It' always been you

Κεφάλαιο 13ο

Το απαίσιο φαγητό που φαγαμε με τον Σωτήρη και η ντροπιαστική παρέα μαζί του έρχονται επιτέλους στο τελος τους όταν το αμάξι του σταματά έξω από το σπίτι της Μάμας μου

"Ευχαριστώ Σωτήρη " Ποσό πιο ψεύτικο χαμόγελο θα μπορούσα να έχω ?

'' Ήταν υπέροχο που είχα την ευκαιρία να βγάλω μια τόσο κομψή και πανέμορφη δεσποινίδα" Τι λέει ο γελοίος? Δεσποινίδα ?

"Γιατί Δεσποινίδα?" ρωταω θυμωμένη

"Δεν έχεις παντρευτεί αλλά αν το επιθυμισεις θα στο δώσω"

ΙΟΥ !

"Δεν χρειάζομαι άντρα είμαι κύρια του εαυτό μου και όχι ευχαριστώ αλλά ο γάμος δεν είναι για μένα και προφανώς ούτε και εσύ " λέω καθως λυνω την ζώνη μου και χαμογελω ειρωνικά

Ανοίγω γρήγορα την πόρτα και γίνομαι καπνός

Περπατω σαν ντίβα και φτανω στην πόρτα του παλιού μου σπιτιού

Βγάζω τα κλειδιά μουκαι ανοίγω την πόρτα

Μπαίνω μέσα και βλέπω τον θείο μου

Ωω τώρα μάλιστα!

"Πως πήγε το ραντεβού σου ? Σίγουρα εχει κανονιστεί και δεύτερο το βλέπω στα μάτια σου κόρη μου " λέει γρήγορα και με σιγουριά ο ανυπόφορος απέναντι μου

"Ήταν οτι πιο ανουσιο έχω κάνει στη ζωή μου και φυσικά δεν θα υπάρξει συνέχεια .Καληνύχτα " λέω και εγω με σιγουριά και τον βλέπω να κοκκινίζει από τον θυμό του

"Ελα εδώ κοπελι δεν θα το σκας έτσι από εμένα.Και εννοείται θα υπάρξει συνέχεια "

Τον τρώει ο κωλος του μου φαινεται !

"Ξέχασε το δεν έχεις κανένα δικαίωμα και που είναι η μάνα μου?"

"Έχει πάει στο περίπτερο για τσιγάρα θα έρθει σε λίγο " λέει και ακούγονται χτυποι από παπούτσια να κατεβαίνουν της σκάλες

Ανθή μου

"Γυρίσεις τσουπρα ? " Αχου η φωνουλα της μου είχε λείψει

"Μωρό μου " χωρίς να υπολογίζω τον θείο μου τρέχω πάνω της και την αγκαλιάζω

Ήταν είναι και θα είναι η φυγή μου από την πραγματικότητα

Γελαω όσο πιο σιγά μπορώ αλλά μου ειναι αδύνατο αφού η Ανθή μου θυμίζει ξανά της σχολικές μας μαλακιες και καμώματα

Αφηνω το σώμα μου να ξαπλώσει στο κρεβάτι και η Ανθή κάνει το ίδιο

"Σουςςςς" λέω ενώ μου φεύγει ένα πνιχτο γέλιο

"Και" προσπαθεί να πει αλλά ένα γέλιο της ξεφεύγει " Λες μα Κύριε τον περιμέναμε φιλέτο αλλά μας βγήκε μπουτι " τελειώνει με δυσκολία την φράση της και ξανά γελαμε

Θυμάμαι τότε της άρεσε ένα παιδί από ένα άλλο σχολείο μιλαγαν μέσω facebook και μόλις συναντήθηκαν δεν της άρεσε και το συζητουσαμε μέσα στην τάξη

Αξέχαστες στιγμές

"Άαααα" λέω με ανακουφίσει από τα γέλια

''Φίλε αν κάθε φορά που γελαμε αυξανουμε την διάρκεια της ζωής μας δεν πρόκειται να πάμε πουθενά " λέει η Ανθή ενω σκουπίζει της άκρες των ματιών της

''Εμείς και ο Μητσοτάκης ρε " λέω και γελάει ξανά

"Ουφφ" λέει η Ανθή και γυρίζει να με κοιτάξει

''Όλα καλά με τον Μάνο;" με Ρωτάει σοβαρά και την κοιτάζω και εγώ

Είναι ;

Το μεσημέρι ημασταν μια χαρά αλλά αν εξαφανιστεί πάλι;