Σιωπή

Κεφάλαιο 18

                                                                                          ***

Σέρφ Σιτι τώρα

Την επόμενη μέρα στο σχολείο όλα τα παιδιά μετρούσαν αντίστροφα δύο μέρες για το Christmas break και όλοι τραγουδούσαν απο τη χαρά τους μέχρι και απο τα μεγάφωνα του σχολείου έπαιζαν γιορτινά τραγούδια και όλοι είχαν μπει στο κλίμα για τα καλά. Τα παιδιά πριν το μάθημα είχαν μαζευτεί στο προαύλιο έλεγαν τα νέα τους. Όλοι έλεγαν μπράβο στον Γουίλ για τις όμορφες φωτογραφίες απο τη σχολική γιορτή που είχε ανεβάσει το προηγούμενο βράδυ. Η Έμμα ανακοίνωσε πως τη τελευταία ώρα που ο Τζός έχει κενό θα πάνε στη βιβλιοθήκη να στείλουν και αυτοί τις αιτήσεις τους, έτσι πλέον όλοι θα έχουν στείλει και θα αναμένουν με ανυπομονησία τις απαντήσεις τον Απρίλη. Η Τζός ανακοίνωσε πως τα Χριστούγεννα θα έπαιζε live με τη μπάντα του σε ένα γνωστό κλάμπ της περιοχής και μετά θα έπαιζε ενας γνωστός Dj. Πρόκειται για το πάρτι της χρονιάς, φώτα, χορεύτριες ντυμένες αγιοβασιλήτσες, και η καλύτερη μουσική, προσκάλεσε όλα τα παιδιά και του υποσχέθηκαν πως θα έρθουν. <<Φίλε μου τέτοια πάρτι δε τα χάνουμε εμείς!>> είπε ο κλασικός Γουίλ. Οι ώρες πλέον δεν περνούσαν βασανιστικά αργά, όλοι ήταν χαρούμενοι, μέχρι και οι καθηγητές το είχαν καταλάβει και δεν έκαναν σοβαρό μάθημα. Η τελευταία ώρα έφτασε και η 'Εμμα μαζί με τον Τζός πήγαν στην βιβλιοθήκη για να στείλουν τις αιτήσεις. Με τους βαθμούς της η Έμμα πολύ πιθανόν να έμπαινε και με υποτροφία στο Fashion Institute of Technology που ήταν το όνειρο της, έτσι θα ήταν όλοι μαζί στην Νέα Υόρκη όπως ονειρεύονταν απο παιδιά. Ο Τζος πάλι δεν είχε τους καλύτερους βαθμούς και ούτε την οικονομική δυνατότητα για δίδακτρα, έκανε όμως αίτηση γιά υποτροφία, ήθελε να γίνει μηχανικός αεροσκαφών. Ήταν καλός σε αυτό άλλωστε δούλευε στο συνεργείο του πατριού του και ήξερε πολλά πράγματα πάνω σε μηχανές. Δεν πίστευε και πολύ ότι θα έπαιρνε υποτροφία γιατί μηχανολόγος μηχανικός είναι απο τις πιο δύσκολες σχολές και σε πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης συγκεκριμένα του φαινόταν ακατόρθωτο αλλά δεν έχανε κάτι να προσπαθήσει. Έτσι και αλλιώς όμως είχε τη μπάντα με τους κολλητούς του, εκείνος έπαιζε ηλεκτρική κιθάρα. Αν δεν περνούσε στο πανεπιστήμιο θα συνέχιζε ως μουσικός. Ήταν το ίδιο ευχαριστημένος και με αυτή την επιλογή. Λάτρευε την μουσική, συγκεκριμένα τη ροκ. Ο Τζος πήγε να πάρει ένα μολύβι να σημειώσει κάτι και η Έμμα έριξε μία ματιά στα χαρτιά του. Έπεσε αμέσως πάνω στην ημερομηνία γέννησης του. Ιιιιιιι έχει γενέθλια αύριο ,στις 23 ! Δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα σκέφτηκε. Πετάχτηκε πάνω μάζεψε τα πράγματα της και άρχισε να τρέχει. Προσπέρασε γρήγορα τα γραφεία της βιβλιοθήκης και ξαφνικά πέφτει πάνω σε κάποιον, όλα τα χαρτιά της διασκορπίστηκαν στον χώρο.
<<Αμάν ρε Τζος.>> Φωνάζει, και η βιβλιοθηκάριος της έκανε νόημα να μιλάει πιό σιγά.
<<Εγώ ρε 'Εμ? Εσύ τρέχεις σαν σίφουνας. Πού πας αλήθεια?>>
<<Θυμήθηκα πως δεν έχω ταϊσει τον σκύλο μου από χθες το μεσημέρι και λείπουν όλοι από το σπίτι, το προσωπικό έχει ρεπό, θα πεινάει το παιδάκι μου πρέπει να φύγω.Τα λέμε μετά.>> Του είπε πολύ βιαστικά και έγινε καπνός.
Μα καλά τι την έπιασε τώρα? Αναρωτήθηκε, θα με τρελάνει δεν γίνεται.
