#18

10.1K 670 29
                                    

Αρης pov

Όπα..! Τι είπε τώρα ?!

Την κοιτάζω επίμονα ενώ αυτή συνεχίζει να με γράφει.
Έχω και τον Μάρκο να γελάει κοιτώντας με.
    Αρης<<ΕΓΑ ΠΑΩ ΜΙΑ ΤΟΥΑΛΕΤΑ!>> λέω και της κάνω νόημα να με ακολουθήσει .

Έ όχι! Μπορώ να ανεχτώ τα πάντα αλλά όχι αυτό! Τον ανδρισμο μου δεν τον αμφισβήτει κάνεις!!

    Φτάνω στην τουαλέτα, στηρίζομαι στην πόρτα και την περιμένω. Μα καλά πόση ώρα της παίρνει ??! Έχουν περάσει πάνω από 10 λεπτά.
Αααα δεν θα τα πάμε καλαααα!!

Μαριάννας pov

Μμμμ πέρασαν τα 10 λεπτά
Να πάω??!

     Μαρ << Να σας πω πάω μια να πάρω κάτι από το δωμάτιο... Επιστρέφω>> λέω και σηκώνομαι.

Πάω προς τις τουαλέτες και βλέπω έναν Αρη στην πόρτα με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και γεμάτο νεύρα...
χαχαχαχα... Καλά να πάθει!

    Αρης<< Γιατί άργησες ?? Ξέρεις πόση ώρα σε περιμένω ?>>
    Μαρ<< Εε καλά...Δεν έπαθες τίποτα περιμένοντας..! >> Του λέω και περνάω από μπροστά του και μπαίνω μέσα. Αυτός με ακολουθεί.
Πλένω τα χέρια μου και μετά κοιταγομαι στον καθρέφτη.
Εεε ρε γράψιμο..!
Αυτός παρακολουθεί κάθε μου κινήσει αμιλητος.
Έτσι είσαι ?! Καλααα...
Γυρνάω, τον κοιτάω και παω να φύγω. Και τότε αυτός με πιάνει από το χέρι και με τραβάει πάνω του.
     Αρης << Δεν φεύγεις απο'δω αν δεν μιλήσουμε! >>
    Μαρ<< Ρε δεν μας παρατάς ?!>> Του λέω και τον σπρώχνω.
    Αρης<< Ααα όχι σε ' μενα αυτά.
Τι είναι όλα αυτά που έλεγες έξω?>>
     Μαρ << Τι έγινε Αρουλη μας τσούζει η αλήθεια?!>> λέω καυστικά σταματώντας να παλεύω να ξεφύγω.
    Αρης<< Μαριάννα πρόσεχε τι λες>>
    Μαρ<< Την αλήθεια λεω Αρουλη >>
    Αρης << Την αλήθεια ε?! Μήπως θες να σου θυμίσω τι έγινε χθες ?! >>
Λέει αισθησιακά και έρχεται ακόμα πιο κοντά μου.
Ξαφνικά μου έρχονται μνήμες από χθες. Αρχίζω να τρέμω αλλά δεν θα του κάνω το χατίρι.
     Μαρ<< Αρουλη μου αν ήταν κάτι σημαντικό θα το θυμόμουν και έτσι θα ήξερα αν αξίζει να ξανά δοκιμάσω.
Αλλά απ'οτι φαίνεται...
Μάπα το καρπούζι!!! >> λέω το ίδιο αισθησιακά. Γουρλωνει τα μάτια του και ξεφυσάει θυμωμένα.
Με κολλάει στον τοίχο μου και τα χείλη του απότομα συνθλίβουν τα δικά μου.
Το γεγονός ότι νιώθω τα γόνατα μου να λυγίζουν με κάνει να θυμώνω, όμως δεν μου αφήνει χρόνο να σκεφτώ.
Από τα χείλη του ξεφεύγει ένα ειρωνικό γελάκι, κάνοντας με να επιστρέψω στην πραγματικότητα.
Έτσι Εεε?? Τώρα θα δεις...!

LoveBites ❤ Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα