Love,Alex

-/2/-

Όλα ξεκίνησαν εκείνη την καταρραμένη μέρα.Εκείνη την μέρα που ένιωσα για πολλοστή φορά τα κατάμαυρα του μάτια να με τρυπάνε σαν χαρακιές σ'όλο μου το δέρμα.Η πρώτη φορά που ανταπέδωσα ,η πρώτη φορά που χάθηκα στο μαύρο του σκότους βλέμμα του.Η πρώτη φορά που δύο αντίθετα φορτία πάθους και έλξης συγκρούστηκαν.Και μέσα σ'όλα αυτά υπήρχε και η κοφτερή αυτή λεπίδα που μου χάραζε πεταλουδίτσες σε όλο το σώμα.
Αχ αυτές οι πεταλουδίτσες,πόσο τις ζήλευα.Πάντα τις χλεύαζα για το πόσο εγωΐστριες ήταν.Ήταν τόσο όμορφες που εντυπωσίαζαν και μάγευαν τον καθένα με αυτά τα πολύχρωμα φτερά, μα ήταν τόσο σκάρτες στην ψυχή.Τις μισούσα.Και ακόμη τις μισώ..Γιατί όταν τα έβρισκαν σκούρα και τους γκρέμιζαν την αυτοπεποίθησή τους έφευγαν.Πετούσαν τόσο ψηλά που δεν πρόφτανες να τις αποχαιρετήσεις.
"Μανούλα δες με πετάω".έλεγα στην μανούλα μου μα αυτή δεν με πίστευε.
"Μανούλα κοίτα,πετάω σαν τις άλλες πεταλουδίτσες"σταύρωνα τα χεράκια μου στον θώρακά μου λέγοντας θυμωμένα.
"Ναί,ναί Αλίκη μου πετάς και μάλιστα ψηλότερα από τις άλλες"έλεγε ενώ συνέχιζε να γελά με αυτή την κατάλευκη οδοντοστοιχία της.
"Κάποια μέρα μανούλα θα πετάξω τοοοοόσο ψηλά που δεν θα μπορεί να με δεί ούτε ο Θεούλης.."

-anearthfulloflove