Η Έμμα πήγε στο ντουλάπι της πήρε ότι πράγματα ήθελε και έτρεξε στο γυμναστήριο. Μπήκε μέσα χωρίς να την δεί κανείς. Είχε πολύ κόσμο, πολλές τάξεις έπαιζαν μπάσκετ και βόλεϊ μαζί και η τάξη της Νταϊάνα. Έτρεξε μέσα στο πλήθος και άρπαξε την Νταϊάνα από το χέρι η οποία παρακολουθούσε τον αγώνα από τον πάγκο.
<<Εμ πας καλά? Πού με πας?>> Την ρώτησε η Νταϊάνα καθώς έτρεχαν κολλημένες στον τοίχο γιά να μην τις δεί κανείς. Το είχε δεί η Έμμα σε αστυνομικές ταινίες και είπε να το εφαρμόσει.
<<Προχώρα και θα σού πω.>>
Εκεί πού έτρεχαν ο δίμετρος καθηγητής της γυμναστικής τους μπήκε μπροστά τους.
<<Γιά πού το βάλαμε κορίτσια?>>
<<Μην ρωτάτε εμένα κύριε Ρίβερς δεν έχω ιδέα τι την έπιασε.>>
<<Εμ, τι γίνεται δεν έχεις μάθημα?>>
<<Έχω αλλά είναι βιολογία και δεν θέλετε να ξέρετε τι βαθμούς έχω στην βιολογία να ναι καλά ο Σαμ πού μου λύνει όλες τις ασκήσεις.>> Είπε η Έμμα γελώντας.
Ο καθηγητής δεν άντεξε και γέλασε, <<σοβαρά τώρα πού πάτε? Νταϊάνα το ξέρεις ότι έχουμε μάθημα αυτή την στιγμή.>> <<ναί πως, το ξέρω. Η Έμμα δε το ξέρει όπως φαίνεται.>>
<<Δεν μπορεί να τρέξει κύριε Ρίβερς έχει χτυπήσει το πόδι της.>> Λέει η Έμμα βιαστικά.
Εκείνος τις κοίταξε ύποπτα, << μιά χαρά την βλέπω.>>  Η Έμμα έδωσε μία κλωτσιά στην Νταϊάνα και εκείνη αναπήδησε, <<Άου ρε.>>
<<Να βλέπετε? Πονάει! >> <<Φώναζε Νταϊάνα.>> Της ψιθύρισε.
Ο καθηγητής ξανά γέλασε, <<γυρίστε στις τάξεις σας, σας παρακαλώ.>> Τους είπε.
<<Πω καημό πού τον έχεις και συ τελευταίες μέρες!>> Αναφώνησε η Έμμα. <<Αύριο έχει γενέθλια το μελλοντικό αγόρι μου και δεν έχω κάνει τίποτα, δεν το ήξερα καν.>> Ύψωσε την φωνή της, <<θα πήγαινα στην Ρόζι, έχει χημεία όμως και ο καθηγητής είναι πολύ αυστηρός δεν θα με άφηνε να την πάρω. Εσείς όμως είστε τόσο καλούλης και θα την αφήσετε να έρθει μαζί μου έτσι?>>  Είπε με την πιό γλυκιά έκφραση πού είχε. Ο καθηγητής είχε μείνει να τις κοιτάει, δεν ήξερε τι να πεί με αυτά πού είχε μόλις ακούσει. Ένα ήξερε οι έφηβοι ήταν θεότρελοι.
<<Έχει ο Τζος γενέθλια σε δύο μέρες?>> Είπε η Νταϊάνα.
<<Ναί σου λέω! Πάμε να κλείσουμε το Sushi restaurant bar για να του κάνουμε πάρτι έκπληξη.>>  <<Τρώει ο Τζός σούσι; >> αναρωτήθηκε η Νταϊάνα. <<Όχι, δε νομίζω δηλαδή!>> απάντησε η Έμμα σκεπτική.
Ο κύριος Ρίβερς γελούσε και έκανε στην άκρη να τις αφήσει να περάσουν μιάς και ήξερε πως δεν υπήρχε περίπτωση να έμεναν. <<Είστε ο καλύτερος.>> Του φώναξαν και οι δύο μαζί.
<<Καλά Χριστούγεννα.>> Είπε εκείνος.
<<Και σε εσάς.>> Φώναξαν διασχίζοντας το γυμναστήριο.
