Με δυο βλέμματα

13. Στα κρυφά

Η Αμάντα ένιωσε αδύναμη στο πλησίασμα της Μέγκαν. Είχε τρομερή επιρροή πάνω της. Σαν όλες οι άμυνες του μυαλού της να εξαφανίζονται. 

"Λοιπόν όμορφη θα μπεις μέσα στο αμάξι ή θα σε περιμένω για πολύ ; " ακούστηκε μία αντρική φωνή και τα δύο κορίτσια χαμένα στη συζήτηση τους, κοίταξαν απότομα προς το αμάξι που είχε παρκάρει μπροστά τους με αλάρμ. Η Μέγκαν κοίταξε ανέκφραστα το νέο παλικάρι που κοιτούσε τις δύο κοπέλες χαμογελαστά δείχνοντας το εντυπωσιακό του χαμόγελο. Είχε μαύρα πλούσια μαλλιά τα οποία ανέμιζαν καθώς είχε το παράθυρο ανοιχτό και άσπρη επιδερμίδα η οποία φώτιζε γύρω από τα γαλάζια του μάτια. 

"Πρέπει να φύγω." είπε η Αμάντα ρίχνοντας ένα τελευταίο βλέμμα στην Μέγκαν καθώς προχωρούσε για να μπει μέσα στο αμάξι. 

Η μαυρομάλλα κοπέλα με τα μπλε μάτια έμεινα να κοιτάζει σαν παγωτό την Αμάντα να φεύγει με τον νεαρό. Ένιωθε να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της. Είχε γκόμενο; Ποιος είναι αυτός; Τόσο καιρό είχε σχέση και έπαιζε σε διπλό ταμπλό; Πως πιάστηκε τόσο κορόιδο; 

Ένιωσε ένα σφίξιμο στην καρδιά. Έβγαλε το καινούριο κινητό που της είχε δώσει ο πατέρας της και πήρε γρήγορα τηλέφωνο τον Κάρλο να έρθει να την πάρει. Ήθελε να πάει σπίτι της, να χωθεί μέσα στο ζεστό νερό και να βγάλει όλη την «Αμάντα» που είχε πάνω της. Ήθελε να τρίψει με δύναμη το κορμί της να φύγει η μυρωδιά της άλλης από το δέρμα της. Αυτό που δεν ήξερε ήταν πως θα την βγάλει από μέσα της.

                                                 .....................................................................................

Την ίδια στιγμή ο Στέφανος ήταν στον δεύτερο όροφο του μουσικού σχολείου όπου και βρίσκονταν όλα τα προσωπικά γραφεία τον καθηγητών. Το γραφείο της διευθύντριας ήταν στον τρίτο όροφο δίπλα από την τεράστια αίθουσα τελετών όπου μοιράζονταν στο τέλος της χρονιάς τα πτυχία των μαθητών. 

Περπατώντας αργά προς τον διάδρομο ο νέος μαθητής έφτασε έξω από την πόρτα του κύριου Χατζηστογιάννη. Χτύπησε απαλά δύο φορές την πόρτα ενώ έφτιαχνε τα μαλλιά του για να φαίνεται πιο όμορφος. 

"Παρακαλώ, περάστε"

Ο Στέφανος άνοιξε την πόρτα και φορώντας το προκλητικό του χαμόγελο προχώρησε προς την έδρα του καθηγητή ο οποίος ήταν χωμένος μέσα στον υπολογιστή του και δεν είχε σηκώσει ακόμη το βλέμμα του για να δει ποιος μπήκε μέσα.