The Sweet Badboy Wants The Stubborn Girl. (Deel 1 en 2) #wattys2018

1

"Het meisje ben ik ja!" Zei ik.
"Het meisje wat?" Zei één van de werkers.
"Het meisje dat hier altijd ijs haalt. En nou hup, hup!"
"Ik ken jou niet hoor."
Ik zuchtte. "Haal de baas." Zei ik. Ik zag de jongen ineens benauwd kijken. "Hup!" Zei ik.

"Roxi!!" Riep de baas. Ik keek naar de jongen die mij niet wou helpen. "Zie je wel." Zei ik. "Ja sorry, hij is net nieuw hier. Welk ijs wil je deze keer?" Vroeg hij. "Banaan, met vanille en chocolade." Zei ik.
"Goede keuze." Hij schepte het ijs op. "Bedankt. Ik wil dit niet nog een keer meemaken." Zei ik.
"Snappen we. Ik zal er voor zorgen." Zei hij. "Mooi." Ik liep naar buiten en keek naar mijn ijsje. Dit is het duurste, maar lekkerste ijs. Waar ik nu mee loop.

"Kijk uit je doppen!" Een jongen botste zojuist tegen mij aan.

"Sorry, maar jij keek.." hij stopte en keek me aan.

"Ja wat? Heb ik een gat in m'n hoofd ofzo?"

"Nee, maar je bent wel beeldschoon."

"Je kan niet eens uit je doppen kijken."

"Ik zweer dat het een ongeluk was."

"Ja vast. Nu wil ik een nieuw ijsje. Aardappelhoofd."

"Aardappelhoofd?"

"Nieuw ijsje." Ik wees naar mijn ijsje dat nu op de grond lag te smelten.

"Waar heb je hem vandaan?"

"Bij de duurste winkel ever. Zo kan je me mooi terugbetalen." Zei ik.

"Ik kan je terug betalen met mijn liefde."

"Wat?"

"Je weet dat je me wilt." Hij keek me aan met zijn charmante lach.

"Rot op ofzo, maar eerst mijn ijsje." Zei ik.

"Wijs jij mij de weg. Beeldschone dame."

"Zeg, kun je kappen. Apenkop."

"Apenkop? Je bent wel goed in bijnamen zeg."

"Ik ben overal goed in."

"Ook in liefde op het eerste gezicht?"

"Waar heb jij het over."

"Je weet dat je me wilt." Zei hij weer met zijn charmante lach. "Of moet ik nog een keer botsen?"

"Je hebt het helemaal fout. En nu wil ik mijn ijsje!"

"Ik zit helemaal goed. Ik weet precies wie en wat ik wil."

"Ja vast. En toch bots je tegen iedereen aan."

"Ik zei toch dat het een ongeluk was."

"Dan is het zeker ook een ongeluk dat je bent geboren?"

"Je bent echt boos hè?"

"Houd je mond."

"Wijs me de weg."

"Hier links en dan ben je er."

"Wat voor ijs had je?"

"Ben je gek. Jij gooide mijn ijs op de grond. Dan mag je duurder terug betalen."

"Wat wil je?"

Ik stond versteld. Dat hij daar geen weerwoord voor had. "Aardbei, abrikoos en vanille." Zei ik.

"Roxi, ben je er weer!" Zei de baas. Ik maakte een 'ik hak je hoofd eraf gebaar.' Hij was meteen stil.

Na het ijsje halen liepen we naar buiten.

"Roxi ehh." Zei hij.

"Ja dus?" Zei ik.

"Mooie naam, voor zo'n mooie meid." Zei hij.

Ik begon te twijfelen aan mijn koppigheid. "En hoe mag jij dan wel niet heten?" Zei ik.

"Oeh! Een keer wat liefs!"

Hij maakte me aan het lachen. Wat nog nooit iemand heeft gedaan.

"Ik heet Jason."

Tuurlijk de perfecte jongen met een perfecte naam.

"Wat? Is er iets mis met m'n naam?" Vroeg hij.

"Nee hij is perfec... uh wel oké apenhoofd." Zei ik snel. Hij heeft me door. Hij heeft door dat ik heb wel leuk vind. Zijn mooie azuurblauwe ogen en zijn perfecte lichaam.

"Wat?" Vroeg hij.

"Euh niks." Zei ik.

"Je bent ineens zo stil en veel minder koppig."

"Ik kan koppig zijn wanneer ik wil."

"Snap ik. Mag ik je nummer?" Vroeg hij.

"Ja."

"Zei de koppigste, mooiste meid nou ja?"

Ik lachte!

"WAT EEN SCHOK. Je lacht!"

Ik gaf een een lieve stoot. En daarna mijn nummer.

"Je kan wel lief zijn." Hij keek mij met zijn lieve, maar toch charmante ogen aan. Wat is hij mooi.

"Ja vast." Zei ik om me niet door te laten hebben.

"Je bent prachtig Roxi." Zei hij.

"Dank je wel. Jij mag er ook zijn, maar ik heb al een vriendje."

"Dan moet je zijn hart breken."

"Wat echt niet."

"Aah kom op. Voor mij.. het kan iets worden tussen ons."

"Maar.."

"Doe nou, je bent koppig genoeg."

"Auw.. maar als ik zijn hart breek. Breekt hij de mijne. Maakt niet uit wanneer. Ooit zal hij me terug pakken. Ik ga het echt niet doen hoor, ook al heb ik een vermoeden dat hij vreemd gaat."

"Daar zorg ik wel voor." Zei hij.

"Oké. Ik doe het..." Zei ik.

Zijn charmante lach verdween in een kwaadaardige lach.

"Mooi."

"Zo snel mogelijk? Of terloops?"

"Wat denk je lekkerding."

"Hé apenkop. Duidelijk zijn ja!" Zei ik.

"Zo snel mogelijk."

"Bedankt. Je hoord nog van me. En stuur me een appie."

"Zal ik doen." Hij gaf me een knipoog. Mijn ijs was helemaal op en ik besloot om naar huis te gaan. Ook moet ik een plan bedenken om Troy zo zachtjes mogelijk te verlaten. Althans ik moet het zo zacht mogelijk overbrengen..