Chapter One ~ AMOABH

57 1 1
                                    

Chapter 1

“Eshjeii, tumawag ang daddy mo kanina. You better prepare.”

Kakadating ko lang galing school at ito agad ang bungad ni Mommy sakin. Prepare daw? Para saan? Tss... Im sure its a big event again. Party ng mga Social Persons. I really hate going into this kind of Parties. Ano ba papel ko dun? Ipapakilala lang naman ako ni Daddy sa mga BigTime Business Partners niya. Na ako daw ang tagapagmana ng Company namin. My Gadd! Im only 18 for Pete’s Sake! Anong alam ko dyan. Kaya naman pinakuha ako ng Business Management na kurso. Who wants that Shit Course anyway? Di ko sya gusto. I wanna be an Architect. Pero wala naman akong choice.

“Prepare? Para san daw Mommy?”

Tsaka in-on ko ang TV.

“You’re going to meet the Evans Family.”

“Ah...”

Yun lang ang sinabi ko. Sino ba interesado?

“You better get yourself beautiful tonight my child. Youre going to meet your Future Husband. Matthew Evans.”

“Okay...”

Ayy ewan . may ipapakilalang lalake. Ah Okay. That’s normal naman diba?  But, wait... Ano daw? Future Husband? Eh? Ako Mag-aasawa na? Huh? Forreals? Teka... Aish -_- Memory Full. Hirap mag Process... Si Matthew daw yun? Future Husband ko? WHATTTT??? FUTURE HUSBAND ????????? O__________________O

“Mom? Future Husband? You mean. You mean. Wait. What did you say Mommy? Im going to meet my Future Husband? A joke right????”

That can’t be. Hindi talaga pwede. NO !! May boyfriend ako. Oh God. Please tell me its just a mistake.

“No Eshjeii. Its true. You and Matthew are going to marry as soon as you finish your college which is 3 years from now.”

“Pero Mom, i haven’t seen or even heard about that Matthew Guy. How am i supposed to marry him??”

“Now you heard about him right? You’ll know about him when you start hanging out together.”

“But Mom may Boyfriend po ako. This can’t be Mommy. I dont wanna do this.”

Nagrerebelde puso ko. Anong klase ba yun? Nakakainis >_< Bakit kase  ganun? Sino ba yung Matthew na yan. At eepal sa buhay ko. FUTURE HUSBAND? Eh ni anino nun di ko kilala. Tapos ipapakasal sakin? This cant be happening to me!!! Oh God. I love my Boyfriend. So much. Hindi ko kaya toh. Im going to have a paranoia >____________________<

“Yes it can baby. And youre doing this. Its for your own good. Your dad and his Parents are business partners at napagkasunduan na namin yun. Your boyfriend? You better broke up with him as soon as possible.”

“Mom? Do you hear yourself? I dont know a thing about that Matthew guy and youre telling me to marry him? No way! I love my boyfriend Mommy . why are you doing this to me???”

“Eshnika! Since when did you learn to answer back like that??? Youre doing what we are telling you to do. Its not for us its for your own good. Your so stubborn!”

“Oh really Mommy? For my own good? Or for your own? Kaya lang naman nyo ito ginagawa para sa sarili nyo. Para mas lalong sumikat kayo. Para mas madami ang maiinggit sa inyo. To gain Powers and Money right? Now, is that really for me or for you?”

“If your dad gets to know about this, Humanda ka! Now go to your room and fix yourself. Dadating na maya-maya ang mga aayos sayo.”

“As if I have a choice!”

At tumakbo ako paakyat sa kwarto ko. I cried and cried. Ang hirap-hirap ng sitwasyon ko. Pano na kami ni Travies? I love him that much. Pano ko sasabihin sa kanya lahat ng to? Sana, lahat nalang ay isang panaginip :(

That was 1 year ago. Im a victim of an arranged marriage and that’s slowly killing me.

“Eshjeii, bumaba ka na at kakain na tayo.”

Sasabihin ko sanang wala akong gana pero for sure, magagalit lang yun kaya i dont have a choice kundi bumaba. Kelan ba ako nagkaroon  ng choice? Tss :( I wiped my tears and act normally pagbaba ako.

“What took you so long Eshjeii? You stayed inside your room the whole day.”

“Im not feeling well mom. Im sorry”

Masakit ulo ko sa kakaisip ng dahilan kung bakit kelangan pagdaanan ko ang mga bagay na to. Isang taon akong naghahanap ng rason kung bakit ganito ang nangyayari. Hanggang ngayon, iniisip ko padin kung bakit sakin pa? Bakit Ako pa? I shed a tear again. Mom shouldn’t see this. Lindon poked me.

“Ate, why are you crying?”

Tsaka pinunasan nya yung luha ko. Buti nalang pumunta sa kusina si Mommy. Kaya di nya ako nakita.

“Shh... dont tell mommy that ate cried baby huh.”

Marahan naman syang tumango tsaka kumain ulit. Naaawa ako sa kapatid ko. Kase, sa mura nyang edad, hindi nya naeenjoy yung pagiging bata nya kagaya ko noon. Umiikot ang buong buhay namin sa mga gusto ng mga magulang namin. This life is certainly a hell :x

A Memory Of A Broken HeartOù les histoires vivent. Découvrez maintenant