Kung Pwede Lang Sana

Chapter 5

Ngayon ang araw na may get together ang barkada at napgpasyahan kong pumunta. Bahala naa kung ani ang maaabutan kong reaksyon mula sa kanila. Kailangan ko lang humingi ng tawad.

Pababa na ako ng hagdan nang makasalubong ko si daddy.

"O, anak, saan ka pupunta?"

"Uhm, pupunta po ako sa lakad ng barkada."

"Talaga? That's good, at least you could have a chance to explain to them what really happened. I hope and pray that they would understand your side. I know how important your friends are for you."

"Yeah, I also hope dad. But if ever things would not turn right I will be going back to America with a broken heart again. Haha" tawang halatang peke naman.

"Have faith,son. Everything will turn out the way it should be. If not, then, there would be a big reason behind it."

"Thanks, Dad. What you said already means a lot." After that i hugged dad. Maraming pwedeng mangyari sa pagkikita namin mamaya. Pero kung ano man yun, akkayanin kong maging malakas. Sana lang maging maganda ang lahat ng mangyayari.

Nakarating na ako sa lugat kung saan magkikita-kita ang barkada. Nang pumasok ako ang una kong nakita si Lovely.

Kumaway ako sa kanya at nakira naman niya akong papalapit.

LOVELY's POV

Nandito kami ngayon sa tambayan. Nagkakasiyahan kami ng may nakita akong si ko inaasahang dumating. Kumakaway siya sa akin at nginitian ko soya at lumapit siya.

"Guys, may gustong, sumana sa atin." Sabi ko sa barkada

"Sino? Si Chris?"

"Hindi. Siya." Tinuro ko si Phil na nasa likuran lang nila.

Tiningnan nila kung sino ang dumating at lahat sila ay nawala ang ngiti nang makita si Phil.

" Kamusta guys?" Pagbati ni Phil.

PHIL's POV

Kinakabahan ako sa susunod na mangyayari. Ang hirap ng ganito. Alam kong nabigla sila at nasiguro kong galit na galut pa rin sila hanggang ngayon.

" Anung ginagawa ng gagong iyan dito?!" Panimula ni Mike.

" Dumalaw lang si Phil. Maayos naman siyang bumati sa inyo ah. Please naman mag-usap tayo."

"Para ano? Para maipamukha na naman niya na napakawalang kwenta? natin kumpara sa kanya?! Pwede ba Lovely, pinagbigyan ka na ng barkada sa pakikipagrelasyon mo sa kapatid niya. At alam naming masaya ka dun kasi malayong-malayo ang ugali nila ng gagong yan. Ibang-iba, kasi alam naming di ka iiwan ni Chris sa ere. Di kagaya ng isang yan na nakakira lang ng magandang opurtunidad ay kakalimutan na ang mga taong nasa paligid niya!"

" Guys, alam ko na ang totoong nangyari. Di ganun lang ang nangyari kay Phil. So pwede ba? Bigyan niyo naman siya ng pagkakataong mag-explain?" Pakiusap ni Lovely.

"Anu man ang dahilan niya, wala ng pakialam ang barkada. Iniwan niya si Mitch na nagdudusa kasi umalis siya ng walang sabi at nakita namin kung gaano nagdusa ang kambal ko. Kaya tama na ang mawala siya. Sana di na lang siya nagpakita pa!" Anrinig ko lahat ng iyob dahil nandoon ako. Alam kong napakalaki kong tanga noon. Dapat lang sa akin kung ano man ang nangyayari ngayon. Sapat na siguro iyong narinig ko para du na sila guluhin.

"Sorry guys kung nasira ko ang mood niyo. Ahm, siguro gusto ko lang na maipaliwanag iyong side ko. At napatunayan ko na tama lang ang ginawa ko noon. At di ko na dapat pagsisihan kung anu man nag ginawa ko." Pagsisinungaling ko sa kanila.

Patalikod na sana ako nang hinablot ni Mike ng kwelyol ko at sinuntok ako.

"Mike!" Narinig ko ang sigaw ng babaeng bagong dating. At di ako pupwedeng magkamali. Siya ang dahilan kung bakit ako bumalik.

"Ano bang ginagawa mo Mike?! Bakit ka na lang nanunu-" ntigilan siyaa ng makilala niya kubg sino ang nasuntok ni Mike.

"Ph-Phil?" Gulat siya sa nakita niya.

MITCH's POV

Kakaarating ko lang sa lugar kung nasan ang barkada. Pagpasok ko nakira kong may sinuntok si Mike at bumagsak ito sa sahig.

"Mike!" Sigaw ko sa kanya. Akala ko ba di na sita makukipagbasag-ulo? Eh bakit nanununtok na naman tong kambal ko.

"Anu bang ginagawaa mo Mike?

Bakit ka na lang nanunu-" natigilan akk sa nakita ko. Isanag taong ayaw ko na sanag makita pa. Tapos na eh. Nakalimutan ko na ng sakit. Pero bakit kailangan niya pang bumalik? Bumalik ko sa kaatinuan at nasambit ang pangalang pilit kong kinalimutan.

"Ph-Phil?" Siya nga!