβω σε ενα σκοτεινο στενο.Ακουω βηματα.Ανοιγω ολες μου τις αισθησεις και περιμενω καποιος να μου επιτεθει.Ειμαι ετοιμος.Παντα ειμαι.


Ενα χερι ακουμπαει την πλατη μου και αντανακλαστικα με το δεξι μου χερι κατεβαζω με ολη μου την δυναμη το χερι προς το κατω.


''Αουτς.''Η φωνη της Εβελιν με κανει να χαλαρωσω..


''Εσυ εισαι γαμωτο; Ξες ποσο τρομαξα;''Της φωναζω και κανω ενα βημα πισω κοιτωντας την.


''Νομιζα οτι ησουν ατρομητος κυριε ναρκομανη.''Λεει με ειρωνικο τονο.Γαμωτο..


''Για σενα τρομαξα πριγκιπισσα.''Παραδεχομαι και η ειρωνικη της εκφραση αλλαζει. Τα ματια της ανοιγκοκλεινουν μερικες φορες και στο τελος κοιταζει το πατωμα.


Κανεις δεν μιλαει.''Προχωρα πριγκιπισσα , ηρθε η ωρα για την τιμωρια σου.''Λεω γελωντας ειρωνικα.Αρπαζω το μπρατσο της λιγο πιο απαλα απο την τελευεταια φορα.Περπαταει χωρις να παραπονιεται.Μου αρεσει η ησυχια της.


''Που με πας;''Ρωταει καθως ανεβαινουμε τις εξωτερικες σκαλες ενω εγκαταλελιμενου νοσοκομειου.


''Τιμωρια...''Λεω ανεκφραστα.Δεν θελω να αφησω το χερι της για εναν περιεργο λογο.Αισθανομαι μια ζεστη που περναει απο την παλαμη μου και καταληγει στην καρδια μου. Σαν ενα ρευμα ζεστασιας με πηγη την Εβελιν.Ωραιο ονομα.


Φτανουμε στην ταρατσα του κτηριου.Ειναι λιγο υγρη και το πατωμα της αρκετα σκασμενο λογικα λογο της βροχης.


''Τι θα μου κανεις εδω;''Την εχω τρομαξει αρκετα.Καταπινω το χαμογελο που πηγε να εμφανιστει και κοιταζω τον ουρανο.


''Ερωτα μεχρι να με παρακαλας για αλλο...''Λεω σοβαρα κρατωντας πιο σφιχτα το χερι της.Το πιστεψε.


''Παραταμε εισαι τρελος...''Παει να φυγει αλλα μπαινω μπροστα της κλεινωντας της τον δρομο.


''Πλακα σου κανω πριγκιπεσσα , δεν θελω να κανω τιποτα μαζι σου.''Ψευδομαι με τελειο τροπο.Ανοιγκλεινει τα ματια της και καταπινει.


''Εχουμε και κατι κοινο.''Προσποιεται ενα χαμογελο και περπαταει προς της ακρης της ταρατσας.Δεν υπαρχουν καγκελα και μου αρεσει αυτη η μικρη ελευθερια.Σκυβει στο στο πρεβαζι και το ακουμπαει.


''Ελα εδω..''Λεει κοιταζωντας με προσοχη το περβαζι.


''Τι εχει;''Στεκομαι απο πανω της.Κατι ειναι χαραγμενο.Σκυβω ακριβως απο διπλα της.Πανω ειναι χαραγμενο ενα ονομα.'Βικτωρια'


''Ενα ονομα ειναι απλως...''Λεω και σηκωνομαι ξανα ορθιος.


''Καλα...''Σηκωνεται και αυτη.Κοιταζομαστε και δεν λεμε τιποτα.


''Πες κατι.''Λεει βγαζωντας τα μαλλια της απο το μπουφαν της.


''Κατι.''Λεω και ξεφυσαει.


''Θελω να γυρισω σπιτι στην ωρα μου.''Σταυρωνει τα χερια της στο στηθος της.


''Τι ωρα θες να εισαι σπιτι;''Εχω σκοπο να την γυρισω εγω φυσικα.Θελω να μαθει που μενει.


''Εντεκα και μιση.''Σταματαει.''Ακριβως.''Προσθετει και νευω.


''Εντακα και 28 θα ειμαστε σπιτι σου πριγκιπεσσα , μην θυμωσει και η μαμακα.''την χλευαζω και υψωνει το μεσαιο της δαχτυλο.Γελαω και εκεινη χαμογελαει.


''Ελα να παιξουμε ενα παιχνιδι.''Κανω ενα βημα και την τραβαω πανω μου.Δεν αντιστεκεται.Η πλατη της ακουμπαει το στερνο μου κι οι παλμοι τις καρδιας μου ανεβαινουν χωρις λογο.


''Κλειστε τα ματια Εβελιν...''Ψιθιριζω στο αυτι της.Βαζω το χερι μου στην τσεπη και τραβαω ενα μαυρο μαντιλι.Το δενω γυρω στα ματια της.Η ησυχια της μου αρεσει πολυ.


''Ωραια , τωρα βαλε τις πατουσες σου πανω στα δικα μου παπουτσια.''Της λεω και νιωθω το κορμι της να κορδωνεται ελαφρα.''Γιατι να το κανω αυτο;''Ηξερα οτι θα μιλησει καποια στιγμη.


''Απλως καντο.''Της λεω λιγο πιο εντονα και υπακουει.Κανω ενα βημα.Μαζι μου περπαταει και αυτη.Φτανω στο περβαζι και ανεβαινω πανω.Αν κανω ενα βημα μπροστα θα πεσουμε και οι δυο.


''Λοιπον θα σου βγαλω το μαντιλι κρατα κλειστα τα ματια σου.Και μην κουνηθεις.''Λεω διπλα στο αυτι της.