Πήγαν από το ντουλάπι της Νταϊάνα, μάζεψε τα πράγματα της και πήγαν κατευθείαν στο μαγαζί τους, το Sushi restaurant bar ήταν το αγαπημένο στέκι της πεντάδας, ήταν ένα 3 όροφο κτίριο που στον τελευταίο όροφο λειτουργούσε το κινέζικο εστιατόριο και είχε και μπάρ για ποτά και στον πρώτο όροφο υπήρχε κανονικό κλαμπ με τη καλύτερη μουσική της πόλης. Συνήθως εκεί τα πάρτι τους τα διοργανώνουν μεγάλοι αλλά στα παιδιά αρέσει πολύ το φαγητό και το κλάμπ στον πρώτο όροφο είναι το αγαπημένο τους. Ευτυχώς δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα με την κράτηση τελευταίας στιγμής, άλλωστε μόνο και μόνο τα χρήματα πού θα έδινε η Έμμα για να κλείσει το μαγαζί ήταν πολλά.Το πιο χλιδάτο εστιατόριο της πόλης ήταν. Άφησαν μήνυμα στην Ρόζι να πάει να τις βρεί μετά το μάθημα ώστε να διαλέξουν τούρτα όλες μαζί. Ειδοποίησαν τον Σαμ και τον Γουίλ να μην κάνουν καμία γκάφα και χαλάσουν την έκπληξη. Η Νταϊάνα πήρε τηλέφωνο τον Λίαμ, εκείνος όμως ήταν στο γυμναστήριο και δεν το σήκωσε. Αφού ήρθε η Ρόζι πήγαν όλες μαζί στο εμπορικό γιά φαγητό και γιατί η Έμμα ήθελε να πάρει δώρο στον Τζος. Τελικά  βρήκε μία ηλεκτρική κιθάρα σε μώβ χρώμα και ζήτησε να χαράξουν πάνω κάποια ονόματα από τους αγαπημένους καλλιτέχνες του Τζος μαζί με τα αρχικά του Τζος που θα έπιαναν μεγαλύτερο χώρο.
<<Θα του αρέσει πολύ.>> Είπε η Νταϊάνα.
<<Λες?>> Είπε η Έμμα.
<<Σίγουρα ρε.>> Πετάχτηκε η Ρόζι.
<<Είναι πολύ όμορφο δώρο και με νόημα, δείχνει πως ξέρεις τι του αρέσει.>>  Πρόσθεσε η Νταϊάνα.
Την επόμενη μέρα στο σχολείο η Έμμα ήθελε να καλέσει κόσμο αλλά φοβόταν πως ο Τζός θα το μάθαινε αλλά για καλή της τύχη ο Τζος δεν ένιωθε καλά και κάθισε σπίτι, το πέσιμο στο χιόνι σκέφτηκε που είχε βραχεί ολόκληρος και οι βόλτες μετά πάνω στη μηχανή του προκάλεσαν κρύωμα. Τελευταία μέρα σχολείου και δεν έκανα κανονικό μάθημα όλοι ήταν στον δικό τους Χριστουγεννιάτικο κόσμο. Η Έμμα βρήκε αφορμή να καλέσει όλους τους συμμαθητές και φίλους της και ας μην είναι φίλοι του Τζός, έτσι κάνουν στα πάρτι τους άλλωστε για να τα γεμίζουν. Ήθελε να καλέσει τους φίλους τους Τζός απο το προηγούμενο σχολείο αλλά επειδή θα γινόταν σε πολύ καλό μαγαζί και ήξερε απο τον Τζός τις ιστορίες απο τότε φοβήθηκε για τυχόν φασαρίες και προσκάλεσε μόνο τους τρείς κολλητούς του απο το συγκρότημά του. Το βραδάκι ο Τζός πήρε τηλέφωνο την Έμμα να της πει να βγούνε να τους κεράσει ένα ποτό, γιατί δεν ήταν και για πολλά πολλά με το κρύωμα. Η Έμμα για να το αποφύγει δεν το σήκωσε. Τότε πήρε τον Σαμ.
<<Γειά σου Σαμ.>>
<<Έλα Τζος τι έγινε? Νιώθεις καλύτερα?>>
<<Ναί έχω χαπακωθεί. Εσύ όλα καλά?>>
<<Ναι μιά χαρά.>>
<<Πήρα και την Έμμα αλλά δεν το σήκωσε αν θέλετε να βγούμε γιά ποτό απόψε γιατί...
Ο Σαμ τον έκοψε, <<ναί αμέ. Θα περάσω να σε πάρω κατά τις 10. Τα λέμε μετά γιατί έχω λίγο δουλειά.>> Είπε και έκλεισε αμέσως το τηλέφωνο χωρίς να αφήσει τον Τζος να τελειώσει την πρόταση του. Ξανά πήρε την Έμμα και τν Γουίλ, καμία απάντηση μα καλά σκέφτηκε σήμερα βρήκαν όλοι να με γράψουν. Μία θλίψη τον κυρίεψε, όχι δεν θα στεναχωρηθώ σιγά δεν χάθηκε και ο κόσμος, σκέφτηκε..Άλλωστε στις 25 που θα έπαιζαν μουσική, θα τα γιόρταζε κανονικά με όλους τους φίλους του απο το παλιό σχολείο και κολλητούς του. Τα κορίτσια έτρεχαν σαν τρελές να παραλάβουν τη κιθάρα που ήταν έτοιμη, να ελέγξουν τα μενού για τον μπουφέ και τα ποτά που θα δίνουν στο μπάρ, να πάρουν τη τούρτα και να βρούν τι θα φορέσουν.Η ώρα πλησίαζε και το άγχος της Έμμα για να είναι όλα στην εντέλεια, είχε φτάσει στο κόκκινο.