It' always been you

Κεφάλαιο 11ο

Περπατάμε προς την κουζίνα και μπαίνουμε μέσα

Σπρώχνω απαλά μια από τις άσπρες καρέκλες του τραπεζιού και κάθομαι

Ο Μανος ανοίγει τα μάτια της κουζίνας και βαζει μεσα κομμενες πατάτες από το ψυγείο . Μετά έρχεται να κάτσει και αυτός δίπλα μου

Γυριζω πιο πολύ το σώμα μου για να τον κοιτάξω και ερχόμαστε ξανά σε απόσταση λίγων εκατοστών

Υγραίνει τα χείλη του και ανοιγω-κλεινει τα μάτια του δύο φορές

"Ή μικρή είναι αξιαγάπητη " επιλέγω να μιλήσω πρώτη και νομίζω τα πάω καλα

"Ναι είναι " λέει και χαμογελάει στραβά

"Αλλά η αξιαγάπητη που στέκεται δίπλα μου " αρχίζει να λέει καθώς τα μακριά δάκτυλα μου δημιουργούν μια νοητή γραμμή στα λεπτά μου μπουτια

Ένα ρίγος διαπερνά την σπονδυλική μου στήλη τινάζοντας το σώμα μου απαλά "Μου αρέσει πιο πολύ" ολοκρηρωνει και έρχεται πιο κοντά μου

Πρέπει ;

Φέρνω τα δάκτυλα μου στο πρόσωπο του σαν να τον σταματω

Τα δάκτυλα μου κινούνται προς τα χείλη του και ψιθυριζω το όνομα του

"Γιατί εξαφανίστηκες ;" αυτό το ερώτημα με βασανίζει πολλές μέρες και μου χρωστάει μια εξήγηση

"Όχι τώρα " λέει και ακουμπά το χέρι του πάνω στο δικό μου

Τα χέρια του κατεβάζουν τα δικά μου και τα πλέκει μεταξύ τους

Έρχεται πιο κοντά

Πιο κοντά

Ωωω θεέ θα εκραγω !

"Μάνο ποτε θα φαμε ;" λέει η Ρωξάνη καθώς διασχίζει την κουζίνα

Ο Μανος την σηκώνει πάνω και την βαζει στα πόδια του

Ή μικρή τρίβει τα μάτια της και χασμουριεται

"Θες να πάμε για ύπνο ;" ρωταω ευγενικά και γνέφει

"Καλώς και μόλις ξυπνήσεις θα φαμε πατάτες" γνέφει στον Μάνο και κατεβαίνει από τα πόδια του

Μου τραβαει το χέρι μου και σηκωνομαι πανω

"Πάμε στον καναπέ " λέει η Ρωξάνη

'Ότι θες εσύ " της λεω και χαμογελάει

"Κοιμήθηκε " λέω κουρασμένα

Κάθομαι στην καρέκλα και αναστεναζω

Μου έβγαλε την πίστη μέχρι να κοιμηθεί τελείως